Τα έχουμε ήδη πει και όσο πλησιάζουμε προς τον Σεπτέμβρη, θα τα πούμε ξανά: το να βρεις διαμέρισμα στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, μοιάζει πλέον ακατόρθωτο. Βλέπετε, οι τιμές έχουν φτάσει στον Βούδα, τα Airbnb είναι πλέον περισσότερα και από τα πλαστικά καλαμάκια που το café της γειτονιάς σου υποτίθεται ότι έχει αντικαταστήσει με χάρτινα (το καλύτερο/χειρότερο ανέκδοτο) και μέσα στο γενικότερο χάος, οι ιδιοκτήτες προσθέτουν μεγάλες δόσεις σουρεαλισμού στο ποτήρι που έχει ήδη ξεχειλίσει.

Ας ξεπεράσουμε το εμπόδιο του «δεν βρίσκω σπίτι» όμως και ας βάλουμε τη φαντασία μας να δουλέψει. Σε έναν φανταστικό. από όλες τις απόψεις, κόσμο, έχετε βρει ένα διαμέρισμα μετά από αρκετές μέρες/μήνες/χρόνια ψαξίματος. Είστε ενθουσιασμένοι, η τιμή μπορεί να μην σας ικανοποιεί αλλά, εντάξει, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, συν ότι το διαμέρισμα είναι διαμπερές, κάπως πρέπει να επιβιώσουν και τα φυτά εσωτερικού χώρου που τόσο λατρεύεις να δείχνεις στα Instagram stories σου.

Και πας από εκεί. Και μιλάς με τον/ην ιδιοκτήτη. Και όλα καλά. Και όλα όμορφα. Και σου δίνει το χαρτί με τους όρους μισθωτηρίου. Και γελάς. Και κλαις. Και φεύγεις. Και ο εφιάλτης της ανεύρεσης σπιτιού, ξεκινάει από την αρχή. Γιατί; Γιατί στο χαρτί που μόλις διάβασες, υπάρχουν μερικοί κανόνες. Ποιο είναι αυτοί οι κανόνες;

«Προσοχή στην αποφυγή κρότων». Σε λίγο θα ζητήσει και να μην κλ… Πώς είστε; Βρήκατε σπίτι;