Στον Guardian διαβάσαμε την πιο συναρπαστική ανθρώπινη ιστορία του καλοκαιριού και βρήκαμε τον 74χρονο που έγινε mood και έμπνευση. Ο Roger Mairlot εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων και δυσκολευόταν να κοιμηθεί τη νύχτα όταν μια τυχαία συνάντηση του άλλαξε τη ζωή και έτσι ξεκίνησε να πηγαίνει σε συναυλίες. Σκοπεύει να συνεχίσει «μέχρι να πέσει κάτω».
Όταν ήταν 17 ετών και μόλις είχε παρατήσει το σχολείο, ο Roger Mairlot οδήγούσε ένα σκούτερ Lambretta και φορούσε σακάκι με τις κονκάρδες από τα συγκροτήματα που έβλεπε live. Στα 17, αυτός και οι φίλοι του παράτησαν το σχολείο. «Είχαμε χορτάσει από εκπαίδευση», λέει. «Θέλαμε να βγούμε έξω και να ζήσουμε». Ήταν τα «παιδιά με σκούτερ» που τριγυρνούσαν στους δρόμους του Λονδίνου χωρίς να έχουν κατά νου κανέναν προορισμό. Οι Kinks ήταν η πρώτη του αγάπη.
Όμως, όταν η οικογενειακή του κατάσταση άλλαξε και έπρεπε να τηρεί τα ωράρια στην επαγγελματική του ζωή, η μουσική κάπως χάθηκε από τη ζωή του. Τώρα, στα 74 του, προσπαθεί να πηγαίνει σε τουλάχιστον μία συναυλία κάθε βράδυ – και μερικές φορές έως και πέντε την ημέρα. Πριν από τον Covid-19, έκανε ρεκόρ με 725 νύχτες συναυλιών στη σειρά. Η γυναίκα μου νόμιζε ότι είχα σχέση γιατί ήμουν έξω κάθε βράδυ», λέει εγκάρδια. «Αλλά πραγματικά δεν θα είχα χρόνο».
Πλησίαζε τα 60α γενέθλιά του, όταν συνάντησε τυχαία δυο συνάδελφους του (ο ένας σε αναπηρικό αμαξίδιο) που πήγαιναν σε συναυλία της Joan Baez και του πρότειναν να πάει μαζί τους. Κι αυτοί οι τρεις άνδρες δεν έχασαν μετά κανένα live παρέα. Τότε δεν ήξερε καν να χρησιμοποιεί το Internet και έπασχε από ήπια κατάθλιψη. Κύκλωνε τις συναυλίες που δημοσιευόταν κάθε εβδομάδα στην εφημερίδα Guardian και πήγαινε στις συναυλίες με το πάσο των ηλικιωμένων που του παρείχε δωρεάν είσοδο.
Αργότερα, ζήτησε από τον γιό του να του μάθει να μπαίνει στo διαδίκτυο. Και γιατί το κάνει; “Συναντάς τη ζωή. Βλέπεις κόσμο”. Πλέον πηγαίνει μόνος του αλλά δεν αισθάνεται ποτέ μόνος τους. “Νιώθω ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και ότι επανεφηύρα τον εαυτό μου. Όλοι ήθελαν να είναι σε ένα συγκρότημα μικροί. Εγώ βρήκα τη θέση μου. Είμαι μονίμως fan”.
“Μερικοί άνθρωποι σκαρφαλώνουν βουνά, άλλοι τρέχουν μαραθώνιους. Λοιπόν, εγώ πηγαίνω σε συναυλίες”, λέει ο 74χρονος, ο οποίος δεν μένει σπίτι και πηγαίνει κάθε μέρα σε μια συναυλία από τότε που συνταξιοδοτήθηκε το 2008.
