Υπάρχει κάτι (ακόμα) που εύκολα λέγεται, δύσκολα γίνεται: η αποδοχή του σώματός μας, κόντρα στα πρότυπα ομορφιάς, κόντρα σε όλα τα ψέματα που έχουμε ακούσει από μικρές, κόντρα σε κάθε «η εύκολη δίαιτα για να χάσεις τα περιττά κιλά πριν την παραλία». Κόντρα σε όλα τα #bikinibodygoals και ό,τι τέλος πάντων μας έχει κάνει να νομίζουμε ότι το σώμα μας χρειάζεται έξτρα δουλειά, μια τεράστια αλλαγή για να είναι άξιο να βάλει ένα μαγιό και να βγει να κάνει μια βουτιά χωρίς πολλές σκέψεις στην παραλία.


Μήπως να πατήσουμε λίγο mute σε αυτή τη δασκαλεμένη από όλη την καταπίεση για τα σώματά μας φωνές και απλώς να απολαύσουμε το σώμα μας; Με όλη τη σημασία της λέξης; Βασικά, μήπως να διαβάσουμε δυνατά τη χθεσινή ανάρτηση της Idra Kayne;


Η Idra έκανε ένα ποστ που κάθε γυναίκα πρέπει να διαβάσει. Κάθε γυναίκα που έχει κουραστεί από όλα τα «πρέπει» που έχουν στοιβαχτεί στους ώμους των γυναικών. Κάθε γυναίκα που έχει σκεφτεί πως «αντιπαθεί» το σώμα της, πως δεν «επιτρέπεται» να φορέσει εκείνο το μικροσκοπικό μπικίνι που έβαλε στο μάτι. Για κάθε γυναίκα που πατάει “snooze” σε εκείνο το τεράστιο ζήτημα «να αποδεχτώ επιτέλους το σώμα μου».


Διάβασε την ανάρτηση της Idra Kayne. Ιδανικά, δυνατά:


«Αυτό το post δεν είναι για σένα που νομίζεις ότι επιθυμώ κάποιο spicy dm.
Αυτό το post δεν είναι για σένα που νομίζεις οτι “ψάχνομαι”.
Αυτό το post δεν είναι για σένα που θα πεις μέσα σου “πωπω πάει, την “άκουσε” και η Ίντρα. Έπεσε στη λούμπα του ινστα και ανέβαζει ημίγυμνες φωτό μπας και πάρει κανένα like”
Αυτό το post είναι για εμένα που 24 -και βάλε!- χρόνια “αντιπαθούσα” το σώμα μου, το έβλεπα σαν εχθρό μου, το ταλαιπωρούσα με κάθε είδους δίαιτα, αποτοξίνωση, νηστεία που εναλλασόταν με κρίσεις υπερφαγίας, υπερκατανάλωση ζάχαρης, αλκοόλ και ντροπή… πολλή ντροπή ρε φίλε! Αυτό το post γίνεται γιατί χρειάστηκε 24 -και βάλε!- χρόνια, πολλή ψυχοθεραπεία και άπειρη εσωτερική μάχη για να βρω το θάρρος να φορέσω το πιο μικροσκοπικό μπικίνι που έχω φορέσει ποτέ μου και να βγω στην παραλία με όλο μου το πατσί σε κοινή θέα, με όλη μου την κυτταρίτιδα στο πιάτο, χωρίς να πάθω κρίση πανικού ή να πέσω σε κατάθλιψη. Κι αυτό γιατί ξέρω οτι είμαστε πολλοί εκεί έξω που παλεύουμε μ’αυτή τη γ@μημενη φωνή μέσα στο κεφάλι μας που μας ουρλιάζει “πού πας μωρή βούζα!” ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Γιατί ακούτε την Κυρία Με Τα Μπρόκολα @ikiriametamprokola -ενδεχομένως το γελοιότερο podcast του κόσμου 😜- και θέλω να σας ευχαριστήσω για κάθε μήνυμα που μου έχετε στείλει και να σας πω “embrace το πατσί γαμώτο, βρείτε τη μούνοβλα μέσα σας και αφήστε την ελεύθερη!” Αν κάποιος αισθάνεται οτι του χαλάμε την αισθητική, θα πω οτι οι αισθητικές είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν κι από μία, οπότε ας την κρατήσει για τον εαυτό του. Άντε γιατί είμαι έτοιμη να αρχίσω να φοράω μόνο crop tops and you ain’t ready for that 😜


Σας μερσώ.»