Προχωρημένοι, αυτό που λέμε «πολύ μπροστά από την εποχή τους», έτσι τους περιμέναμε και έτσι μας ήρθαν οι νικητές της Νίκης. Και δεν μας απογοήτευσαν. Ακόμα δεν ορκίστηκαν και άρχισαν τα όργανα. Για παράδειγμα, ο Δημήτρης Νατσιός, ο αρχηγός του κόμματος δηλαδή, πρότεινε τη διδασκαλία της «αγωγής της αγνότητας» στα σχολεία και -αυτό έλειπε!- δήλωσε ξανά υπέρμαχος της θεωρίας για το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού, εστιάζοντας στις αμβλώσεις.
Ο προοδευτικός Δημήτρης Νατσιός, υποστήριξε πως τα στελέχη του κόμματός του δεν έχουν ακραίες απόψεις, ούτε είναι θρησκόληπτοι. Τώρα γιατί γελάτε; Μήπως διαβάσατε κάποιο πρωτοσέλιδο αθλητικής εφημερίδας; Κρατήστε ένα επίπεδο σας παρακαλώ. Μιλώντας στον ΑΝΤ1, επέμεινε στη διδασκαλία της αγνότητας στα σχολεία και παρότι απέφυγε να ταχθεί ρητά κατά των αμβλώσεων, μίλησε για το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού. Παραλίγο να μας μπερδέψει.
«Ματαιοπονούμε αν δεν δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στο δημογραφικό», είπε και όταν δέχτηκε ερωτήσεις για τις αμβλώσεις, προσπάθησε να τις αποφύγει όπως οι ινφλουένσερς τους φόρους. «Με λυπούν αυτές οι συζητήσεις, είναι πάρα πολύ δύσκολες, έχουν προκαλέσει δράματα, ιδίως σε νέα παιδιά».
Συνεχίζουμε: «Εξ άκρας συλλήψεως υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού», δήλωσε και ερωτηθείς για το εάν τάσσεται υπέρ της κατάργησης των αμβλώσεων, είπε: «Επιμένετε σε ζήτημα που προσωπικώς- που είμαι δάσκαλος και γονέας- μου προκαλεί μεγάλη λύπη». Ένα χαρτομάντιλο ρε παιδιά.
Το «Να διδάξουμε στα παιδιά κάτι άλλο, την προσοχή, την οικογενειακή αγωγή. Να προβάλλουμε και τον ιερό θεσμό της οικογένειας. Μιλάω για μια παιδεία που θα προβάλλει και κάτι άλλο, τα αγνά και καθάρια ήθη μας» και «Πρέπει να γίνεται και μια διαφορετική αγωγή στα σχολεία, η αγωγή της αγνότητας. Έχουμε 102 ενότητες στο δημοτικό σχολείο και δεν υπάρχει ούτε μία που να εκθειάζεται ο θεσμός της οικογένειας», συμπληρώνουν το παζλ της προοδευτικότητας.
Όταν κλήθηκε να απαντήσει πώς διδάσκεται η αγνότητα, ο πρόεδρος της Νίκης απάντησε ότι αυτό γίνεται με τα κείμενα «των μεγάλων μαϊστόρων της λογοτεχνίας μας. Αν διδάξεις ένα κείμενο Πολέμη, του Ελύτη, του Δροσίνη, του Κάλβου, όλα αυτά είναι αναστήματα πνευματικά, είναι κείμενα αγνότητας, γλυκαίνουν την ψυχή των παιδιών».
