Είναι κάτι μαγαζιά που δεν είναι απλώς μαγαζιά. Είναι hashtags. Είναι χρώματα στα feed μας. Είναι vibes. Είναι αυτά τα σημεία στο Google Maps που στέλνεις σε ξαδέρφη από την Πάτρα με caption «να πας, είναι cute, με μαξιλάρια στα σκαλιά». Κι ένα από αυτά τα μαγαζιά – ναι, ναι, ένα από τα τελευταία παραδοσιακά comfort spots της Πλάκας – ήταν το «Γιασεμί».
Ή μάλλον είναι, για λίγο ακόμα. Ή μάλλον ήταν, γιατί τώρα πάει.
Το Γιασεμί έκλεισε. Και μαζί του έκλεισε και ένας κύκλος που κράτησε 16 χρόνια, 12.435 ροφήματα, 47.000 φωτογραφίες από τουρίστες με καπέλο και 3.218 βραδιές με πιάνο και Χατζιδάκι, όπου νομίζαμε όλοι ότι είμαστε σε slow motion ταινία του Παπακαλιάτη. (Σπόιλερ: δεν ήμασταν.)
Τι συνέβη λοιπόν;
Μέσω μιας ποιητικής, συγκινητικής και σχεδόν υπερβατικής ανάρτησης στο Facebook (με εκείνο το ύφος που αν δεν έχεις τουλάχιστον πέντε φίλους που βάλανε καρδούλες, δεν θεωρείται κλείσιμο), η Μαρίζα Κουζέλη, η ιδιοκτήτρια και ψυχή του μαγαζιού, ανακοίνωσε πως το «Γιασεμί» κατεβάζει ρολά από τα σκαλάκια της Μνησικλέους. Ένας κύκλος κλείνει, είπε. Ανοίγει άλλος. Δεν είπε αν είναι στρογγυλός ή ελλειπτικός, αλλά θα το δούμε στο νέο delicatessen στο Θησείο.
Η ανάρτηση ξεκινούσε με μια αναφορά στο Άγιο Φως (με φαναράκι, όχι iPhone flashlight) και τέλειωνε με το πιάνο που απομακρύνεται από το χώρο, κάτι που αν το κάνεις αργά και με Βach στο background, είναι πιο συγκινητικό και από σκηνή χωρισμού σε δραματική κορεάτικη σειρά.
Δηλαδή, αλήθεια τώρα, τι θα κάνουμε χωρίς το Γιασεμί;
Ποιος θα ταΐζει τους τουρίστες με γιαγιαδίστικες πίτες και «παραδοσιακή λεμονάδα» που κοστίζει όσο δύο διανυκτερεύσεις στην Ικαρία; Πού θα κάτσει η fashion blogger από την Κοπεγχάγη με το ψάθινο καπέλο και τη λινή παντελόνα για να ανεβάσει story με caption «lost in Plaka’s charm»;
Χάνεται, αγαπητοί μου, η πιο φωτογραφημένη σκάλα της Αθήνας. Δηλαδή: Μπαίνεις στην Πλάκα και δεν έχεις μαξιλάρι να ποζάρεις. Αυτό, στα social media terms, είναι πολιτισμικό σοκ. Σαν να πηγαίνεις Παρίσι και να λείπει ο Πύργος του Άιφελ γιατί «μεταφέρθηκε στη Μπολόνια για ριζότο και better lighting».
Οι τουρίστες θα υποφέρουν
Μην γελάς, είναι σοβαρό: Κάθε μέρα, δεκάδες ξεναγοί με κακόβουλη διάθεση προς τον γευστικό ρεαλισμό οδηγούν τα groups τους μέχρι τη Μνησικλέους, για να φωτογραφηθούν ακριβώς εκεί. Στο χαμηλό σκαλί με τα δύο μαξιλάρια. Με τον βασιλικό από πίσω. Με το vintage φως. Με τη μυρωδιά από χαμομήλι και τακούνια που σκαλώνουν σε πλακάκια του 1930.
Και τώρα; Τώρα ο τουρίστας πρέπει να αντιμετωπίσει την Αθήνα όπως είναι. Δηλαδή: με καφέδες σε πλαστικό, σκόνη στις σαγιονάρες και την αμηχανία του να μη βρίσκει τον «χώρο με τα cute ριγέ μαξιλάρια» που του πρότεινε η Λίνα από το Eras
Το «Γιασεμί» δεν ήταν μόνο μαγαζί
Ήταν λίγο σαν τη θεία σου τη γλυκιά που φτιάχνει σπανακόπιτα με δάκρυα συγκίνησης, μιλάει για τον Σταμάτη Κραουνάκη με δέος και κατεβάζει λικέρ τριαντάφυλλο στις γιορτές. Το Γιασεμί ήταν μαγαζί αίσθηση. Δεν έλεγες «πάμε εκεί να φάμε», έλεγες «πάμε να νιώσουμε».
Ήταν η Αθήνα των παλιών που θέλαμε να θυμόμαστε, αλλά με free Wi-Fi. Ήταν το μέρος όπου το ραντεβού έπαιρνε άλλη διάσταση, γιατί ανάμεσα στο μιλφέιγ και το καρυδόπιτα υπήρχε πάντα η πιθανότητα να εμφανιστεί μια γιαγιά με ποδιά να σου πει «καλό παιδί φαίνεσαι».
Ο νέος προορισμός: Θησείο
Πριν αρχίσουμε το πένθος, να πούμε ότι το πνεύμα του Γιασεμί δεν πήγε στα σύννεφα με αγγελάκια. Μετενσαρκώθηκε. Σε delicatessen. Στην Ηρακλειδών, στο Θησείο. Εκεί, τα ράφια θα είναι γεμάτα με «γευστικές αναμνήσεις», αρωματικά βότανα και –μάλλον– κάποια κάδρα με λουλούδια που θυμίζουν Πλάκα χωρίς να την αντιγράφουν ξεδιάντροπα.
Το λένε @yiasemi.cottage και το παίζουν λίγο σπίτι που έγινε μαγαζί και λίγο μαγαζί που σου λέει “είμαστε ακόμα εδώ” αλλά με καλύτερο ενοίκιο και πιο hip κοινό.
Εις το επανιδείν, αλλά όχι εις τα σκαλάκια
Η Αθήνα αλλάζει, τα μαξιλάρια φεύγουν, οι σκάλες μένουν, αλλά ποιος να τις φωτογραφίσει; Το «Γιασεμί» ήταν ο καλοκαιρινός εσπρέσο σε κούπα φλοράλ, ο cozy Δεκέμβρης με πιάνο και οι πρώτες κουβέντες του «πώς γνωριστήκαμε με τη Μόνικα».
Τώρα πια, θα γνωρίζεστε αλλού. Ίσως με craft μπύρες. Ίσως με alternative brunch σε Νέο Κόσμο. Ίσως και καθόλου.
Αλλά να θυμάστε: Μπορεί το Γιασεμί να έκλεισε, αλλά οι σκάλες θα είναι πάντα εκεί, να σας θυμίζουν ότι κάποτε, κάπου, κάποιος τσέκαρε τον δρόμο για το Θησείο και είπε: «Κάτσε μισό, να ποστάρω».
