Οι Enemy of Reality είναι ένα από εκείνα τα σχήματα που δυσκολεύεσαι να κατατάξεις μουσικά. Ο ήχος τους περιέχει φυσικά heavy metal, περιέχει τα βορειοευρωπαϊκά vibes που έκαναν τόσο δημοφιλή αυτά τα ακούσματα στα 00’s, είναι συμφωνικός και όχι μόνο, έχει μέσα του και το παραδοσιακό στοιχείο, και ηχεί πότε μοντέρνος και πότε παλιακός. Είναι το εξατομικευμένο ηχητικό στίγμα των Enemy of Reality και αυτό που καθιστά την μουσική προσωπικότητά τους τόσο μοναδική!
11 χρόνια Enemy of Reality σε μια συναυλία – “σταθμό”
Με αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους, το Σάββατο 29 Μαρτίου, στο Fuzz Live Music Club, για τον εορτασμό των 11 ετών πορείας τους, ζητήσαμε από τον κιθαρίστα και συνθέτη της μπάντας Στυλιανό Αμοιρίδη, να μοιραστεί μαζί μας 10 τραγούδια! Τραγούδια, που αν και τελείως εκτός του metal ρεπρτορίου που η μπάντα εκπροσωπεί, τον επηρέασαν και διαμόρφωσαν την μουσική του ταυτότητα. Κάποιες από τις επιλογές θα σας ξαφνιάσουν ευχάριστα!
***
Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Ελλάς
Το πρώτο κομμάτι που θυμάμαι, πέρα από τα νανουρίσματα της μάνας μου. Βγήκε το 89, είμαι γεννημένος το 88. Το είχαμε σε βινύλιο και κασσέτα στο σπίτι κι έχω ακόμη φρέσκια την ανάμνηση, να είμαι 3-4 χρονών, να παίζω air-guitar, όπως επίσης και με κάτι πλαστικές toy guitars. Υπάρχει σημείωση σε λεύκωμα της μάνας μου απ’το 92 που γράφει πώς εκστασιάζομαι και χορεύω όποτε το βάζει. Ακούγοντάς το λίγο μετά, στο Δημοτικό, που καταλάβαινα λίγο παραπάνω πράγματα, συζητήσαμε και το στίχο και το τραγούδι με άγγιξε ακόμα περισσότερο.
Beatles – Girl
Αυτό το κομμάτι το ανακάλυψα κάπου στη Δευτέρα δημοτικού, σε μια κασσέτα της μητέρας μου. Είχα αρχίσει αγγλικά ένα χρόνο, όπως και πιάνο, και ψιλοκαταλάβαινα το στίχο. Σε ένα ποσοστό 80% θα έλεγα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το πόσο με συγκινούσαν η αρμονία και η μελωδία σε συνδυασμό με όσα καταλάβαινα από το στίχο. Κάθε φορά που το άκουγα, δάκρυζα!
Γιάννης Γιοκαρίνης – Νοσταλγός του Rock’N’Roll
Το πρωτοάκουσα επίσης σε μια κασέτα της μητέρας μου κάπου το 1997, στην Ε’ Δημοτικού. Οι μεταλλιές είχαν αρχίσει ήδη να μπαίνουν στη ζωή μου, σε αρμονία όμως με άλλα μουσικά είδη. Το rock’n’roll και ο κλασικός ρυθμός αυτού του κομματιού σε συνδυασμό με το στίχο με έκαναν να ταυτιστώ πάρα πολύ. Έπαιζε στο repeat για χρόνια!
Ημισκούμπρια & Ελπίδα – Στη Ντισκοτέκ
Η γενιά μου στο Δημοτικό είχε πάθει πλάκα με τα Ημισκούμπρια από τον πρώτο τους δίσκο. Εδώ είχε εξελιχθεί σε φρενίτιδα. Αντιγράφαμε τους στίχους χειρόγραφα και τους μοιράζαμε, όπως και πειρατικές κασέτες, αντιγραμμένες από εκείνουν που οι γονείς του, του πήραν το CD. Κάθε φορά που παίζαμε, ραπάραμε κάποιον στίχο, ενώ κάποιος από εμάς έκανε το human beatbox. Ακόμα τα θυμάμαι απ’έξω τα περισσότερα τραγούδια τους. Προφανώς η Ντισκοτέκ ήταν τρελό hit και breakthrough, τόσο λόγω της μελωδίας και του υπέροχου ρεφραίν, αλλά και χάρη στον συνδυασμό του με εικόνες από 80’s ταινιάρες, που μας έβαζαν κάθε φορά στο mood.
Christina Aguilera – Genie In A Bottle
Έκτη δημοτικού, εισαγωγή στην εφηβεία. Δεν έχω νοιώσει ενοχές για αυτές μου τις λατρείες από τότε και μέχρι σήμερα. Όλοι στην ηλικία μου πέφταμε στην παγίδα, αλλά εγώ ως μεταλλάς δεν το πολυέδειχνα, όσο κι αν το απολάμβανα. Έχω κλέψει το κομμάτι ελαφρώς, χρησιμοποιώντας ένα μικρό απόσπασμά του στο τραγούδι Lichanos από το προσωπικό μου project.
Britney Spears – Baby One More Time
Όλα τα κορίτσια ήθελαν να της μοιάσουν, όλα τα αγόρια ανακάλυπταν περίεργα συναισθήματα τους μαζί της. Το groove, η αρμονία, η παραγωγάρα του Max Martin, όλα ήταν επικά και ιδανικά. Μαζί με το βιντεοκλίπ σαφώς! Τι να λέμε, ακόμα θα κουνηθώ αν τύχει να το ακούσω.
Σταύρος Ξαρχάκος – Ο Χορός Του Σάκαινα
Ένα από τα πρώτα ορχηστρικά που άκουσα, από τη Λόλα. Τι να λέμε, ο Ξαρχάκος έχει γράψει έπη και αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Αν κάποιος με ρώταγε τι σημαίνει μαγκιά -σωστή, όχι ψεύτικη, και σοβαρή σε όλα της- και πώς μεταφράζεται σε μουσική, αυτό είναι το κομμάτι που θα του έβαζα να ακούσει.
Βασίλης Τσιτσάνης – Σερσέ Λα Φαμ
Κάπου στο δημοτικό το άκουσα κι αυτό. Ό,τι χρειάζεται να μάθει κανείς, το λένε οι στίχοι. Εγώ δάκρυζα από τότε και ακόμα στην ακρόαση του.
Frederic Chopin – Etude Op.10, no9 in F minor
Εδώ δεν υπάρχουν λόγια. Πολύ εσωτερικό κομμάτι, ενώνει ανεξήγητα την θλίψη με την μουσική σχιζοφρένεια. Έχει παίξει στο repeat άπειρες φορές από την εφηβεία και μετά!
High Hopes, Pink Floyd
Αριστούργημα, έπος επών, στο repeat όλη νύχτα σε κασέτα TDK 90άρα που έχει μόνο αυτό. Θα ήθελα πολύ να το έχω γράψει εγώ. Ήμουν ανάμεσα στο Shine on you Crazy Diamond και αυτό, αλλά τελικά έτεινα προς τα εδώ!
***
Οι Enemy of Reality εμφανίζονται ζωντανά για την επέτειο των 11 ετών ύπαρξής τους, αυτό το Σάββατο 29 Μαρτίου στο Fuzz Live Music Club, μαζί με τους Lazy Man’s Load και τους Deus Culpa.
Εισιτήρια προπωλούνται μέσω της more.com και του δικτύου καταστημάτων της, ενώ διαθέσιμα θα είναι και στην είσοδο του συναυλιακού χώρου.
