Έτσι, αντί το Ertflix να προσπαθεί να σου πουλήσει την καρτποσταλική εκδοχή του ρομάντζου, σου πετάει μια curated συλλογή από σχέσεις που βρίσκονται σε loop, ζευγάρια που crash-άρουν και ανθρώπους που ανακαλύπτουν πως το “μαζί” είναι απλώς ένα bug στον κώδικα του σύμπαντος.
Στη ρομαντική αποδόμηση του εαυτού σου, σε αυτή την υπέροχη θεατρικότητα του να ξέρεις ότι θα πληγωθείς αλλά να το επιλέγεις συνειδητά, έρχεται το ERTFLIX να σου δώσει ρομαντικές ταινίες που καταλαβαίνουν λίγο καλύτερα από εσένα τον/την ίδιο/α γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις να κάνεις doomscrolling στα παλιά chats των πρώην σου. Αυτό δεν είναι απλό streaming. Είναι ένα meta-διαλογιστικό σύστημα διαφυγής. Και αν είσαι έτοιμος/η να μπεις σε αυτή τη συνθήκη, εδώ είναι οι ταινίες που θα γίνουν οι φάροι του δικού σου ατέρμονου συναισθηματικού χάους.
ERTFLIX: Όταν ο έρωτας γίνεται αλγόριθμος
Closer (2004) – Ο έρωτας ως διάψευση
Ο έρωτας, όπως τον φαντάζεσαι, δεν υπάρχει. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σε διδάσκει το Closer, μια ταινία που λειτουργεί σαν χειρουργικό νυστέρι στην ιδέα των ανθρώπινων σχέσεων. Ο Νταν (Τζουντ Λο), δημοσιογράφος-απομεινάρι μιας άλλης εποχής όπου οι άντρες πίστευαν ότι το πνεύμα τους δικαιολογεί κάθε λάθος, μπλέκει σε ένα κουαρτέτο καταδικασμένων παθών. Από τη μία η Άλις (Νάταλι Πόρτμαν), μια ρομαντική survivor με την αφέλεια να πιστεύει στην αποκλειστικότητα του πόθου, από την άλλη η Άννα (Τζούλια Ρόμπερτς), μια γυναίκα που ισορροπεί ανάμεσα στην ευαισθησία και τον κυνισμό. Και κάπου εκεί ο Λάρι (Κλάιβ Όουεν), η σαρκοβόρα εκδοχή αυτού που ονομάζουμε «τοξική αρρενωπότητα» πριν καν μάθουμε τον όρο.
Αν το Closer ήταν emoji, θα ήταν ένα σπασμένη καρδούλα. Αν ήταν αλγόριθμος, θα ήταν αυτός που σε οδηγεί ξανά και ξανά στα προφίλ των πρώην σου. Γιατί ξέρει κάτι που εσύ δεν θέλεις να ξέρεις: Ο έρωτας είναι αδιέξοδο, και αυτό είναι που τον κάνει ακαταμάχητο.
Σκηνοθεσία: Μάικ Νίκολς
Πρωταγωνιστούν: Τζουντ Λο, Νάταλι Πόρτμαν, Τζούλια Ρόμπερτς, Κλάιβ Όουεν
Rachel Getting Married (2008) – Το τραύμα ως οικογενειακή γιορτή
Οικογενειακά τραπέζια: αυτά τα απίστευτα performance art κομμάτια που διαρκούν ώρες, όπου όλοι γνωρίζουν τους ρόλους τους, αλλά κανείς δεν ξέρει το σενάριο. Η Rachel Getting Married παίρνει αυτόν τον μηχανισμό και τον αποδομεί σε μια ωδή στην αμηχανία της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Κιμ (Αν Χάθαγουεϊ) επιστρέφει σπίτι για τον γάμο της αδελφής της, κουβαλώντας το φορτίο των προσωπικών της αποτυχιών σαν να είναι ορατό tattoo στο μέτωπό της.
Εδώ, κάθε λέξη είναι ένα μικρό χτύπημα στην κατεστραμμένη αυτοεκτίμηση της ηρωίδας. Κάθε χαμόγελο έχει ένα υπονοούμενο. Και κάθε βλέμμα της μητέρας της (Ντέμπρα Γουίνγκερ) λέει κάτι του στυλ: «σε αγαπάω, αλλά γιατί δεν μπορείς να είσαι όπως οι άλλοι;». Το αριστούργημα του Τζόναθαν Ντέμι στο Ertflix, είναι η ταινία που θα δεις και μετά θα στείλεις μήνυμα στη μαμά σου, έτσι, χωρίς λόγο.
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Ντέμι Πρωταγωνιστούν: Αν Χάθαγουεϊ, Ρόζμαρι ΝτεΓουίτ, Ντέμπρα Γουίνγκερ
The Ugly Truth (2009) – Ο έρωτας ως reality show
Η Άμπι (Κάθριν Χέιγκλ) είναι η γυναίκα που θα έλεγες ότι έχει «όλα υπό έλεγχο», αν δεν ήξερες ήδη πως αυτός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος να πεις ότι κάποιος δεν έχει τίποτα υπό έλεγχο. Ο Μάικ (Τζέραρντ Μπάτλερ), από την άλλη, είναι αυτός ο τύπος που αυτοχαρακτηρίζεται «ανεξάρτητος στοχαστής», αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι απλά αρνείται να κάνει therapy.
Το The Ugly Truth είναι ένα μαρτύριο δύο ωρών για το πώς το dating culture των ‘00s πίστευε πως αν βάλεις μαζί έναν άντρα-σπηλαιάνθρωπο και μια γυναίκα-καριερίστα, θα προκύψει έρωτας. Στην πραγματικότητα, προκύπτει απλώς ένας διαρκής εφιάλτης. Θα γελάσεις; Ναι. Θα ταυτιστείς; Ναι, αν κάποτε έκανες swipe right σε κάποιον που έγραφε στο bio του «αν ψάχνεις έναν gentleman, sorry δεν είμαι εγώ».
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Λουκέτιτς Πρωταγωνιστούν: Κάθριν Χέιγκλ, Τζέραρντ Μπάτλερ
On Chesil Beach (2017) – Ο φόβος ως σεξουαλική καταστολή
Βρίσκεσαι στο 1962. Δύο άνθρωποι, ένας γάμος, ένα δωμάτιο, και η αδιανόητη βεβαιότητα ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ο Έντουαρντ (Μπίλι Χάουλ) και η Φλόρενς (Σίρσα Ρόναν) είναι εγκλωβισμένοι σε μια κοινωνία που τους έχει πείσει ότι ο έρωτας οδηγεί αναγκαστικά στο γάμο, και ο γάμος οδηγεί αναγκαστικά στην ευτυχία.
Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στην αμηχανία, στη σιωπή, στο ανείπωτο που βαραίνει περισσότερο από οποιαδήποτε πράξη. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να είναι horror movie, αν το horror ήταν η απόλυτη αμηχανία της πρώτης νύχτας του γάμου σου, όπου καταλαβαίνεις ότι η φυσική εγγύτητα δεν ισοδυναμεί με συναισθηματική εγγύτητα.
Είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις το On Chesil Beach χωρίς να νιώσεις μια βαθιά, υπαρξιακή κρίση για όλα τα πρώτα ραντεβού που σε οδήγησαν εκεί που είσαι τώρα. Και αυτό το κάνει ανατριχιαστικά σημαντικό. Αχ ρε Ertflix…
Σκηνοθεσία: Ντόμινικ Κουκ Πρωταγωνιστούν: Σίρσα Ρόναν, Μπίλι Χάουλ
The Bounty Hunter (2010) – Ο έρωτας ως άθλημα αντοχής
Αν υπάρχει μια κινηματογραφική αναπαράσταση του να προσπαθείς να μείνεις φίλος με τον/την πρώην σου, είναι το The Bounty Hunter. Ο Μάιλο (Τζέραρντ Μπάτλερ) είναι κυνηγός επικηρυγμένων. Η Νικόλ (Τζένιφερ Άνιστον) είναι μια δημοσιογράφος που τρέχει να ξεσκεπάσει μια κυβερνητική συνωμοσία. Ο Μάιλο πρέπει να την πιάσει, γιατί τυπικά είναι φυγάς. Εκείνη, φυσικά, δεν θέλει να συλληφθεί. Και όλο αυτό παίζει σαν μια πιο chaotic εκδοχή του «σου άφησα τα κλειδιά σου στην καφετέρια, έλα να τα πάρεις».
Το The Bounty Hunter είναι μια ρομαντική κομεντί που προσπαθεί να πείσει το κοινό ότι το κυνήγι ανθρώπων μπορεί να είναι sexy. Και κάπως, με έναν διεστραμμένο τρόπο, το πετυχαίνει. Ίσως επειδή ο έρωτας, στην πιο ωμή μορφή του, είναι ακριβώς αυτό: ένα αδιάκοπο παιχνίδι καταδίωξης, όπου κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι τελικά θέλει να πιαστεί.
Σκηνοθεσία: Άντι Τέναντ Πρωταγωνιστούν: Τζένιφερ Άνιστον, Τζέραρντ Μπάτλερ
Made of Honor (2008) – Ο έρωτας ως ασύμμετρη μάχη
Ο Τομ (Πάτρικ Ντέμπσι) είναι ο τύπος που έκανε friendzone στον εαυτό του και το κατάλαβε πολύ αργά. Η Χάνα (Μισέλ Μόναχαν) είναι η καλύτερή του φίλη, το σταθερό σημείο στη ζωή του, η απόδειξη ότι ακόμα και οι συναισθηματικά ανάπηροι άντρες μπορούν να έχουν μια γυναικεία παρουσία στη ζωή τους που δεν τους μισεί.
Όλα πάνε καλά μέχρι που η Χάνα πάει στη Σκωτία, ερωτεύεται έναν ψηλό, γοητευτικό Σκωτσέζο και επιστρέφει αρραβωνιασμένη. Και τότε ο Τομ κάνει το προφανές: δέχεται να γίνει ο κουμπάρος της, μόνο και μόνο για να τη σαμποτάρει.
Αυτή η ταινία θα μπορούσε να είναι manual για το πώς να καταστρέψεις τις φιλίες σου, αλλά το πιο τρομακτικό είναι ότι λειτουργεί και ως αναπαράσταση του πώς το Hollywood αντιλαμβανόταν τον έρωτα στα 00s: όχι ως κάτι αμοιβαίο, αλλά ως κάτι που κερδίζεται σαν βραβείο reality show.
Σκηνοθεσία: Πολ Γουέιλαντ Πρωταγωνιστούν: Πάτρικ Ντέμπσι, Μισέλ Μόναχαν
Jackie & Ryan (2014) – Ο έρωτας ως folk τραγούδι
Ο Ράιαν (Μπεν Μπαρνς) είναι το αρχέτυπο του άντρα που κουβαλάει μια κιθάρα χωρίς θήκη. Η Τζάκι (Κάθριν Χέιγκλ) είναι η γυναίκα που έχει ζήσει πάρα πολλά για να συνεχίσει να πιστεύει στο happily ever after. Κάπως, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται σε μια μικρή πόλη, και εκεί, ανάμεσα σε ακουστικές κιθάρες και αμήχανα βλέμματα, κάτι συμβαίνει.
Το Jackie & Ryan είναι μια low-key ρομαντική ιστορία που ξέρει πως δεν χρειάζεται να φωνάζεις για να πεις κάτι δυνατό. Είναι μια ταινία για ανθρώπους που έχουν μάθει ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουν να προσπαθούν. Και κυρίως, είναι μια ταινία (Ertflix ευχαριστούμε τελικά) για το πώς κάποιες φορές, ο έρωτας δεν είναι ένα παραμύθι με happy end, αλλά ένα τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο και σε κάνει να σταματήσεις για λίγο το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου.
Σκηνοθεσία: Αμί Κάνααν Μαν Πρωταγωνιστούν: Κάθριν Χέιγκλ, Μπεν Μπαρνς
All Roads Lead to Rome (2015) – Ο έρωτας ως τουριστικός προορισμός
Η Μάγκι (Σάρα Τζέσικα Πάρκερ) είναι μια γυναίκα σε φάση «προσπαθώ να φέρω την έφηβη κόρη μου στον σωστό δρόμο». Ο Λούκα (Ραούλ Μπόβα) είναι ένας παλιός έρωτας που εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή που η Μάγκι δεν ήθελε να αντιμετωπίσει το παρελθόν της. Και κάπως, μέσα σε όλο αυτό, βρίσκονται όλοι μαζί στην Ιταλία, σε μια σειρά γεγονότων που αποδεικνύουν πως το να προσπαθείς να έχεις τον έλεγχο της ζωής σου είναι μια ψευδαίσθηση με ημερομηνία λήξης.
Αυτή η ταινία είναι ένα postcard από το παρελθόν του ρομαντικού κινηματογράφου, μια επιστροφή σε μια εποχή που το «ταξιδιωτικό ρομάντζο» ήταν σχεδόν δικό του genre. Και ναι, μπορεί το σενάριο να είναι προβλέψιμο, αλλά ποιος πάει στην Ιταλία για το απρόβλεπτο;
Σκηνοθεσία: Έλλα Λεμχάγκεν Πρωταγωνιστούν: Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Ραούλ Μπόβα
Pas Son Genre (2014) – Ο έρωτας ως πολιτισμικό χάσμα
Ο Κλεμέν (Λοΐκ Κορμπερί) είναι ένας Παριζιάνος διανοούμενος που πιστεύει ότι η φιλοσοφία μπορεί να εξηγήσει τα πάντα. Η Τζένιφερ (Εμιλί Ντεκέν) είναι μια κομμώτρια σε μια μικρή πόλη που διαβάζει gossip περιοδικά και αγαπάει το καραόκε.
Όταν οι δυο τους γνωρίζονται, είναι σχεδόν ξεκάθαρο ότι αυτή η σχέση δεν έχει καμία ελπίδα. Και όμως, κάτι συμβαίνει. Όχι επειδή ο Κλεμέν μαγεύεται από την απλότητα της Τζένιφερ, ούτε επειδή εκείνη θέλει να γίνει μέρος του κόσμου του. Αλλά επειδή κάποιες φορές, η ζωή φέρνει κοντά δύο ανθρώπους που κανονικά δεν θα είχαν καν συναντηθεί, και τους αφήνει να παλέψουν με την απόσταση που τους χωρίζει.
Σκηνοθεσία: Λουκά Μπελβό Πρωταγωνιστούν: Εμιλί Ντεκέν, Λοΐκ Κορμπερί
Το Ertflix δεν προσπαθεί να σου πουλήσει μια ψεύτικη, εξιδανικευμένη εικόνα του έρωτα. Σου δίνει ιστορίες ανθρώπων που αγαπήθηκαν, χάθηκαν, ξαναβρέθηκαν, και έμαθαν να ζουν με το γεγονός ότι ο έρωτας, στο τέλος της ημέρας, είναι απλά μια πολύ περίπλοκη εκδοχή της ανθρώπινης ανάγκης να νιώσουμε ότι ανήκουμε κάπου. Και αυτό είναι κάτι που αξίζει να πατήσεις play.
