Τι άλλο να κάνει κι η Περιφέρεια δηλαδή; Εσύ την γνώριζες τη λέξη «οφιοαπώθηση» ή είσαι τίποτα πλεμπαίος/α, που όταν είχες νέα ελληνικά στο σχολείο έκανες πλάκα με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες; Αν δεν τη γνωρίζεις τότε… κακώς. Πολύ κακώς. Είναι πολύ ακριβή λέξη η «οφιοαπώθηση». Πανάκριβη. Περισσότερο κι από τη «μυοκτονία».
Οφιοαπώθηση, λοιπόν, σημαίνει απώθηση του όφι, του φιδιού. Και μυοκτονία σημαίνει ποντικοκτονία. Τώρα, βέβαια, πρέπει να βγει κάποια οργάνωση φιλοζωική και να μας εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό το βάρβαρο και γιατί να μην συμβαίνει το ανάποδο: Γιατί να μην έχουμε «μυοαπώθηση» και «οφιοκτονία». Γιατί μόνο τα κακόμοιρα τα ποντικάκια να τα στέλνουμε στον άλλο κόσμο, ενώ τα φιδάκια να τα απωθούμε απλώς. Πόσο άδικος είναι ο κόσμος…
Καθαρίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά η Περιφέρεια, και πληρώνει
Αν απορείτε που δεν έχουμε σε όλο τον οικιστικό ιστό της Αττικής φίδια και σπάνια (ευτυχώς) βλέπουμε ποντίκια, ορίστε η απάντηση: Η περιφέρεια Αττικής μας αγαπάει τόσο πολύ, που πλήρωσε κάποιον να τα διώξει (τα φίδια) και να τα σκοτώσει (τα ποντίκια). Κι όταν γράφουμε πλήρωσε, εννοούμε ξηλώθηκε κανονικά. Διότι, όπως περιγράψαμε, είναι μια πανάκριβη διαδικασία να διώχνεις τα φίδια και να σκοτώνεις τα ποντίκια. Χρυσάφι πληρώνεται. Ολόκληρα 5,7 εκ. ευρώ, σπασμένα σε οκτώ συμβάσεις, στοίχισε στην Περιφέρεια Αττικής να μας απαλλάξει από τα φιδάκια και τα ποντικάκια.
Αμ τι νομίζατε, ότι ήταν καμιά διαδικασία απλή; Ότι βάλαμε ένα κομματάκι μουχλιασμένη γραβιέρα σε μια φάκα και περιμέναμε να βγει ο ποντίκαρος να ορμήσει στο τυράκι και να του σπάσει το σβέρκο το σίδερο της φάκας; Ή ότι φυτέψαμε έναν κατιφέ κι ένα μελισσόχορτο και σπατσάραμε; Όχι, κύριοι. Εδώ η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη. Χρειάζονται ειδικά φάρμακα, απωθητικά και οικολογικά μαζί, που δεν κάνουν κακό στον άνθρωπο, που δεν κάνουν κακό στο περιβάλλον, αλλά τα φίδια τα απωθούν και τα ποντίκια τα ξεπαστρεύουν.
Ξέρετε πόσο κάνουν αυτά τα φάρμακα; Όχι; Ούτε κι εμείς. Αλλά από τις έρευνες των ορκωτών λογιστών στις συμβάσεις της Περιφέρειας Αττικής επί περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη, οι οποίες διέρρευσαν στον Τύπο (από ποιον άραγε και γιατί από τον νυν περιφερειάρχη Νίκο Χαρδαλιά;) πρέπει να κοστίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Δεν αναφέρουν κι αυτές οι κακόμοιρες οι συμβάσεις αναλυτικά τι έγινε. Πόσα κουτιά μ’ αυτά τα πανάκριβα φάρμακα αγοράστηκαν και πόσα πλήρωσε η εταιρεία τους ανθρώπους της να τα τοποθετήσει; Μυστήριο.
Ένα «μυοκτονία» κι ένα «οφιοαπώθηση», ξερά και μαραμένα. Και το ποσό, βέβαια, που μόνο ξερό και μαραμένο δεν είναι: 5,7 εκατομμυριάκια από τον μπεζαχτά του κράτους, που τα δίνει στην περιφέρεια για να μας καλυτερεύει τη ζωή. Κι αυτά πάνε σε «οφιοαπώθηση» κι όχι στον μισθό πέντε-έξι γιατρών, καμιάς 15αριάς νοσοκόμων, κάμποσων φαρμακοποιών, τέλος πάντων ανθρώπων που βοηθούν πιο άμεσα τη ζωή μας να γίνει καλύτερη και πιο ασφαλής.
Μια κάποια… υπερτιμολόγηση, αμέσως να το κάνετε θέμα κι εσείς
Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό; Πρώτη φορά υπερτιμολογούνται υπηρεσίες με ποσά που τα διαβάζεις και πονάνε τα ματάκια σου; Προφανώς όχι. Το πάρτι με τα ξένα λεφτά είναι μια διαρκής πληγή για το ελληνικό κράτος. Κανείς δεν τα σέβεται τα ξένα λεφτά. Τα σκορπάει όπου να’ ναι. Βεβαίως τα πονηρά μυαλά μπορεί να σκεφτούν ότι τα σκορπάει για να πάρει κι αυτός που υπογράφει το κατιτίς του. Αλλά αυτό δεν μπορεί κανείς να το υποστηρίξει χωρίς στοιχεία, κι αν αποδειχτεί ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι άλλη ιστορία. Εδώ μιλάμε ότι ακόμα κι αν δεν υπάρχει ρεμούλα και λάδωμα στη μέση, όλη αυτή η διαδικασία είναι εξωφρενική.
Δεν είπαμε να μην υπάρχει μυοκτονία, ούτε οφιοαπώθηση. Αυτό μας έλειπε, να φοβόμαστε μήπως πήξει η πόλη από αρουραίους και έχιδνες. Υπάρχει, όμως, κι ένα όριο. Το «λογικό» όριο εξόδων για τέτοιες δουλειές. Ένα πλαφόν. Χάθηκε να μπει ένα πλαφόν, για να μην στήνονται τέτοια πανηγυράκια;
Και με το πλαφόν δεν μπορεί να στηθεί μηχανή; Φυσικά και μπορεί. Είναι θέμα παιδείας να μην στήνονται τέτοιες μηχανές, και σε τέτοιου είδους παιδεία η Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Πάρα πολύ πίσω. Για την ακρίβεια, το’ χει πάει ανάποδα το πράμα. Ότι αν βρεθείς σε τέτοια θέση και δεν φας θα είσαι… βλάκας. Όχι ότι πρέπει να είσαι τίμιος. Οπότε η βασική λύση του προβλήματος, να βρεθούν άνθρωποι που θα στελεχώσουν τις υπηρεσίες και δεν θα κάνουν τέτοια από τιμιότητα, δεν βρίσκεται στο κάδρο. Μοιάζει με τις ευχές των υποψηφίων Μις Υφήλιος, που πετάνε ένα «παγκόσμια ειρήνη» και χαμογελάνε, γνωρίζοντας ότι πήγε στο βρόντο αυτό που ξεστόμισαν με το που το ξεστόμισαν.
“Εντελώς τυχαία” συνέβησε κι αυτό χθες βέβαια…
