Γάμος στην πρώτη σελίδα; «Η ακολουθία του γάμου ετελέσθη σύμφωνα με το βυζαντινόν τυπικόν, το οποίον παραδοσιακώς τηρείται εις όλους τους γάμους της τέως ελληνικής βασιλικής οικογενείας. Επί της Αγίας Τραπέζης τοποθετήθηκαν το ιερόν Ευαγγέλιον, το οποίο αποτελεί οικογενειακόν κειμήλιον, το κοινόν ποτήριον, αι δύο εκκλησιαστικαί κορόνες, καθώς και οι βέρες».
Διαβάζεις και σκέφτεσαι «βρε, από πότε είναι αυτή η εφημερίδα»; Δεν πρόκειται για εφημερίδα, βέβαια, αλλά για (πειραγμένο ολίγον τι προς το… καθαρευουσιάνικο) ρεπορτάζ από τον βασιλικό γάμο που έγινε το Σάββατο και γέμισε όλες τις κοσμικές στήλες. Βέβαια… Ο πρίγκηψ Νικόλαος, καθόλου ξυπόλητος βέβαια όπως ο Κώστας Βουτσάς που’ παιζε τον απόγονο του Ιμπν Σαούντ, ο Νικόλαος με το επώνυμο Ντε Γκρες που μυρίζει ακόμα καινουργίλα, ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου και με κορώνες στο κεφάλι του με την Χρυσή Βαρδινογιάννη, της γνωστής βασιλ… ε, λάθος, επιχειρηματικής οικογενείας.
Γάμος να’ ναι, κι όποτε νά’ναι
Και διαπιστώνεις ότι, είτε διαβάζεις ρεπορτάζ εφημερίδας κιτρινισμένης της 19ης Σεπτεμβρίου 1964, όταν ο Κωνσταντίνος ενυμφέφθη την πριγκίπισσα Άννα Μαρία, είτε διαβάζεις από το κινητό σου τα «ρεπορτάζ» των ιστοσελίδων για τον γάμο αυτόν, είναι ένα και το αυτό. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν. Τα ονόματα του ζευγαριού, των καλεσμένων, της εκκλησίας και των χώρων που φιλοξενούν τα pre-wedding και τα after-wedding.
(Προσοχή, επιμένουμε στο «αλλάζουν μόνο τα ονόματα». Τα ονόματα, όχι τα επώνυμα. Τα επώνυμα είναι τα ίδια και τα ίδια, δεν αλλάζουν. Μπορεί να μεταβάλλονται κάποιες φορές, ο γαμπρός να γίνεται κουμπάρος, ο κουμπάρος παράνυφος και ο παράνυφος απλός καλεσμένος, αλλά αυτό το αλισβερίσι κρατάει χρόνια. Κι όπως φαίνεται, θα διαρκέσει ακόμα περισσότερα χρόνια. Σε δουλειά να βρισκόμαστε).
Διότι, για τους «ρεπόρτερς» που σέβονται τον εαυτό τους και το «ρεπορτάζ» τους, αυτά είναι τα πιο ζουμερά, κι όχι το μυστήριο. Ποιοι βρέθηκαν, τι φορούσαν, πού κάθισαν μετά (στην κυριολεξία, ποιο ήταν το πρωτόκολλο τοποθέτησής τους στο τραπέζι). Από την τελετή άντε να μείνει μια εικόνα, δηλαδή την ώρα που αντί για τα στέφανα αλλάζουν οι κουμπάροι τις κορώνες και, όσο να’ ναι, έχουν ένα ζόρι να τις κρατήσουν πάνω από τα κεφάλια του ζευγαριού.
Τα μάθαμε όλα, που λέτε. Ποιοι ήταν εκεί, αλλά και ποιοι δεν ήταν. Και κυρίως, αν είχαν λόγο να μην είναι ή απλά δεν μπορούσαν οι έρμοι. Ποιων σχεδιαστών ήταν τα ρούχα που φόρεσαν. Ποιες απολύτως κοινότυπες ευχές έκαναν. Πόσα δάκρυα έτρεξαν από ποια μάτια.
Γάμος γίνεται, θα πείτε. Στιγμή χαράς. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει γλέντι, χαρά και συγκίνηση; Σ’ αυτό συμφωνούμε απόλυτα. Είτε βασιλιάς είναι ο άλλος, ή μεροκαματιάρης, όταν βλέπει το γιο του ή την κόρη του στην εκκλησία, ακόμη κι αν πρόκειται για δεύτερη φορά, την έχει ξαναζήσει δηλαδή τη στιγμή, δεν γίνεται να μην συγκινηθεί. Όλα κι όλα.
Κι αντί να τους αφήσουμε τους ανθρώπους αυτούς να χαρούν και να γλεντήσουν και να γελάσουν και να κλάψουν σαν κοινοί θνητοί, το αδηφάγο αυτό τέρας της δημοσιότητας τους ενόχλησε και με το παραπάνω. Και να τα μαρκούτσια μπροστά από κάθε καλεσμένο, και να οι φωτογράφοι και οι κάμερες, και να οι ερωτήσεις.
Για να αποδειχτεί κάτι που υπήρξε επί δεκαετίες ένα κλασικό «κλισέ» για την εισπρακτική επιτυχία του Τύπου: Αίμα, σπέρμα, στέμμα. Δώσε τέτοια στο λαό και κονόμησες. Στην περίπτωσή μας, τι σημασία έχει που το στέμμα έχει μπει σ’ ένα χρονοντούλαπο εδώ και μισό αιώνα και το’ χουμε ξεπεράσει τόσο πολύ πια, που παρά τα όσα μας έχουν συμβεί και ενδεχομένως να μας συμβούν δεν πρόκειται ποτέ να το βγάλουμε από εκεί; Τι σημασία έχει που αυτά τα «μεγαλειότατε» και «εξοχώτατε» και «εκλαμπρότατε» μοιάζουν βγαλμένα από άλλες εποχές, από ρεπορτάζ του 1964 και πιο πριν;
Αν δεν υπήρχε ενδιαφέρον, αν πραγματικά δεν ήθελε ο κόσμος να μάθει γι’ αυτά, κανείς δεν θα ξεροστάλιαζε για να δει τον «πρίγκιπα» με το καινούργιο επώνυμο να μπαίνει στο ξενοδοχείο με το κοστούμι στην κρεμάστρα. Ούτε θα ασχολούνταν με το αν η τιάρα της νύφης ήταν από διαμάντια και θύμιζε βασιλικό στέμμα, και η όλη εκδήλωση του γαμήλιου δείπνου θα είχε μέχρι και καλλιτεχνικό υπεύθυνο. Αυτά τα ρεπορτάζ χτύπησαν κόκκινο στα κλικ του Σαββατοκύριακου.
Γιατί; Διότι μας αρέσει το παραμύθι, η γκλαμουριά, τα διαμάντια και τα μπριλάντια. Και μην τα ρίχνουμε μόνο στα κορίτσια που και καλά πριν παντρευτούν κάνουν δέκα πρόβες γάμου μόνες τους στο σπίτι μπροστά στον καθρέφτη. Και τα αγόρια το’ χουν αυτό το κουτσομπολίστικο. Όλα κι όλα. Εδώ υπάρχει ισότητα.
