Οι φετινές Χρυσές Σφαίρες, είτε είσαι σινεφίλ ήακόμα κι αν τα βραβεία σε αφήνουν παγερά αδιάφορο, οφείλεις να παραδεχτείς πως μας χάρισαν στιγμές που θύμισαν γιατί τόσος πολύς κόσμος δεν αφήνει με τίποτα (ή ακόμα αγαπάει) το Χόλιγουντ. Κι όχι, δεν ήταν οι παγιέτες και οι ντίσκο μπάλες. Ήταν εκείνες οι λίγες στιγμές που ο άνθρωπος πίσω από τη λάμψη δείχνει την ψυχή του – κι ας μας γοητεύει αυτή η ωμή αντίθεση.
Χρυσές Σφαίρες 2025
Πέντε από τις καλύτερες ομιλίες της βραδιάς, λοιπόν, για να ξαναπιστέψεις (έστω για λίγο) στη μαγεία της σκηνής. Ειδική μνεία πάντως πρέπει να δώσουμε και στους τρεις ηθοποιούς από την Ιαπωνία, που κέρδισαν αγαλματάκια για τις ερμηνείες τους στο Shogun, κι οποιοί μίλησαν ελάχιστα, γέλασαν ζεστά, ήταν γλυκύτατοι, ευγενέστατοι κι ευγνώμονες, αλλά χωρίς να μπλέξουν κανέναν σε κάποιο “μακρινό ταξίδι”. Απλά “ευχαριστώ”, λιτά, γνήσια γιαπωνέζικα, τόσο “εξωγήινα” όσο αγαπάνε όσοι έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους για το απίθανο αυτό νησί και τους κατοίκους του.
1. Demi Moore – Η Αναγέννηση της Καριέρας
Η Demi Moore πήρε το πρώτο της Χρυσό Αγαλματίδιο στα 45 χρόνια καριέρας. Και δεν το πίστευε ούτε η ίδια. Μίλησε για την «κατάρα» του να είσαι όμορφη στο Χόλιγουντ και για το πώς το να μεγαλώνεις μπορεί να γίνει απελευθερωτικό. Εντάξει, δεν θα έλειπαν τα σχόλια για το ότι “δεν έλεγε τα ίδια όταν ήταν η ακριβότερη ηθοποιός του Χόλιγουντ και έπαιζε στο “Striptease” και το “G.I.Jane” αλλά απ’ την άλλη, σίγουρα δεν την ένοιαζε καθόλου κάτι τέτοιο εκεί πάνω.
Ατάκα που θα θυμόμαστε:
«Ποτέ δεν θα είσαι αρκετή – αλλά μπορείς να μάθεις την αξία σου αν πετάξεις τη μεζούρα.» Σκέψου το, γιατί το μέτρο πάντα το κρατούν οι άλλοι.
2. Zoe Saldana – Ευαισθησία στη Σκηνή
Η πρωταγωνίστρια του Emilia Pérez ανέβηκε συγκινημένη για να πάρει το πρώτο της βραβείο. Μέσα σε δύο λεπτά είπε τα πάντα για την αλληλεγγύη, την οικογένεια και το γλυκό χάος του να κάνεις τέχνη. Επίσης, αν αυτό το ξέσπασμα και το τρέμουλο ήταν “ψεύτικο”, τότε μιλάμε για ένα υποκριτικό ταλέντο που θα έπρεπε να έχει γραφτεί στην ιστορία κι όχι μόνο στις Χρυσές Σφαίρες. Αλλά μάλλον δεν ήταν “σκηνοθετήμενο”…
Ατάκα που μας λύγισε:
«Δεν είναι διαγωνισμός – είναι μια γιορτή όπου οι άνθρωποι εμφανίζονται ο ένας για τον άλλον. Αυτό είναι το πιο όμορφο.»
3. Adrien Brody – Μεταναστευτικές ρίζες και ευγνωμοσύνη
Ο ηθοποιός που μας έχει συνηθίσει σε συναισθηματικές ερμηνείες, αυτή τη φορά μίλησε για τους παππούδες του, μετανάστες που ήρθαν με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.
Ατάκα που μας έκανε να δακρύσουμε:
«Ελπίζω το έργο αυτό να σας σηκώσει λίγο ψηλότερα, να σας δώσει φωνή. Αυτή η στιγμή θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου.»
4. Kieran Culkin – Το βραβείο για την “καλύτερη ανάσα”
Σουρεαλιστικός όπως πάντα, ο Κίραν έσκασε στη σκηνή μετά από ένα σφηνάκι με τον Μάριο Λόπεζ. Η ομιλία του ήταν ένα συνονθύλευμα χιούμορ και μνήμης, με μια γερή δόση αυτοσαρκασμού, όπως αρμόζει άλλωστε στις Χρυσές Σφαίρες.
Και ο Κίραν είπε το απλό:
«Η πρώτη αναγνώριση που πήρα ποτέ ήταν μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Ήμουν παιδί τότε. Σήμερα, απλά η καλύτερη βραδιά ραντεβού που έχω ζήσει με τη γυναίκα μου.»
5. Brady Corbet – Ένα φιλμ “αουτσάιντερ” κερδίζει το στοίχημα
Ο σκηνοθέτης του The Brutalist αφιέρωσε το βραβείο του σε τρεις ανθρώπους που έχασε κατά τη διάρκεια της παραγωγής, αλλά και στη μικρή του κόρη που τον παρακολουθούσε κλαίγοντας από περηφάνια.
Η φράση που μας έκανε να πιστέψουμε ξανά στον κινηματογράφο:
«Ένα φιλμ σαν αυτό, που μέχρι πριν λίγους μήνες δεν είχε καμία ελπίδα, σήμερα βρίσκεται εδώ. Αυτό σημαίνει τα πάντα για μένα.»
Κι εμείς, αναρωτιόμαστε: μήπως τελικά οι στιγμές που γράφουν ιστορία είναι αυτές που μας κάνουν να ξεχνάμε το φαίνεσθαι και να αγαπάμε το είναι;
