Έχεις διαβάσει πουθενά τον όρο «μοναχικός λύκος»; Δεν γίνεται να μην το’ χεις πετύχει κάπου. Έτσι περιγράφουν σχεδόν όλες οι «δυτικές» μυστικές υπηρεσίες τους βασικούς υπόπτους για τρομοκρατικές επιθέσεις, οι οποίοι είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν. Διότι – υποτίθεται πως – δεν έχουν δείξει κανένα δείγμα ριζοσπαστικοποίησης, ή τέλος πάντων οι ενέργειές τους περνούν κάτω από τα ραντάρ.
Κοινώς, οι μοναχικοί λύκοι είναι τα τυπικά παραδείγματα αυτών που όταν αποδεικνύεται η δράση τους, οι γείτονες γουρλώνουν τα μάτια και λένε στις κάμερες «ήταν καλό παιδί, δεν είχε δώσει δικαιώματỨ.
Κάτι μας λέει ότι αυτός ο όρος πρέπει να αλλάξει πια. Αντί για «μοναχικός λύκος», να μετατραπεί σε «μοναχικά πρόβατα». Η αλλαγή πια είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Την είδαμε μπροστά μας όχι σε ένα, αλλά σε τρία διαφορετικά περιστατικά, που θολώνουν ακόμα περισσότερο το τοπίο.
Πού εστίαζαν μέχρι τώρα οι μυστικές υπηρεσίες για να ανακαλύψουν τυχόν μοναχικούς λύκους; Στις παρυφές τον τόπων όπου δρουν και οι οργανώσεις που τους κατευθύνουν. Οι φτωχογειτονιές των δυτικών μεγαλουπόλεων, τα τζαμιά, οι «συναντήσεις» όπου υποτίθεται συζητούνται καθημερινά και φιλοσοφικά προβλήματα, αλλά λειτουργούν ως μηχανισμοί προπαγάνδας. Τέτοια πράγματα.
Το απόλυτο προφίλ λεγόταν «μοναχικός λύκος» μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν στερεότυπο: Νεαρός άνδρας, χωρίς ιδιαίτερο κοινωνικό περίγυρο, με δυσκολίες στο να βρει δουλειά κι ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες στο να ενταχθεί στην κοινωνία της χώρας που τις περισσότερες φορές έχει γεννηθεί εκεί, αλλά τέλος πάντων έχει επιλέξει να ζει. Ακόμα κι αν δεν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους «εκδηλώσεις», που μπορεί να θεωρηθούν ύποπτες, τέτοιοι τύποι βρίσκονται στο μικροσκόπιο.
Η επέκταση του κινδύνου από “λύκος” σε οτιδήποτε… “μοναχικό”
Και τώρα; Όπως λέει ο λαός μας… τόμπολα. Τα τελευταία περιστατικά δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν είναι όλοι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά όλοι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ένας Σαουδάραβας ψυχίατρος ήταν το πρώτο κρούσμα. Κάνε εικόνα τη σουρεάλ σκηνή, να χρειάζεσαι ψυχιατρική υποστήριξη, να πηγαίνεις στον εν λόγω άνδρα και να του εκμυστηρεύεσαι ότι έχεις πολύ θυμό μέσα σου και καμιά φορά σκέφτεσαι να ορμήσεις στο πλήθος κι όποιον πάρει ο Χάρος. Κι αυτός, και καλά, να προσπαθεί να σε ηρεμήσει, να σου γράφει φάρμακα, να ξεκλειδώνει κομμάτια της ψυχής σου με σκοπό να μην πηγαίνει το μυαλό σου σε τέτοια πράγματα. Και ξαφνικά να καβαλάει ο ίδιος το αυτοκίνητό του και να το ρίχνει στο πλήθος, χωρίς να έχει κιόλας προνοήσει να αυτοκτονήσει.
Με ποια κίνητρα; Εδώ τα πράγματα μπερδεύονται. Ποιος “λύκος”; Στην αρχή είπαν ότι είναι εναντίον των μεταναστών και υποστηρικτής του ακροδεξιού κόμματος. Μετά έβγαλαν κάποιες αναρτήσεις του από το παρελθόν όπου δήλωνε φανατικός ισλαμιστής. Έχει σημασία; Αλίμονο σ’ αυτούς που φύγανε. Τώρα ποιος όπλισε το χέρι και το μυαλό, είναι δευτερεύον.
Τα δύο περιστατικά στις ΗΠΑ, στη Νέα Ορλεάνη και το Λας Βέγκας, με το αυτοκίνητο Tesla (που είναι πασίγνωστο πια ότι το κατασκευάζει η εταιρεία του Έλον Μασκ) να εκρήγνυται έξω από το ξενοδοχείο του Ντόναλντ Τραμπ, είναι ακόμα πιο ανησυχητικά. Διότι δεν έχουν να κάνουν μόνο με ουδέτερους ανθρώπους, που τέλος πάντων δεν πάει το μυαλό σου ότι θα μπορούσε να τους γυρίσει η βίδα και να το γυρίσουν στην τρομοκρατία, αλλά υπεράνω πάσης υποψίας, όπως (θα έπρεπε να) είναι όσοι έχουν υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
Η ανακοίνωση ότι οι δράστες των δύο επιθέσεων σχετίζονταν, καθώς ήταν γνωστοί μεταξύ τους και στελέχη του αμερικανικού στρατού, έχει βάλει τις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου σε κόκκινο συναγερμό. Διότι πλέον δεν μπορούν να αποκλείουν κανέναν. Αν έχουμε φτάσει στο σημείο άνθρωποι που έχουν περάσει από εκπαίδευση (και από ψιλή κρισάρα, όσον αφορά την ψυχολογική τους κατάσταση και τον ακραιφνή «πατριωτισμό» τους) να μπαίνουν σε αυτοκίνητα και να ορμάνε στο ανυποψίαστο πλήθος που γιορτάζει ή να τα παγιδεύουν για να εκραγούν σε πολυσύχναστα σημεία, σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για τίποτα.
Το χειρότερο σενάριο, βέβαια, σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να στοχοποιηθούν συλλήβδην οι μουσουλμάνοι ή όσοι έχουν αραβικά ονόματα. Όλες οι κοινωνίες έχουν συνηθίσει να γκετοποιούν με τέτοιο τρόπο και να αποδίδουν χαρακτηριστικά σε ολόκληρους λαούς.
