Την ακούσατε την πρόεδρο Χριστίνα Τσιλιγκίρη; Την ώρα που γιόρταζε η γυναίκα, το ΣΕΦ του οποίου προεδρεύει εδώ και χρόνια, πλημμύριζε. Τι νά’ κανε κι εκείνη εκείνη την ώρα δηλαδή; Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ένας από τους πιο εμβληματικούς αθλητικούς χώρους της χώρας, πνίγηκε κυριολεκτικά και μεταφορικά κάτω από τα νερά των πρόσφατων καταιγίδων. Ποιος, όμως, πραγματικά πνίγεται; Σίγουρα όχι η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, που, παρά την εμφανή ανεπάρκεια και τις δηλώσεις της, συνεχίζει να απολαμβάνει την καρέκλα της. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση που, αντί να ζητήσει ευθύνες ή να ενεργήσει αποφασιστικά, κλείνει το μάτι στην αποτυχία.
Μία θητεία που «στάζει»
Στη συνέντευξή της στην ΕΡΑ Σπορ, η πρόεδρος του ΣΕΦ περιέγραψε μια κατάσταση που, αν δεν ήταν τραγική, θα ήταν γελοία. Οροφή που στάζει εδώ και χρόνια. Εργαζόμενοι που σπεύδουν «έκτακτα» στις 7 το πρωί για να σώσουν ό,τι σώζεται. Έργα που δεν έγιναν ποτέ. Κι όλα αυτά με μία φυσικότητα που θυμίζει περισσότερο απολογία παρά ηγεσία. Η ίδια μας λέει ότι «εδώ και 30 χρόνια δεν έχει πέσει ούτε ένα ευρώ στο ΣΕΦ». Ωραία. Εσύ, ως πρόεδρος, τι έκανες ακριβώς για να αλλάξει αυτό;
Η κυρία Τσιλιγκίρη αναφέρεται σε μελέτες, σε ανάγκες στεγανοποίησης και σε 15 εκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται. Εντάξει. Αλλά γιατί να περιμένει ο κόσμος να λυθεί ένα πρόβλημα που εσύ η ίδια δεν μπόρεσες να διαχειριστείς αποτελεσματικά; Γιατί, αντί να αναλάβεις τις ευθύνες σου, μας λες ότι «το ΣΕΦ δεν κατασκευάστηκε για τέτοιες συνθήκες» και πετάς το μπαλάκι σε παρελθοντικές κυβερνήσεις, την κλιματική αλλαγή και την ατυχία;
Ο ρόλος της κυβέρνησης: Συνενοχή ή απλή αδιαφορία;
Δεν μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε και τον ρόλο της κυβέρνησης σε αυτή την κωμικοτραγική ιστορία. Ποιος διορίζει και στηρίζει έναν πρόεδρο που παραδέχεται δημόσια ότι «δεν μπορεί»; Ποιος εγκρίνει τις προϋπολογισμένες αυξήσεις χωρίς να απαιτεί αποτελέσματα; Ο κύριος Βρούτσης μπορεί να αύξησε την επιχορήγηση για το ΣΕΦ, αλλά αν τα λεφτά τρέχουν σαν το νερό από την οροφή, ποιο είναι το όφελος;
Η στήριξη στην πρόεδρο από την πλευρά της κυβέρνησης δείχνει ξεκάθαρα δύο πράγματα, που γνωρίζαμε έτσι κι αλλιώς όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία: πρώτον, ότι οι πολιτικές τοποθετήσεις δεν έχουν ως κριτήριο την ικανότητα αλλά την κομματική αφοσίωση· και δεύτερον, ότι όταν έρχεται η ώρα της ευθύνης, τα μεγάλα λόγια αντικαθιστούν τη δράση.
Γιατί δεν παραιτείται η Χριστίνα Τσιλιγκίρη;
Το ερώτημα που δεν γίνεται να αποφύγουμε: γιατί, αν είναι τόσο δύσκολο να διαχειριστεί την κατάσταση, δεν παραιτείται; Είναι εύκολο να μιλάς για προβλήματα. Είναι όμως αδιανόητο να παραμένεις σε μια θέση από την οποία δεν μπορείς να φέρεις αποτελέσματα. Η ίδια δηλώνει ότι «η οροφή θα στάζει για δύο μέρες ακόμα». Δηλαδή, απλά περιμένουμε την επόμενη καταιγίδα; Αυτό δεν λέγεται διοίκηση. Λέγεται παραίτηση από τις ευθύνες.
Αν δεν θυμάσαι ποιος την διόρισε βέβαια σε αυτή τη θέση, ήταν ο “αξέχαστος” κύριος Αυγενάκης. “Με απόφαση του Υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, η οποία δημοσιεύτηκε στο φύλλο 307 (21/4/2020), της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, διορίστηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη Χριστίνα Τσιλιγκίρη να ορίζεται πρόεδρος” έλεγε τότε το δελτίο τύπου του υπουργείου. Ναι, ο Λευτέρης Αυγενάκης που είχε διωχθεί από την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά τώρα που “σφίξαν τα γάλατα”, κρίθηκε “καλό παιδί” με “καλή διαγωγή” και “ξαναγύρισε στο μαντρί”.
Ένα χάος χωρίς τέλος
Το ΣΕΦ, που φιλοξενεί έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της χώρας, τον Ολυμπιακό, είναι πλέον ένα σύμβολο εγκατάλειψης. Οι φωτογραφίες του πλημμυρισμένου χώρου έγιναν viral, αλλά κανείς από τη διοίκηση δεν ένιωσε την ανάγκη να λογοδοτήσει. Κι ενώ η ίδια η πρόεδρος μιλά για την παραχώρηση του σταδίου στον Ολυμπιακό ως λύση, παραδέχεται παράλληλα ότι αυτός ο δρόμος ίσως ανοίξει το 2025. Δηλαδή, στα λόγια καλά τα πάμε, αλλά μέχρι τότε το στάδιο θα συνεχίσει να λειτουργεί ως δεξαμενή.
(Να) την… χαίρονται
Το ΣΕΦ δεν είναι απλά ένα κτίριο. Είναι ένα σύμβολο. Είναι ο χώρος όπου αθλητές, φίλαθλοι και πολιτισμός υποτίθεται πως… ενώνονται. Όταν όμως η ηγεσία του είναι απούσα και η κυβέρνηση στηρίζει την αποτυχία, τότε αυτό το σύμβολο γίνεται ένας βούρκος. Να τη χαίρονται, λοιπόν, και η κυβέρνηση και ο Ολυμπιακός. Γιατί στο τέλος, μόνο γι’ αυτούς δουλεύει αυτό το σύστημα, και όχι για το κοινό καλό.
