Πρώτα η είδηση: Ο Χάρι, ο δούκας του Σάσεξ και κάποτε δεύτερος στη λίστα διαδοχής του βρετανικού θρόνου, παραχώρησε μια ανοιχτή συνέντευξη στο πλαίσιο του DealBook Summit της εφημερίδας New York Times. Μιλώντας στον διευθυντή της εφημερίδας Άντριου Ρος Σόρκιν και σε πολυπληθές (και πολύβουο) κοινό είπε ότι θα συνεχίσει την μάχη κατά των εφημερίδων ταμπλόιντ του συγκροτήματος του Ρούπερτ Μέρντοχ, ακόμα κι αν σ’ αυτό τον αγώνα έχει μείνει μόνος του. Διότι είναι θέμα «υπευθυνότητας», έτσι το χαρακτήρισε.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί με διαφορετικούς τρόπους. Άλλοι μπορεί να τον χαρακτηρίσουν μοναχικό καουμπόι ή έναν σύγχρονο Ρομπέν Των Δασών, που δεν διστάζει να βάλει τα στήθη του μπροστά στον αγώνα για πιο σωστή ενημέρωση. Άλλοι μπορεί να τον χαρακτηρίσουν Δον Κιχώτη, που κυνηγάει ανεμόμυλους χωρίς καμία πιθανότητα να κερδίσει. Άλλοι, πιο πονηροί, μπορεί να δουν στρατηγική πίσω απ’ αυτό: Να θορυβηθεί το εκδοτικό συγκρότημα και να του κάνει καλύτερη οικονομική πρόταση, προκειμένου να «διευθετήσουν» τις όποιες διαφορές έχουν μεταξύ τους.
Ο Χάρι παραδέχτηκε ότι μπορεί να χάσει την αγωγή κατά του Μέρντοχ και να επιβαρυνθεί τα έξοδα της δίκης, αλλά δεν τον νοιάζει. Μας προειδοποίησε, επίσης, ότι αν ο Μέρντοχ κερδίσει τη δίκη, θα υπάρξει ένα σημείο όπου απλά θα ψάχνουμε τον επόμενο «επώνυμο» που θα δει τη ζωή του να κρεμιέται στα μανταλάκια.
Η υπόθεση του Χάρι κατά των ταμπλόιντ Μέρντοχ, η οποία ξεκινά τον επόμενο μήνα σε μια δικαστική αίθουσα του Λονδίνου, εξελίχθηκε σε μια μοναχική σταυροφορία. Κάποτε ένας από τους περίπου 40 ενάγοντες που μήνυσαν τις δημοσιεύσεις του Μέρντοκ, ο πρίγκιπας είναι τώρα ένας από τους δύο ανθρώπους που εξακολουθούν να μάχονται. Δεκάδες άλλοι διευθέτησαν τις αξιώσεις τους με άγνωστα χρηματικά ποσά που τους πρόσφερε το συγκρότημα, προκειμένου να αποφύγουν την ταλαιπωρία στα δικαστήρια.
Δεν θα τον πουν και “βρώμικο Χάρι”, είπαμε…
Ο Χάρι είπε ότι είναι αποφασισμένος να συνεχίσει, κυρίως επειδή ότι η κακή συμπεριφορά ορισμένων δημοσιογράφων έθετε υπό αμφισβήτηση την εμπιστοσύνη σε όλους τους δημοσιογράφους. Μάλιστα έφερε ως παράδειγμα την Μαρία Ρέσα, τη Φιλιππινέζα δημοσιογράφο που έχει βραβευτεί με Νόμπελ, η οποία έχει θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο για να καλύψει πολέμους ή ταραχές σε κράτη με αυταρχικές κυβερνήσεις. Η λογική του Χάρι είναι ότι δεν μπορούν όλοι οι δημοσιογράφοι να μπαίνουν στο ίδιο καζάνι. «Θα είμαι καταραμένος αν αυτοί οι δημοσιογράφοι πρόκειται να καταστρέψουν τη δημοσιογραφία για όλους, γιατί εξαρτόμαστε από αυτήν», ήταν η χαρακτηριστική του δήλωση.
Ο πρίγκιπας, πάντως, αρνήθηκε επίσης να μπει στις λεπτομέρειες της υπόθεσης χακαρίσματος του τηλεφώνου του ή μιας άσχετης υπόθεσης στη Βρετανία που αφορούσε την απώλεια της αστυνομικής ασφάλειας για εκείνον και την οικογένειά του μετά την αποχώρησή τους από τα βασιλικά τους καθήκοντα το 2020, όταν και μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι πληροφορίες ήταν από τα κύρια άρθρα που καλύφθηκαν από τα ταμπλόιντ του Μέρντοχ. Είπε, όμως, ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η σύζυγός του Μέγκαν Μαρκλ ένιωθαν συνεχώς σαν να έτρεχαν να αποφύγουν κάτι. Παραδέχτηκε, επίσης, για πρώτη φορά δημόσια ότι κατέφυγε σε ειδικούς για να αντιμετωπίσει την πίεση που του ασκεί η δημοσιότητα.
Ο Χάρι, τον οποίο τα βρετανικά ταμπλόιντ – με τα πιο “λαϊκά” από αυτά να ανήκουν και στον Μέρντοχ φυσικά, που χρησιμοποιούσε ανέκαθεν την δύναμη των ΜΜΕ που κατείχε για να πλουτίζει και να εξουσιάζει ακόμα περισσότερο – είχαν από την εφηβεία του ανακυρήξει “επαναστάτη”, αποδείχτηκε πως ήταν αυτός που “περπάτησε το μονοπάτι” που είχε ανοίξει η μητέρα του, και η όλη του κόντρα με το Στέμμα και την οικογένεια του έγινε φυσικά παγκόσμιο “κουτσομπολιό” για χρόνια. Αφού λοιπόν τους άφησε – ή κατά μια άλλη εκδοχή, τον έδιωξαν μακριά – όταν χρειάστηκε χρήματα, δεν πούλησε τίποτα άλλο από λίγη από την ιδιωτικότητα του και τον εαυτό του, με ένα βιβλίο κι ένα ντοκιμαντέρ, αλλά προφανώς για τα media, κι ειδικά τα κουτσομπολίστικα, “σκληρά” βρετανικά, τίποτα ποτέ δεν είναι αρκετό. Μόνο που τα όρια της ενημέρωσης και της ελευθεροτυπίας δεν μπορεί να είναι πέρα από τα όρια του λογικού και του νόμιμου, και σίγουρα του προσωπικού. Η παρακολούθηση του τηλεφώνου και η κατασκοπία δεν μπορεί να γίνονται “προς χάρην της ενημέρωσης”, ειδικά για έναν άνθρωπο που δεν αποφασίζει για τις μοίρες των ανθρώπων και του λαού του.
Η αγωγή κατά του Μέρντοχ και η απόφαση της δικαιοσύνης θα κρίνει πολλά πράγματα για το μέλλον του Χάρι όσον αφορά τη σχέση του με τα ΜΜΕ. Η πίεση για ρύθμιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα μπορούσε να είναι η επόμενη φάση της εκστρατείας του. Κατά την εκτίμησή του οι μεγάλες πλατφόρμες δεν έχουν διαφάνεια ή υπευθυνότητα, παρά την τεράστια δύναμή τους να διαδίδουν παραπληροφόρηση.
