Ευχαριστίες; Τα τσουρέκια αργούν ακόμα, λέει. Δεν έχει μπει ακόμα ο Δεκέμβριος κι εσύ ονειρεύεσαι τσουρεκάκι βελούδινο να το βουτάς στο γαλατάκι το ζεστό το σοκολατούχο; Λάθος, κύριοι. Τα τσουρέκια είναι εδώ κι έχουν σχέση με τη γαλοπούλα. Δεν τα τρώμε, βέβαια, αλλά τα αισθανόμαστε. Τα νιώθουμε. Είναι κοντά μας, είναι μαζί μας.
Τσουρέκια, ρε φίλε, μας τα κάνατε με την Ημέρα των Ευχαριστιών. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς σου κοτσάρουν κι ένα «Thanksgiving» για να είσαι και καλά μέσα στα πράγματα. Μια ακόμα αμερικανιά που πάει να επιβληθεί με το έτσι θέλω και σ’ εμάς, όπως η άλλη γελοιότητα, το Χάλοουιν, ή Χέλοουιν, ή τέλος πάντων πώς το λένε. Λες και δεν είχαμε εμείς γιορτές δικές μας, χρειαζόμασταν τις ξενόφερτες να πανηγυρίσουμε, να βγούμε στους δρόμους, να καταναλώσουμε.
Διότι, όπως καταλαβαίνεις πολύ καλά, εκεί εστιάζεται όλο το πράμα. Και δεν αναφερόμαστε σε «γιορτές» που έχουν να κάνουν απευθείας με την κατανάλωση, όπως η Black Friday ή η Cyber Monday. Εκεί, τέλος πάντως, κάνεις και τα στραβά μάτια. Μαγαζί έχει ο άλλος, κάτι πρέπει να σκαρφιστεί για να αυξήσει το τζίρο του. Πώς καθιερώθηκε η γιορτή των ερωτευμένων 14 Φεβρουαρίου; Για ρωτήστε τις μανάδες και τους πατεράδες σας, είχαν λουλουδάκια και σοκολατάκια και ρομαντικά δείπνα και διήμερα στα μέσα Φλεβάρη; Όχι, βέβαια. Ξενόφερτο κι αυτό, αλλά το κατάπιαμε. Ας δουλέψουν λίγο και τα λουλουδάδικα και τα ζαχαροπλαστεία, σου λέει ο άλλος. Δεν χάλασε ο κόσμος.
Εδώ, όμως; Τι έγινε ξαφνικά; Μπήκαν μπροστά όλες οι εταιρείες πουλερικών στην Ελλάδα και θελήσανε να γίνουν καθεστώς, να επιβάλουν να τρως γαλοπούλα στο τέλος Νοεμβρίου; Διότι, δεν ξέρω αν θυμάσαι, το προσπάθησαν κι αυτό τα Χριστούγεννα. Και να’ σου τα ρεπορτάζ με την τιμή της «παραδοσιακής» γαλοπούλας με το που πλησιάζανε οι άγιες ημέρες. Για να σου περάσουν στο υποσυνείδητο ότι ναι, βρε, γαλοπούλα είναι το παραδοσιακό μας εμάς, όχι αρνάκι και κατσικάκι που τρώγανε οι Έλληνες ανά τους αιώνες. Γαλοπούλα, λες κι είμαστε στα λιβάδια του Κεντάκι και τις όχθες του Μισισιπί και στα βουνά του Ντένβερ, στο φημισμένο Κολοράντο.
Ευχαριστίες για ποιον και για τι ακριβώς
Και δεν πέτυχε, φυσικά, η γαλοπούλα τα Χριστούγεννα. Παρά την πλύση εγκεφάλου, ο κόσμος παρέμεινε πιστός σ’ αυτό που είχε συνηθίσει. Ελάχιστοι πήγαν στη γαλοπούλα. Ξέρετε, αυτήν που σου τη δίνουν κιόλας μ’ ένα θερμόμετρο χωμένο στον απαυτό της. Κι όταν ψηθεί, λέει, καλά και από μέσα, πετάγεται το θερμόμετρο και ξέρεις εσύ που παρακολουθείς από το τζαμάκι του φούρνου ότι είναι έτοιμη. Οπότε σου λέει ο γαλοπουλάς (κατά το… κοτοπουλάς), τι να κάνω, δεν μάσησε ο κόσμος με την παραδοσιακή γαλοπούλα των Χριστουγέννων, δεν τους κοτσάρω μια Thanksgiving μπας και τσιμπήσουν;
Είπαμε, ο Έλληνας είναι πανηγυρτζής από τη φύση του. Δώσ’ του πανηγύρι και γιορτή και φαγοπότι και παρ’ του την ψυχή. Αλλά… κάπου ώπα. Όχι, κύριοι. ΔΕΝ τρώγαμε γαλοπούλα στη Νίκαια, στον Πειραιά, την Ηλιούπολη, την Άρτα. Δεν τρώγαμε γαλοπούλα πουθενά στην Ελλάδα. Και δεν τρώγαμε γαλοπούλα όχι γιατί δεν μας αρέσει, αλλά γιατί δεν ξέραμε τι είναι αυτή η Ημέρα για… Ευχαριστίες.
Τι σόι ευχαριστίες κάνεις την Ημέρα των Ευχαριστιών; Αν ρωτήσεις εννιά στους δέκα απ’ αυτούς που ψήνουν επί ώρες τη γαλοπούλα μπας και μαλακώσει λίγο το υπέρσκληρο κρέας της, ούτε θα ξέρουν να σου απαντήσουν. Κάποιοι μπορεί να σου πουν ότι είναι και θρησκευτική γιορτή. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Απλά, εκεί στις μακρινές ΗΠΑ κάπου τώρα τελειώνανε τις αγροτικές δουλειές οι άνθρωποι, τις σοδειές τους. Και μετά από πολύ καιρό που ξημεροβραδιάζονταν στα χωράφια, γυρνούσαν σπίτι, έκαναν ένα ωραίο μπάνιο στη μπανιέρα-βαρέλι με νερό ζεσταμένο στο τσαγερό, και μετά σφάζανε και μια γαλοπούλα για να πάρουνε δυνάμεις.
Εδώ τι να γιορτάσεις; Σε ποιον Ποιος αγρότης να γιορτάσει το τέλος των εργασιών; Οι ελάχιστοι που έχουν μείνει είτε κλαίνε πάνω από τα χωράφια τους, είτε κοιτάζουν τον ουρανό. Από προσμονή μπας και ρίξει λίγο νεράκι και ποτιστούν τα σπαρμένα. Είπαμε, όμως, λίγη βροχή. Γιατί αν τύχει και ρίξει πολλή, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Δεν θα σωθεί τίποτε από την πλημμύρα. Αμ οι ελιές; Τέλειωσε το μάσιμο της ελιάς και οι παραγωγοί ξύνουν το κεφάλι τους πώς γίνεται κι έβγαλαν τόσο λίγο καρπό. Τον μισό απ’ ότι είχαν βγάλει πριν δύο χρόνια, όταν άρχισαν οι τιμές να ανεβαίνουν στο θεό.
Οπότε, επαναλαμβάνουμε, τι να γιορτάσεις, οέο; Τη γιορτή που πάει να επιβάλλει ο γαλοπουλάς για να κονομήσει; Ή μήπως έχεις έλλειψη γιορτών; Κάτσε να σου απαριθμήσουμε.
Ξεκινάμε με τα Νικολοβάρβαρα 4-6 Δεκεμβρίου: Στις 4 η Βαρβάρα, στις 5 ο Σάββας και η Σαββίνα, στις 6 ο Νίκος και η Νικολέτα. Στις 9 η Άννα. Στις 12 ο Σπύρος και η Σπυριδούλα. Στις 13 ο Στράτος και η Στρατούλα. Στις 15 ο Λευτέρης και η Ελευθερία. Όλα αυτά στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου. Και μετά έρχονται τα βαριά, Χριστούγεννα, Μανώληδες και Εμμανουέλες, Στέφανοι και Στεφανίες, και Προτωχρονιές με ρεβεγιόν και φαγητό μέχρι σκασμού.
Κάνε μας τη χάρη, λοιπόν, με το Thanksgiving.
