Τα’ μαθες τα νέα; Τέλος πια οι δύο Κυριακές στις αυτοδιοικητικές εκλογές! Φωτίστηκαν τα μεγάλα μυαλά σαν το λαμπάκι του Κύρου Γρανάζη στα Μίκυ-Μάους και σκέφτηκαν ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι που «ταλαιπωρούνται» οι πολίτες δύο φορές κι όχι μία ανά τέσσερα χρόνια για να διαλέξουν δήμαρχο και περιφερειάρχη. Και τι σκεφτήκανε; Το φοβερό. Αντί να τους τρέχουμε πίσω από τα παραβάν για δύο Κυριακές, δεν την κάνουμε μία να ησυχάσουμε; Και δεν κάνουμε και φανερή ψηφοφορία; Ε, μας συγχωρείτε, ηλεκτρονική θέλαμε να γράψουμε;
«Πώς γκένεν αυτό;» αναρωτιόμαστε σαν άλλοι έκπληκτοι Πάτρικ Ογκουνσότο. Μα, είναι απλό. Θα έχεις… διπλή επιλογή! Αντί να διαλέγεις στις δημοτικές εκλογές έναν για δήμαρχο, θα διαλέγεις πια και… αναπληρωματικό! Αν δεν είναι δηλαδή καλός ο δικός σου, θα’ χεις καβάντζα και έναν δεύτερο να επιλέξεις. Επιλογή Α ο δικός σου, επιλογή Β ο παγκίτης.
Δεν είναι αστείο, ούτε τρολιά. Πρόκειται για εξαγγελίες του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πρώτη επιλογή, λέει, ο πολίτης θα κάνει την επιλογή του για δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους από τα ψηφοδέλτια. Αλλά όταν τελειώσει αυτή τη διαδικασία, θα μπορεί να ψηφίσει και δεύτερη επιλογή, αλλά για δήμαρχο μόνο. Από τους υπόλοιπους δηλαδή που δεν ψήφισε, ποιον προτιμάει αν δεν βγει ο δικός του. Κι αυτή η ψήφος, η δεύτερη, η αναπληρωματική, θα μετρήσει για να βγάλει τον δήμαρχο στο τέλος!
Μετά την πρώτη κατανομή, δηλαδή, αν δεν έχει καταφέρει κάποιος να κερδίσει παραπάνω από τις μισές ψήφους για να εκλεγεί απευθείας, θα γίνει και… δεύτερη κατανομή. Θα απομονώσουν τους δύο πρώτους σε ψήφους και θα προσθέσουν σ’ αυτές τις ψήφους που έχουν και τις… αναπληρωματικές! Κι αυτός που θα έχει περισσότερες στη σούμα θα βγει δήμαρχος. Φοβερό; Πάρα πολύ ωραίο!
Εκπληκτικό σύστημα, το οποίο θα μας φέρει μπροστά σε πολλά ευτράπελα. Π.χ. να εκλέγεται δήμαρχος με 25% των ψήφων, μπορεί και λιγότερο. Δηλαδή αν σ’ έναν δήμο παρουσιαστούν έξι υποψήφιοι και πάρουν περίπου τις ίδιες ψήφους, ας πούμε από 15%, και πάρουν κι ένα 10% από αναπληρωματικές, τι θα γίνει; Θα βγει δήμαρχος να κυβερνήσει αυτός που τον επέλεξαν το 25% και ως πρώτη και ως δεύτερη επιλογή; Με ποια νομιμοποίηση; Δεν θα’ χει που δεν θα’ χει και την πλειοψηφία των συμβούλων να κάνει τη δουλειά όπως θέλει, δεν θα’ χει και τη νομιμοποίηση ότι, βρε αδερφέ, τη δεύτερη Κυριακή με ψήφισαν οι περισσότεροι που πήγαν στις κάλπες.
Εκλογές φανερές με τον ξάδελφο δίπλα!
Κι όλα αυτά, για μια Κυριακή λιγότερη. Άσε που με την ηλεκτρονική ψηφοφορία τα πάντα πια θα είναι ανοιχτά. Π.χ. βάζει ο ξάδελφος για δημοτικός σύμβουλος και σ’ έχει πρήξει να τον ψηφίσεις και το υπόσχεσαι. Αφού θα έχεις τη δυνατότητα να ψηφίσεις από το σπίτι ηλεκτρονικά, θα σου κατσικώνεται ο ξάδελφος δίπλα για να δει σίγουρα ότι του το έριξες το κουκί και δεν τον κορόιδεψες. Πάνε πια οι fake φωτογραφίες μέσα από το παραβάν, τα «εγώ αδελφάκι στο’ ριξα» ενώ την τελευταία στιγμή τον έριξες τον ξάδελφο και το’ ριξες αλλού. Δηλαδή, θα χαλάσουν πολλές σχέσεις εδώ, φιλίες θα δοκιμαστούν, κουμπαριές θα στραβώσουν.
Εκεί που πρόκειται να γίνει το σύστριγγλο θα είναι στη δυνατότητα, λέει, στην πρώτη τριετία να γίνονται πρόωρες εκλογές. Σοιχνί-κορδόνι θα το πάνε οι δήμοι, να το θυμηθείτε αυτό. Ανά τριετία θα’ χουμε εκλογές στους δήμους πια και όχι πενταετία. Υποτίθεται ότι το μέτρο πάει να διορθώσει τους δήμους που δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν λόγω πολλών ανεξαρτητοποιήσεων δημοτικών συμβούλων. Αλλά δεν είναι λύση να προκηρύσσεις νέες εκλογές. Διότι η εκάστοτε αντιπολίτευση, που έτσι όπως πάει θα έχει την πλειοψηφία των συμβούλων με δύο-τρεις ακόμα «ανεξάρτητους» από την πλειοψηφία, θα βρίσκει την ευκαιρία να ρίχνει τον δήμαρχο. Και δώστου ξανά εκλογές, για να φάνε και όσοι δεν πρόλαβαν.
Το μεγάλο φαγοπότι, όμως, θα γίνει στον ορισμό, λέει, δημοτικών συμβούλων χωρίς σταυρό προτίμησης! Οι δήμαρχοι, δηλαδή, μπορούν να ορίζουν δημοτικούς συμβούλους «επικρατείας»! οι οποίοι θα μπαίνουν στο συμβούλιο (θα μπορούν να είναι μέχρι τρεις, ανάλογα με τον πληθυσμό του δήμου και το πόσα είναι τα μέλη του συμβουλίου) χωρίς να έχουν εκλεγεί. Αυτό γίνεται, υποτίθεται, για να έχει ο δήμαρχος κάποιους τεχνοκράτες δικούς του, και να κάνει κάποιες απαραίτητες δουλειές με δικά του πρόσωπα. Αλλά αυτό που θα γίνει στην ουσία είναι να «βολεύει» δικά του πρόσωπα.
Το τελευταίο και φαρμακερό θα είναι, λέει, η ποσόστωση για συμμετοχή υποψηφίων ηλικίας ως 30 ετών στους συνδυασμούς. Τόπο στα νιάτα, δηλαδή. Μπαϊλντίσανε που βλέπουνε ότι οι νέοι γυρίζουν την πλάτη και πέρα από μερικά κομματοσκυλάκια του σωλήνα και κάτι γραφικούς δεν ασχολούνται τα παιδιά και θέλουν να τους βάλουν να ασχοληθούν με το ζόρι.
Εντάξει, διαλυμένη είναι ούτως ή άλλως η τοπική αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα. Μια ιστορία γεμάτη φαγοπότι και ρεμούλα. Και ευθυνοφοβία, βέβαια. Κανείς δεν αναλαμβάνει τίποτα. Όλοι για την κονόμα. Κι όταν κάτσει η στραβή, δεν είμαι εγώ υπεύθυνος, ψάξτε στην περιφέρεια, στη γενική γραμματεία και στο υπουργείο. Ελάχιστοι είναι οι δήμοι που δουλεύουν καλά από τους 300 τόσους που έχει η Ελλάδα.
Πιστεύει κανείς ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο θα λυθεί κανένα ζήτημα; Ή μήπως είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα κάποιων, που δεν μπορούν ακόμα και τώρα να χωνέψουν πώς χάσανε ενώ την είχανε σίγουρη την εκλογή; Γιατί αυτό μυρίζει όλο το σκεπτικό. Να αποτρέψει τις συνεργασίες και τις συνεννοήσεις στην εβδομάδα μεταξύ των δύο εκλογών.
