Αν ψάξει να βρει κανείς ποιο είναι το επικίνδυνο φιλμ που βάφτηκε στην κυριολεξία στο αίμα, σίγουρα θα ξεκινήσει από τις πολεμικές ταινίες, τα φιλμ δράσης ή αυτά με γρήγορα αυτοκίνητα, στα γυρίσματα των οποίων συχνά συμβαίνουν ατυχήματα και, όχι σπάνια, δυστυχήματα. Κι όμως, το πιο επικίνδυνο φιλμ όλων των εποχών, μακράν κιόλας, είναι μια κωμωδία που είχε σκοπό να ευαισθητοποιήσει την υφήλιο για τα δικαιώματα των άγριων ζώων! Το Roar, έτσι είναι ο ορίτζιναλ τίτλος του (που μιμείται τον βρυχηθμό του λιονταριού) βγήκε στις διεθνείς αίθουσες το 1981 μετά από 11 χρόνια επίπονης προσπάθειας, η οποία έστειλε πολλούς ανθρώπους στο νοσοκομείο και παραλίγο να στοιχίσει ένα μάτι από την αγαπημένη ηθοποιό Μέλανι Γκρίφιθ!
Το Roar δεν ήταν κάποια ανεξάρτητη παραγωγή, ούτε και έγινε από ερασιτέχνες συντελεστές. Πρωταγωνιστές ήταν ένα από τα πιο γνωστά ζευγάρια του Χόλιγουντ, ο παραγωγός και σκηνοθέτης Νόελ Μάρσαλ και κυρίως η σύζυγός του Τίπι Χέρντεν, η οποία είχε πρωταγωνιστήσει εκτός των άλλων και στα Πουλιά του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ανάμεσα στους ηθοποιούς της ταινίας ήταν και η Μέλανι Γκρίφιθ, κόρη της Χέντρεν, όταν ήταν ακόμη στην εφηβεία της!
Το σενάριο το εμπνεύστηκε το ζευγάρι κατά τη διάρκειας των γυρισμάτων μιας άλλης ταινίας στην Αφρική, όταν διαπίστωσε ότι ένα κοπάδι από άγρια ζώα, λιοντάρια και λεοπαρδάλεις κυρίως, είχαν κάνει κατάληψη σ’ ένα εγκαταλειμμένο σπίτι. Έτσι, λοιπόν, μπήκαν στη λογική να δημιουργήσουν μια ταινία με άγρια ζώα, τα οποία θα περιφέρονταν μέσα σ’ ένα σπίτι ως οικόσιτα, για να αποδείξουν σε όλους ότι και τα άγρια ζώα μπορούσαν να εξημερωθούν στο κατάλληλο περιβάλλον και να μην αποτελέσουν κίνδυνο για τον άνθρωπο.
Κι όμως, το μήνυμα που εξέπεμψε η ταινία ήταν το ακριβώς αντίθετο! Κατ’ αρχάς, πρόκειται για μια από τις αργότερες παραγωγές που έγιναν ποτέ. Τα γυρίσματα κράτησαν όχι ένα και δύο, αλλά… 11 ολόκληρα χρόνια! Κι αυτό διότι, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας, θα έπρεπε να κυκλοφορούν πολλά λιοντάρια, τίγρεις και λεοπαρδάλεις ελεύθερα σ’ ένα ράντσο, πολλά από τα οποία ήταν εντελώς ανεκπαίδευτα κι όχι μεγαλωμένα σε συνθήκες ζωολογικού κήπου ή σε κάποιο τσίρκο.
Σύμφωνα με το σενάριο, ο Μάρσαλ που ήθελε να κάνει και τον πρωταγωνιστή θα υποδυόταν έναν επιστήμονα που ερευνούσε τις συνήθειες των αιλουροειδών και ζούσε ελεύθερα με δεκάδες απ’ αυτά σ’ ένα κτήμα στην Τανζανία. Η γυναίκα του, η Χέντρεν δηλαδή, και τα παιδιά τους (και τα τρία που έπαιξαν στην ταινία ήταν πραγματικά τους παιδιά) τον επισκέφτηκαν από τις ΗΠΑ, όπου ζούσαν, κι αυτή η… συνάντηση θα γινόταν η αιτία για ξεκαρδιστικές ιστορίες. Ο εύθυμος και χιουμοριστικός τόνος ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά που ήθελε να δώσει ο Μάρσαλ στην ταινία.
Τα γυρίσματα έγιναν στο ράντσο που ανήκε στην οικογένεια μεν, αλλά στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, στο Λος Άντζελες. Για το σκοπό αυτό, μάλιστα, το διακόσμησαν ανάλογα. Στην αρχή ζήτησαν τη βοήθεια εθελοντών και εκπαιδευτών, αλλά κανείς δεν αναλάμβανε την ασφάλεια των γυρισμάτων με παρόντα περισσότερα από 50 αιλουροειδή! Κι αυτό διότι ο Μάρσαλ επέμεινε ότι δεν θα’ πρεπε να έχει συντροφιά του μόνο ένα λιοντάρι ή μία τίγρη, αλλά δεκάδες απ’ αυτά τα ζώα, τα οποία θα περιφέρονταν ελεύθερα.
Ο κινηματογραφιστής Τζαν ντε Μπόντ χρειάστηκε 220 ράμματα (!) στο κεφάλι μετά από επίθεση λιονταριού. Η Χέντρεν έσπασε το πόδι της και τραυματίστηκε στο κεφάλι όταν την πέταξε από πάνω του ένας ελέφαντας. Χτυπήθηκε επίσης στο λαιμό από ένα λιοντάρι και χρειάστηκε 38 ράμματα. Η Μέλανι Γκρίφιθ, επίσης, δέχθηκε επίθεση με αποτέλεσμα να της κάνουν 50 ράμματα στο πρόσωπο, ενώ κινδύνευσε να χάσει το μάτι της.
Γάγγραινα και ράμματα από το Roar!
Ο Μάρσαλ δέθηκε επιθέσεις πολλές φορές. Μία από αυτές ήταν από τσιτάχ. Επίσης, κινδύνευσε να πάθει γάγγραινα και χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να αναρρώσει πλήρως. Ο αδερφός του δέχθηκε δάγκωμα στο πόδι και ο βοηθός σκηνοθέτη τραυματίστηκε στο λαιμό, στο κεφάλι, στο στήθος και τον μηρό.
Tα χειρότερα, βέβαια, δεν είχαν έλθει ακόμα. Λες και ακόμα και τα στοιχεία της φύσης είχαν συνωμοτήσει, έτσι ώστε να μην γίνει η ταινία. Μια τεράστια πλημμύρα που έπληξε την περιοχή το 1976 κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά το ράντσο, ωστόσο ο Μάρσαλ και η Χέντρεν επέμειναν να το ξαναστήσουν το σκηνικό και να ολοκληρώσουν την ταινία, για την οποία ήταν απόλυτα σίγουροι ότι θα έσπαγε ταμεία!
Τα γυρίσματα του Roar τελικά ολοκληρώθηκαν το 1981 και ο προϋπλογισμός είχε σχεδόν εξαπλασιαστεί! Από 3 εκ. δολάρια που ήταν το αρχικό μπάτζετ έφτασε να κοστολογείται στα 17 εκ. δολάρια. Κυκλοφόρησε, μάλιστα, στη διεθνή αγορά πρώτα, καθώς το ζευγάρι επέμεινε ότι κυρίως οι Ευρωπαίοι είναι πιο συνειδητοποιημένοι σχετικά με την άγρια ζωή στην Αφρική. Τελικά, όμως, η ταινία πάτωσε και δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε καν 2 εκ. δολάρια από τις προβολές και τις πωλήσεις της.
