Ο Κάιλ ΜακΝτόναλντ δεν είχε κανένα όνειρο να γίνει διάσημος τον Ιούλιο του 2005. Ήθελε απλά να διαπιστώσει ως trader πόσο μετράει η πειθώ του και η ικανότητά του στις διαπραγματεύσεις. Σκέφτηκε, λοιπόν, έξω από το κουτί: Να ξεκινήσει μια σειρά ανταλλαγών. Να αλλάζει καθετί που ερχόταν στο χέρι του με κάτι ακριβότερο. Για να δει πού θα φτάσει.
Η τακτική πέτυχε με το παραπάνω. Σε λιγότερο από ένα χρόνο και μετά από 14 online ανταλλαγές (trades) ο Κάιλ βρέθηκε μ’ ένα διώροφο σπίτι! Το πιο απίστευτο είναι ότι είχε ξεκινήσει όλη τη διαδικασία ανταλλαγών μ’ έναν κόκκινο συνδετήρα! Απ’ αυτούς που αν τους δούμε πεταμένους στο τσιμέντο μπροστά μας δεν σκύβουμε καν να τους μαζέψουμε.
Είναι απίστευτη η ιστορία, αλλά πέρα για πέρα αληθινή. Κι ο Κάιλ όχι μόνο έγινε διάσημος ως ένας από τους πιο αποτελεσματικούς traders παγκοσμίως, αλλά και αποφάσισε να πουλήσει την ίδια του την ιστορία. Έγραψε βιβλίο, άνοιξε blog, και τώρα δίνει συμβουλές σε επίδοξους διαδόχους του για το πώς να ανταλλάξουν ένα αντικείμενο μικρής αξίας μ’ ένα ακριβότερο.
Οι ανταλλαγές του trader
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της διαπραγματευτικής «μαγκιάς» του συγκεκριμένου τύπου, θα ρίξουμε μια συνοπτική ματιά στις 14 ανταλλαγές του.
1η ανταλλαγή (14 Ιουλίου 2005): Ανταλλάζει τον κόκκινο συνδετήρα του με ένα στιλό σε σχήμα ψαριού.
2η ανταλλαγή (14 Ιουλίου 2005): Την ίδια ημέρα κιόλας ανταλλάζει το στιλό με ένα χειροποίητο ρόπτρο (μ’ αυτά χτυπούσαν τις πόρτες παλαιότερα, πριν ανακαλυφθούν τα κουδούνια).
3η ανταλλαγή (25 Ιουλίου 2005): Το ρόπτρο ανταλλάζεται με μια κινητή ψησταριά για μπάρμπεκιου (γεμάτη με καύσιμα).
4η ανταλλαγή (24 Σεπτεμβρίου 2005): Ένας μήνας περνάει πριν πετύχει την ανταλλαγή του κινητού φούρνου με μία γεννήτρια ηλεκτρισμού Honda.
5η ανταλλαγή (16 Νοεμβρίου 2005): Η γεννήτρια ανταλλάζεται με εξοπλισμό για ένα «υπαίθριο πάρτι»: Ένα άδειο σιδερένιο βαρελάκι μπύρας, μια βεβαίωση από μια μπυραρία στο Κουίνς της Νέας Υόρκης ότι θα γεμίσει το βαρελάκι με τη μπύρα της αρεσκείας του κατόχου του βαρελιού κι ένα φωτεινό σήμα της Budweiser.
6η ανταλλαγή (8 Δεκεμβρίου 2005): Ο εξοπλισμός για το πάρτι ενδιαφέρει τον Καναδό κωμικό και ραδιοφωνικό παραγωγό Μισέλ Μπαρέτ και τον ανταλλάζει με το μεταχειρισμένο snowmobile του.
7η ανταλλαγή (15 Δεκεμβρίου 2005): Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα πριν ανταλλάξει το όχημα αυτό με ένα ταξίδια για δύο άτομα (όλα πληρωμένα) στο Γιακ της Βρετανικής Κολομβίας, ακριβώς πάνω στα αμερικανο-καναδικά σύνορα.
8η ανταλλαγή (7 Ιανουαρίου 2006): Αντάλλαξε το ταξίδι (το ένα από τα δύο εισιτήρια, για να ακριβολογούμε) στο Γιακ με ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο τύπου βαν.
9η ανταλλαγή (22 Φεβρουαρίου 2006): Το βαν δεν βρισκόταν πια στην κατοχή του, το αντάλλαξε μ’ ένα συμβόλαιο ηχογράφησης με την δισκογραφική εταιρεία Metalworks στο Οντάριο.
10η ανταλλαγή (11 Απριλίου 2006): Το συμβόλαιο ηχογράφησης κατέληξε στον (γνωστό πια) τραγουδιστή και συνθέτη Τζόντι Γκναντ και ο Κάιλ πήρε σε αντάλλαγμα το ενοίκιο ενός σπιτιού στο Φίνιξ της Αριζόνα για έναν χρόνο.
11η ανταλλαγή (26 Απριλίου 2006): Αντάλλαξε όλα τα χρήματα του ενοικίου με το βραβείο νικητή ενός διαγωνισμού, που ήταν να περάσει ένα απόγευμα με τον Άλις Κούπερ!
12η ανταλλαγή (26 Μαϊου 2006): Κατάφερε να ανταλλάξει το απόγευμα με τον Άλις Κούπερ μ’ ένα χαρακτηριστικό διακοσμητικό, μια γυάλινη σφαίρα γεμάτη νερό που έχει μέσα λευκές πλαστικές νιφάδες κι όταν την κουνάς είναι σα να χιονίζει. Η σφαίρα είχε μέσα μινιατούρες των KISS κι όπως αποδείχτηκε ήταν εξαιρετικά σπάνια.
13η ανταλλαγή (2 Ιουνίου 2006): Η σφαίρα κατέληξε στον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κόρμπιν Μπέρνσεν, ο οποίος για να την αποκτήσει υποσχέθηκε στον Κάιλ έναν ρόλο στην ταινία που ετοίμαζε εκείνη την εποχή (και όντως προβλήθηκε το 2009 με τον τίτλο Donna on Demand).
14η ανταλλαγή (5 Ιουλίου 2006): Ο Κάιλ που δεν είχε σκοπό να σταδιοδρομήσει ως ηθοποιός πούλησε ακριβά το ρόλο σε μια στάρλετ που ήθελε να κάνει καριέρα και «αντάλλαξε» το συμβόλαιο με ένα διώροφο σπίτι στην πολιτεία του Σασκάτσουαν.
Προφανώς μετά από κάποιο σημείο ο Κάιλ απέκτησε εμπειρία στο να «πουλάει» το κατάλληλο πράγμα στον κατάλληλο άνθρωπο, οπότε αυτό που τον ένοιαζε ήταν να βρίσκει κάθε φορά κάτι που θα είχε σημαντική αξία σ’ αυτούς που θα το εκτιμούσαν και θα ήθελαν να το αγοράσουν. Σ’ αυτούς, πάντως, που τον ρωτούσαν πώς κατάφερε να αποκτήσει τόση δημοσιότητα με αυτές τις ανταλλαγές του απαντούσε όλο απορία: «Δεν έχω ιδέα»!
Η ιστορία του έγινε βιβλίο (με τίτλο One Red Paperclip, Ένας Κόκκινος Συνδετήρας) και αργότερα, όταν θέλησε να μοιραστεί την εμπειρία του στις ανταλλαγές με χιλιάδες ανθρώπους που του έστελναν προσωπικά μηνύματα, άνοιξε ένα blog, στο οποίο ακόμα αρθρογραφεί. Φυσικά όσοι προσπάθησαν να τον μιμηθούν έχουν διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας.
Το κύριο συμπέρασμα, πάντως, που βγαίνει απ’ όλο αυτό είναι ότι όλα τα πράγματα πουλιούνται και αγοράζονται, αρκεί να βρεις αυτόν που θέλει αυτό που έχεις και μπορεί να το εκτιμήσει.
