Γνωρίζετε τον Κρέιτον Ροθενμπέργκερ και την Κατρίν Μπένεντικτ; Αν δεν σας λένε κάτι τα ονόματα, ή δεν τα συνδέετε με τον Ντόναλντ Τραμπ, μην ανησυχείτε, δεν είναι και πασίγνωστοι. Το συγκεκριμένο δίδυμο είναι αυτοί που έγραψαν το σενάριο στην ταινία «Ο Όλυμπος Έπεσε» (Olympus Has Fallen) το 2013. Μια ταινία που περιγράφει την εισβολή και κατάληψη του Λευκού Οίκου, του πιο καλά φυλασσόμενου σημείου του πλανήτη, από ομάδα Βορειοκορεατών τρομοκρατών που είχαν σκοπό να δολοφονήσουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Παρ’ ότι η δίωρη ταινία έβγαλε υπερδιπλάσια λεφτά απ’ όσα στοίχισε και υπήρξε έμπνευση για δύο σίκουελ, οι σεναριογράφοι δέχτηκαν απρόσμενα ισχυρό λεκτικό bullying εκείνο τον καιρό, απλούστατα διότι το σενάριο θεωρήθηκε πολύ «τραβηγμένο», ως και επιστημονικής φαντασίας. Πού να ήξεραν ότι η ίδια η ζωή κάποια χρόνια αργότερα θα τους ξεπερνούσε.
Ένας υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ γλυτώνει από απόπειρα δολοφονίας για ελάχιστα χιλιοστά. Ένας ελεύθερος σκοπευτής τον βάζει στο σημάδι, αλλά αστοχεί και αντί για το δόξα πατρί πετυχαίνει τελικά το λοβό του αυτιού του υποψήφιου, ο οποίος την κρίσιμη στιγμή γύρισε το κεφάλι του. Ο δυνητικός δολοφόνος πέφτει νεκρός από την ασφάλεια του προέδρου, πριν αποκαλύψει τι σκεφτόταν όταν έπιανε το όπλο και αν τον έβαλε κάποιος ή λειτούργησε μόνος του. Λίγο καιρό αργότερα, κι ενώ ο υποψήφιος πρόεδρος είχε εργαλειοποιήσει ως εκεί που δεν παίρνει την απόπειρα εναντίον του (γιατί να τον κατηγορήσει κανείς γι’ αυτό; Όλοι δεν θα το έκαναν;) παρουσιάζεται και έτερος υποψήφιος δολοφόνος του! Ένας 58χρονος, που αποφασίζει να ζωστεί ένα Καλάσνικοφ και να τρέξει στο γήπεδο γκολφ, όπου ο πρόεδρος περνάει στιγμές ηρεμίας, κι ανοίγει πυρ εναντίον του.
Σενάριο ζωής, το οποίο ξεπέρασε τη φαντασία. Ο Ντόναλντ Τραμπ εκτός των άλλων θα μείνει στην ιστορία και για έναν άλλο λόγο: Είναι ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ ο οποίος αντιμετώπισε όχι μία, αλλά δύο απόπειρες δολοφονίας στην ίδια προεκλογική περίοδο, και μάλιστα σε διάστημα 65 ημερών!
Είναι δυνατόν; Φυσικά και είναι. Ο 58χρονος Ράιαν Γουέσλι Ρουθ, ο οποίος αποφάσισε να γίνει ο άνθρωπος που θα δολοφονούσε τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την ταυτότητά του, ούτε κι αυτά που πιστεύει. Γνωστός στις αρχές για τις λάβρες (λεκτικές) επιθέσεις του κατά του Τραμπ και ένθερμος υποστηρικτής των Ουκρανών στον πόλεμο με τη Ρωσία, είχε φτάσει στο σημείο μέχρι και να δώσει συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά μέσα, στα οποία δεν έκρυψε την απέχθειά του προς το πρόσωπο του πρώην προέδρου και νυν υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων για μια δεύτερη θητεία στο Λευκό Οίκο.
Ο Ρουθ, ο οποίος είχε συμμετάσχει και σε διαδηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας, και κατά δήλωσή του βρισκόταν σε συνεννόηση για να στρατολογήσει Αφγανούς (!) προκειμένου να τους στείλει στην Ουκρανία να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας, πήρε το ΑΚ47 που είχε στο σπίτι του, μπήκε στο μαύρο του αυτοκίνητο μάρκας Nissan και κατευθύνθηκε προς το Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ περνούσε κάποιες ημέρες ηρεμίας πριν συνεχίσει την προεκλογική του εκστρατεία ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου, και άνοιξε πυρ εναντίον του όταν διαπίστωσε ότι αυτός βρισκόταν στο γήπεδο του γκολφ.
Απόπειρα δολοφονίας Τραμπ βλέπει το FBI
Αν το θεωρείται πολύ τραβηγμένο για να συμβαίνει στ’ αλήθεια, μπορεί να θεωρηθείτε και συνωμοσιολόγοι. Το FBI μιλάει καθαρά για απόπειρα δολοφονίας. Ο Ρουθ έχει συλληφθεί και, φυσικά, θα δώσει εξηγήσει σχετικά με το τι τον οδήγησε σ’ αυτή την παράλογη και εγκληματική πράξη. Η ευτυχής για την ανθρωπότητα συγκυρία ότι ο Τραμπ γλύτωσε κι αυτή τη φορά χαιρετίστηκε απ’ όλο τον κόσμο, είτε έχουν καλές σχέσεις με τον πρώην πρόεδρο, είτε όχι. Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολόντιμιρ Ζελένσκι ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να ευχηθεί στον Τραμπ.
Τώρα, όλοι αυτοί οι συνωμοσιολόγοι που λύσσαξαν στα social media κι αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να αποφασίζει να σκοτώσει κάποιον σε κοινή θέα και χωρίς να ακολουθήσει καμία τακτική που θα του επέτρεπε να ξεφύγει ή να κρυφτεί, αυτοί δεν πρόκειται να ησυχάσουν, ούτε να μεταπειστούν ό,τι κι αν γίνει. Αυτοί θα συνεχίσουν να διαλαλούν ότι ο Τραμπ βρήκε έναν δοκιμασμένο τρόπο να ευαισθητοποιήσει το αμερικανικό κοινό, παρουσιάζοντας τον εαυτό του και πάλι ως θύμα μιας παγκόσμιας τάξης που δεν τον θέλει στην εξουσία. Όλα αυτά κι αφού μέσα στο δίμηνο μεταξύ των δύο αποπειρών υπήρξε η αλλαγή στην υποψηφιότητα των Δημοκρατικών, με την Κάμαλα Χάρις να παίρνει το χρίσμα και να εμφανίζεται ότι έχει προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, ακόμα και σε πολιτείες-κλειδιά που θα κρίνουν την εκλογή.
