Εμανουέλ Μακρόν, πόσο καλός είσαι στην ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας; Αυτό το παιχνίδι παίζει τον τελευταίο καιρό ο Γάλλος πρόεδρος, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει αυτά που δεν συμβιβάζονται. Και τα οποία, βέβαια, προέκυψαν από δικές του επιλογές.
Η πολιτική αναταραχή που ταλαιπωρεί τη Γαλλία από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών μοιάζει με ένα αδιαπέραστο αδιέξοδο. Μόλις το βράδυ της Δευτέρας ανακοινώθηκε ότι ο Εμανουέλ Μακρόν αρνήθηκε να ορκίσει πρωθυπουργό την Λουσί Καστέτς, την υποψήφια από τον αριστερογενή συνασπισμό του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ο οποίος εξασφάλισε τις περισσότερες έδρες στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
Ο νόμος δίνει αυτό το δικαίωμα στον Μακρόν, να ορίζει πρωθυπουργό ένα πρόσωπο της αρεσκείας του, πάντα σε συνεννόηση με τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση. Πλην όμως ως τώρα αποτελούσε παράδοση ο πρωθυπουργός να προέρχεται από το κόμμα που πλειοψήφισε στις τελευταίες εκλογές, έστω και χωρίς να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία. Έτσι όπως τα κατάφερε, ο Μακρόν προσπαθεί να βρει λύσεις συμβιβαστικές ανάμεσα στον αριστερό συνασπισμό και την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λε Πεν και του νέου αστέρα του χώρου, του νεαρού Ζορντάν Μπαρντελά.
Τα μηνύματα, βέβαια, είχαν σταλθεί νωρίτερα. Η ανακοίνωση της γαλλικής προεδρίας έκανε λόγο για «δίκαιες, ειλικρινείς και γόνιμες συνομιλίες» μεταξύ του προέδρου και των εκπροσώπων του αριστερού συνασπισμού. Είναι γεγονός που διαπερνά όλη την πολιτική Ευρώπη, όταν χρησιμοποιούνται τέτοιες λέξεις σε ανακοινώσεις, το αδιέξοδο είναι κάτι παραπάνω από εμφανές.
Στο πολιτικό σύστημα της Γαλλίας το πρόσωπο του προέδρου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, δεδομένου ότι αυτός υπογράφει όλους τους νόμους, ωστόσο η απουσία συνεργασίας στην Εθνοσυνέλευση απειλεί να οδηγήσει τη χώρα σε απόλυτη ακυβερνησία. Η Καστέτς σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει τα πνεύματα φέρεται να τήρησε μετριοπαθή στάση και να είπε ότι οι βουλευτές του αριστερού συνασπισμού θα βοηθούν στο να περάσουν τα νομοσχέδια που εγκρίνει ο πρόεδρος, ωστόσο η άρνηση από την πλευρά της ακροδεξιάς είναι απόλυτη. Οι βουλευτές της Εθνικής Συσπείρωσης απειλούν να μπλοκάρουν και την ψηφοφορία για πρωθυπουργό, αλλά ακόμα και οποιαδήποτε πρόταση νόμου. Στην ουσία απειλούν να μην παραχθεί ούτε μία νομοθετική πράξη όσο είναι πρόεδρος ο Μακρόν, δηλαδή μέχρι το 2027!
Προσπαθεί να βρει αριστερό πρόσωπο ο Μακρόν
Ο Γάλλος πρόεδρος βρίσκεται μπροστά στα ολέθρια αποτελέσματα της δικής του ιδέας για πρόωρες βουλευτικές εκλογές τον προηγούμενο Ιούλιο. Μπορεί, βέβαια, τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των Γάλλων ψηφοφόρων να λειτούργησαν τελικά στις συνεργασίες του δεύτερου γύρου και η Εθνική Συσπείρωση, που είχε αναδειχτεί μακράν πρώτο κόμμα στον πρώτο, να περιορίστηκε στην τρίτη θέση στον αριθμό εδρών, ωστόσο η δική του κεντρώα παράταξη έχασε την κυρίαρχη θέση στην Εθνοσυνέλευση, ο αριστερός συνασπισμός ελέγχει πέρα από το 1/3 των εδρών και, φυσικά, παίζει πια πρωτεύοντα ρόλο στη χάραξη πολιτικής.
Και τώρα; Ο Μακρόν προσπαθεί να βρει ό,τι πιο «αριστερό» υπάρχει στο δικό του χώρο και να τον πλασάρει για υποψήφιο πρωθυπουργό, μήπως και συγκινήσει τον αριστερό συνασπισμό να τον στηρίξει. Στο τραπέζι έπεσαν τα ονόματα του Μπερνάρ Καζνέβ, του κεντρο-αριστερού πολιτικού που διαχειρίστηκε μεταξύ άλλων τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη χώρα το 2015. Επίσης ως εναλλακτικές λύσεις εμφανίζονται ο πρώην υπουργός Ξαβιέ Μπερτράν, ο οποίος δηλώνει μεν κεντροδεξιός, όμως σύμφωνα με μετρήσεις έχει αποδοχή στον αριστερό κόσμο, καθώς και πρώην επίτροπος Μισέλ Μπαρνιέ, ο οποίος ήταν μεταξύ άλλων ο κορυφαίος διαπραγματευτής της Ευρώπης στην δύσκολη διαδικασία του Brexit.
Τα πράγματα, όμως, μοιάζουν οριακά. Για τον αριστερό συνασπισμό η ευκαιρία να κυβερνήσει, έστω και με τον Μακρόν πρόεδρο, μοιάζει εξαιρετική και δύσκολα θα την αφήσει να πάει χαμένη. Αυτή τη στιγμή θεωρείται απίθανο να συναινέσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο σε πρωθυπουργό που να μην έχει άμεση σχέση με τον αριστερό χώρο. Την ίδια ώρα η ακροδεξιά επιθυμεί όσο τίποτα να εντείνεται το σκηνικό της ακυβερνησίας, ώστε να εκμεταλλευθεί την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση του λαού στις προεδρικές εκλογές του 2027. Εκεί, δηλαδή, που σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις η Λε Πεν είναι το πρώτο φαβορί και το (δύσκολο) στοίχημα γι’ αυτήν είναι να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο, ώστε να μην αντιμετωπίσει συνδυασμένες δυνάμεις στον δεύτερο.
Illustration: Peggy Dadaki
