Υπάρχει το παράδειγμα του βιβλικού Ιώβ. Που πέρασε ένα σωρό μαρτύρια και τράβηξε κουπί για δέκα ανθρώπους και τα είδε όλα ο δόλιος. Αλλά έκανε υπομονή. Υπομονή ιώβειο, από εκεί βγήκε, δεν χρειάζεται να ψάξετε στο Google για να το βρείτε.

Ακόμη κι αυτός ωστόσο ο άγιος άνθρωπος, ακόμη κι αυτή η μορφή που άντεξε τα μύρια όσα, θα έβγαινε απ’ τα ρούχα του αν παρακολουθούσε την προχθεσινή εκπομπή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου. Και θα έπαιρνε ένα τηλεφωνάκι εκεί που πρέπει, παραγγέλνοντας να έρθουν τα παιδιά με τα άσπρα ρούχα και να φέρουν μαζί τους το πουκάμισο με τα μακριά τα μανίκια… Τι έκανε αυτή τη φορά ο άνκορμαν (ή μήπως να τον πω κομπέρ;) στο απογευματινό πρόγραμμά του;

Εν συντομία, καταπιάστηκε με την έφοδο της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας στο γκισέ της ισραηλινής αεροπορικής εταιρείας El Al. Ένα επεισόδιο που έληξε χωρίς πολλά παρατράγουδα, αλλά έδωσε την αφορμή στον δημοσιογράφο για ένα ποιητικό σόλο άνευ προηγουμένου. Με τον Ρουβίκωνα να βαφτίζεται «κράτος εν κράτει» και την δράση του να περιγράφεται ως «όπου θέλουν μπαίνουν, όπου θέλουν βγαίνουν, ό,τι θέλουν κάνουν».

Ως εδώ δεν υπάρχει τίποτα περίεργο. Μέσα στο μπογδανικό πλαίσιο της επιθεωρησιακής μπαλαφάρας είναι όλα αυτά, τα γνωρίσαμε, τα ξέρουμε, τα ξανακούσαμε. Από εκεί και πέρα όμως άρχισε το παραλήρημα.

Ότι δηλαδή «ντιλ πρέπει να έχει γίνει» από κυβέρνηση μεριά με τον Ρουβίκωνα, σε στυλ «μη μας τα σπάτε όλα σας παρακαλούμε γιατί έχουμε να περάσουμε ένα τρίτο μνημόνιο». Οπότε; Οπότε, πάντοτε σύμφωνα με τον Μπογδάνο και τα ντιλερίκια που έχει στο νου του, συμφωνήθηκε με τους Ρουβίκωνες να βγάλουν το άχτι τους στο ιταλικό προξενείο, στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, στην El Al και πάει λέγοντας.

Το οποίον, αλλάζει εντελώς τα δεδομένα. Διότι άλλο είναι να λες ότι είναι χύμα το κράτος εντελώς και άλλο να ισχυρίζεσαι ότι δίνει κατευθύνσεις για μπάχαλα δεξιά αριστερά. Για επιθετικές ενέργειες όχι μόνο εναντίον στόχων «εσωτερικών» αλλά και «εξωτερικών» -που μπορούν να προκαλέσουν διπλωματικά επεισόδια. Να το ακούσει ο Ιταλός, να το ακούσει ο Ισραηλινός και να τους πέσει το σαγόνι στο πάτωμα: Ότι ντιλάρει η ελληνική κυβέρνηση, η όποια ελληνική κυβέρνηση, για να μεταθέσει απ’ την καμπούρα της τη λαϊκή αγανάκτηση και να τη φορτώσει στις δικές τους πλάτες. Έτσι και δεν ξέρουν τι νερό για πρόσφορο είναι ο Μπογδάνος, θα πάρουν φωτιά τα κόκκινα τηλέφωνα…

Αυτά συμβαίνουν όμως όταν η δημοσιογραφία μετατρέπεται σε φτηνό σόου για ρεψίματα δίχως άγχος. Όταν χάνει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και τη λογική. Όταν το μόνο που τη νοιάζει είναι η πρόκληση για την πρόκληση κι όλα τα υπόλοιπα μπορούν να πάνε έναν μικρό περίπατο ως τον Καιάδα. Είναι απ’ αυτές τις φορές που το πουκάμισο με τα μακριά μανίκια φαντάζει ως μια κάποια λύσις.

X.Θ