Τι πρέπει να προσέχουν οι ταξιδιώτες κατά την κατανάλωση τροφίμων και ποτών;

Εξαιρετικά προσεκτικοί πρέπει να είναι οι ταξιδιώτες κατά την κατανάλωση τροφίμων και ποτών.

Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, ως προς τις τροφές οι ταξιδιώτες πρέπει:

Να γευµατίζουν σε µέρη (εστιατόρια, ξενοδοχεία κ.λ.π.) που είναι γνωστό ότι σερβίρουν φαγητό σε ξένους ή που τους έχουν συστήσει άλλοι ταξιδιώτες ως ασφαλή. Πιο ασφαλή θεωρούνται τα γεύµατα που παρασκευάζει κανείς από µόνος του. Το φαγητό των πολυτελών ξενοδοχείων δεν είναι απαραίτητα ασφαλές.
Να επιλέγουν µε προσοχή τις τροφές και τα ποτά που καταναλώνουν όταν βρίσκονται σε µια ξένη χώρα. Κάθε είδος τροφής και ειδικότερα ωµής πρέπει να θεωρείται δυνητικά µολυσµένο.
Να τρώνε φαγητά που είναι καλά µαγειρεµένα και ακόµη ζεστά όταν σερβίρονται. Τα πιάτα που περιέχουν κρέας ή ψάρι θα πρέπει να καταναλώνονται µόνο εάν ο ταξιδιώτης γνωρίζει ότι είναι φρεσκοµαγειρεµένα και του σερβίρονται αχνιστά, ζεστά (και όχι ξαναζεσταµένα).
Να προτιµούν τα φρούτα, τους καρπούς και τα λαχανικά που έχουν παχύ περίβληµα, φλούδα ή κέλυφος τα οποία και θα πρέπει να πλένουν ή να ξεφλουδίζουν οι ίδιοι πριν τα καταναλώσουν.
Να προτιµούν κονσερβοποιηµένες τροφές. Να καταναλώνουν αρτοσκευάσµατα που έχουν ψηθεί σε φούρνο, όπως ψωµί, µπισκότα, κράκερ, τορτίγιας κ.α. Να πλένουν πάντα τα χέρια τους πριν από κάθε γεύµα και έπειτα από επίσκεψη στην τουαλέτα.

Οι ταξιδιώτες δεν πρέπει:

Να καταναλώνουν τροφές και ποτά από πλανόδιους πωλητές. Είναι δύσκολο να διατηρηθούν καθαρές οι τροφές στο δρόµο, και πολλοί ταξιδιώτες προσβάλλονται από ασθένειες που οφείλονται σε φαγητό που έχει αγοραστεί από πλανόδιους πωλητές.
Να καταναλώνουν µαγειρεµένες τροφές που βρίσκονται για αρκετές ώρες σε θερµοκρασία περιβάλλοντος (π.χ. µπουφέ). Οι τροφές αυτές µπορεί να αποτελέσουν γόνιµο έδαφος για την ανάπτυξη βακτηρίων και θα πρέπει να αναθερµαίνονται προτού σερβιριστούν ή να διατηρούνται στην κατάλληλη θερµοκρασία. Το σερβίρισµα από µπουφέ στο οποίο δε χρησιµοποιούνται προστατευτικά καλύµµατα για τα φαγητά θα πρέπει να αποφεύγεται.
Να τρώνε ανεπαρκώς µαγειρεµένα λαχανικά και σαλάτες. Μερικοί οργανισµοί που βρίσκονται στο χώµα και στο νερό δεν εξουδετερώνονται µε τις συνήθεις µεθόδους πλυσίµατος.
Να καταναλώνουν ωµά ή ανεπαρκώς µαγειρευµένα αυγά, πουλερικά, κρέατα, θαλασσινά και λαχανικά. Τα ωµά αυγά είναι πιθανό να µην αναγνωρίζονται σε ορισµένες τροφές όπως οι σάλτσες για φαγητά ή σαλάτες (Caesar, κ.λ.π.), το τιραµισού, το σπιτικό παγωτό, η σπιτική µαγιονέζα, ή η ζύµη. Τα πουλερικά και το κρέας θα πρέπει να είναι καλά µαγειρεµένα και να µην εµφανίζουν ροζ χρώµα στο εσωτερικό τους. Το κρέας, το ψάρι και τα οστρακοειδή που είναι ανεπαρκώς µαγειρευµένα ή ωµά µπορεί να περιέχουν διάφορα παθογόνα µικρόβια που προσβάλλουν τη γαστρεντερική οδό.
Να καταναλώνουν φρέσκες σάλτσες.
Να καταναλώνουν µεγάλα σαρκοφάγα ψάρια, ειδικότερα από περιοχές µε ύφαλους. Πολλά περιέχουν επικίνδυνες τοξίνες. Να καταναλώνουν φρέσκο γάλα χωρίς να το έχουν βράσει.
Να καταναλώνουν µη παστεριωµένο γάλα ή άλλα µη παστεριωµένα γαλακτοκοµικά προϊόντα όπως το τυρί και το γιαούρτι. Τα παγωτά και άλλα παγωµένα παρασκευάσµατα που µπορεί να έχουν κατασκευαστεί ή αποθηκευτεί σε µολυσµένα δοχεία, θα πρέπει να αποφεύγονται.
Να καταναλώνουν επιδόρπια που περιέχουν κρέµα και συνοδευτικές σάλτσες που µπορεί να µην έχουν καταψυχθεί επαρκώς.

Όπως αναφέρει το ΚΕΕΛΠΝΟ, στις ανεπτυγµένες χώρες το νερό της βρύσης είναι καθαρό και πόσιµο και οι βλάβες στο σύστηµα ύδρευσης είναι σπάνιο φαινόµενο. Στις αναπτυσσόµενες, όµως, χώρες δεν υπάρχουν πάντα οι πηγές που απαιτούνται για τη διασφάλιση παροχής καθαρού νερού και συνεπώς το νερό της βρύσης δεν είναι ασφαλές προς πόση. Ακόµα κι αν οι ντόπιοι καταναλώνουν το νερό της βρύσης, οι ταξιδιώτες δεν πρέπει να κάνουν το ίδιο εφόσον η κάτοικοι των περιοχών έχουν αναπτύξει ανοσία στους µικροοργανισµούς που πιθανόν ανευρίσκονται στο νερό ενώ οι ταξιδιώτες δεν είναι άνοσοι και άρα κινδυνεύουν να µολυνθούν.

Οι ταξιδιώτες θα πρέπει:

Να χρησιµοποιούν σφραγισµένο και εµφιαλωµένο νερό ή χηµικώς επεξεργασµένο, φιλτραρισµένο ή βρασµένο νερό για πόση και για το βούρτσισµα των δοντιών. Σε περιοχές όπου δεν υπάρχει διαθέσιµο χλωριωµένο πόσιµο νερό ή οι συνθήκες υγιεινής είναι ανεπαρκείς, να προτιµούν την κατανάλωση ποτών όπως:

τσάι και καφέ που έχουν ετοιµαστεί µε βρασµένο νερό. εµφιαλωµένα ή σε µεταλλικά δοχεία ανθρακούχα ποτά, συµπεριλαµβανοµένου του ανθρακούχου εµφιαλωµένου νερού και των αναψυκτικών µπύρα και κρασί. Εδώ θα πρέπει να σηµειωθεί ότι το αλκοόλ που προστίθεται στα αναψυκτικά δεν τα καθιστά ασφαλή, ειδικά όταν σερβίρονται σε ποτήρια και δεν καταναλώνονται κατευθείαν από το κουτί ή το µπουκάλι.

Να καταναλώνουν ποτά κατευθείαν από το κουτί ή το µπουκάλι παρά από δοχείο αµφιβόλου καθαριότητας.

Να καθαρίζουν µόνοι τους το νερό εάν είναι εφικτό. Θα πρέπει να αποφασίσουν ποια µέθοδο θα χρησιµοποιήσουν έτσι ώστε να προµηθευτούν τον κατάλληλο εξοπλισµό.

Να φροντίζουν να προµηθεύονται εµφιαλωµένο νερό όταν είναι στην ύπαιθρο ή σε κάποια εκδροµή.

Να ζητούν ποτά χωρίς πάγο εκτός και αν ο πάγος προέρχεται από εµφιαλωµένο ή βρασµένο νερό. Να γνωρίζουν ότι ο θηλασµός είναι η ασφαλέστερη πηγή τροφής για τα βρέφη. Αν χρησιµοποιείται όµως µπιµπερό θα πρέπει το γάλα να παρασκευάζεται µε βρασµένο νερό και µέσα σε αποστειρωµένα δοχεία.

Οι ταξιδιώτες δεν πρέπει:

Να καταναλώνουν το νερό της βρύσης.

Να πλένουν τα δόντια τους µε νερό της βρύσης.

Να χρησιµοποιούν πάγο εκτός και αν προέρχεται από βρασµένο, εµφιαλωµένο ή κατάλληλα επεξεργασµένο νερό. Η ψύξη δεν εξουδετερώνει όλους τους µικροοργανισµούς.

Να καταναλώνουν νερό από ύποπτες πηγές. Μην ξεχνάτε ότι ακόµα και σε πολυτελή ξενοδοχεία σε χώρες µε χαµηλό κοινωνικοοικονοµικό επίπεδο, είναι δυνατόν το νερό της βρύσης ή τα παγάκια που παρασκευάζονται από αυτόµατες µηχανές να είναι µολυσµένα.

Να καταναλώνουν γρανίτες ή παγωµένα ποτά τα οποία είναι πιθανόν να έχουν ετοιµαστεί µε µολυσµένο νερό.

Να θεωρούν ότι το νερό είναι ασφαλές επειδή είναι χλωριωµένο. Η χλωρίωση δεν εξουδετερώνει όλους τους µικροοργανισµούς που προσβάλουν στον άνθρωπο.

Να πίνουν από βρεγµένα δοχεία ή µπουκάλια καθώς το νερό που βρίσκεται στην επιφάνεια τους µπορεί να είναι µολυσµένο. Θα πρέπει να στεγνώνουν τα δοχεία και τα µπουκάλια πριν τα ανοίξουν και να καθαρίζουν τα σηµεία που θα έρθουν σε επαφή µε το στόµα.

Να καταναλώνουν χυµούς φρούτων εκτός κι αν προέρχονται κατευθείαν από σφραγισµένο δοχείο. Αν όχι, είναι πολύ πιθανό να έχουν διαλυθεί µε νερό της βρύσης.

Μέθοδοι απολύµανσης του νερού (δηλ. καταστροφή των παθογόνων µικροοργανισµών αλλά όχι όλων): ή ασφαλέστερη µέθοδος είναι ο βρασµός του νερού. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, πρέπει να γίνεται συνδυασµός φιλτραρίσµατος και αλογόνωσης (ιωδίωσης ή χλωρίωσης):

1. Θέρµανση: αποτελεί την παλαιότερη και πιο κλασική µέθοδο αποµόλυνσης του νερού. Το νερό που έφτασε σε σηµείο βρασµού και διατηρήθηκε σε σκεπασµένο δοχείο µέχρι την κατανάλωσή του θεωρείται ασφαλές. Βρασµός του νερού επί 1 λεπτό θεωρείται επαρκής.

2. Χηµική επεξεργασία: Αν ο ταξιδιώτης δεν µπορεί να βράσει το νερό, η χηµική επεξεργασία του νερού είναι µια εναλλακτική λύση. i) Ιώδιο: Τα περισσότερα παθογόνα αίτια της διάρροιας των ταξιδιωτών είναι ευπαθή στο ιώδιο, το οποίο µπορεί να χρησιµοποιηθεί για την απολύµανση του νερού, των λαχανικών και των φρούτων. Αυτό που απαιτείται είναι η προσθήκη 5-10 σταγόνων ιωδίου 2% σε 1 λίτρο νερού.

Πριν την κατανάλωση του νερού, το ιώδιο θα πρέπει να έχει παραµείνει σε αυτό τουλάχιστον για 30 λεπτά. Ο καθαρισµός του νερού είναι απαραίτητος πριν την ιωδίωσή του.

Επίσης ισχύουν τα εξής:

• Οι ταξιδιώτες που πάσχουν από νόσο του θυρεοειδούς ή έχουν οικογενειακό ιστορικό θυρεοειδικής νόσου, άτοµα µε αλλεργία στο ιώδιο και οι γυναίκες σε κατάσταση εγκυµοσύνης ∆ΕΝ πρέπει να χρησιµοποιούν ιώδιο για την επεξεργασία του νερού. Όλοι οι ταξιδιώτες που πρόκειται να χρησιµοποιήσουν ιώδιο για απολύµανση του νερού, πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο του θυρεοειδούς πριν το ταξίδι.

• Αυτή η µέθοδος απολύµανσης δεν είναι δηµοφιλής λόγω της δυσάρεστης γεύσης που δηµιουργεί στο νερό. Οι ταξιδιώτες που επιθυµούν να αποφύγουν τη γεύση και την οσµή του ιωδίου, µπορούν να προσθέσουν βιταµίνη C (ασκορβικό οξύ) στο νερό αφού έχουν παρέλθει τουλάχιστον 30 λεπτά από την πρόσµιξη του νερού µε το ιώδιο. Απαιτείται προσθήκη 50 mg βιταµίνης C και σύντοµη ανάδευση για να εξουδετερωθεί η γεύση και η οσµή.

• Στα φαρµακεία και στα µαγαζιά µε αθλητικά είδη και εξοπλισµό υπάρχουν διαθέσιµες ταµπλέτες τετραγλυκίνης υδροπεριοδίδης (tetraglycine hydroperiodide π.χ. Globaline, Potable-Aqua, Coghlan’s). Για απολύµανση διαλύεται ½-1 tab σε 1 lt νερό. Σηµαντική είναι η τήρηση των οδηγιών του κατασκευαστή.

• Η χρήση ιωδίου για απολύµανση του νερού δεν πρέπει να γίνεται για µεγάλο χρονικό διάστηµα (> 1 µήνα). ii) Χλώριο: Η χλωρίωση του νερού, αν και λιγότερο τοξική, δεν είναι τόσο αξιόπιστη µέθοδος όσο η επεξεργασία µε ιώδιο, αφού η µικροβιοκτόνος δράση του χλωρίου ποικίλλει ευρέως ανάλογα µε τη θερµοκρασία και µε άλλους παράγοντες. Εξάλλου, ορισµένες κύστεις παρασίτων, όπως της λάµβλιας, επιβιώνουν στη χλωρίωση.

2) Φιλτράρισµα: αποτελεί µηχανική επεξεργασία του νερού. Η αποτελεσµατικότητα του εξαρτάται από το µέγεθος των πόρων σε σχέση µε το µέγεθος των µικροοργανισµών. Τα περισσότερα από τα φορητά φίλτρα µπορούν να αποµακρύνουν τα βακτήρια και τις κύστεις πρωτόζωων, αλλά όχι όλους τους ιούς των οποίων το µέγεθος είναι συνήθως µικρότερο από το µέγεθος των πόρων. Μόνο οι ηµιδιαπερατές µεµβράνες των φίλτρων ανάστροφης ώσµωσης µπορούν να επιτύχουν αποµάκρυνση των ιών. Έτσι, αν και η χρήση φορητών φίλτρων δεν εγγυάται την ασφάλεια του νερού, σε περιπτώσεις που δεν είναι εφικτό, για οποιονδήποτε λόγο, να βράσει κανείς το νερό για πόση, ένα καλής ποιότητας φίλτρο µε µέγεθος πόρων της τάξης των 0.2 microns, µειώνει σηµαντικά τον κίνδυνο ύπαρξης παθογόνων. Το φιλτραρισµένο νερό θα πρέπει στη συνέχεια να υποστεί και χηµική επεξεργασία.