Όλοι έχουμε ένα ψέμα που είτε μας κυνηγάει είτε το κυνηγάμε. Το δικό μου είναι η φράση «πέντε λεπτά». Με ακολουθεί μια ζωή και σε εκείνη φορτώνω όλες τις γκάφες, τους χαρακτηρισμούς και τα μπλεξίματά μου. Πώς να γίνει, κάποιοι άνθρωποι δεν τα πάμε καλά με το χρόνο. Ζούμε ανάμεσά σας. FYI, η τελευταία φορά που φόρεσα ρολόι ήταν σε ένα αποκριάτικο πάρτι τέσσερα χρόνια πριν.
Παρόλο που για να βολευτώ μέσα στην ασυνέπειά μου έχω παντρευτεί το μότο «ο χρόνος είναι ένα ψέμα», επιμένω να ορίζω χρονικά τις υποσχέσεις μου, στριμώχνοντας σε αυτές ένα φιξ πεντάλεπτο, που δεν ισχύει ποτέ. Ξανά και ξανά, σαν να μη μπορώ να κάνω αλλιώς.
Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί
Στην καθημερινότητά μου ο χρόνος μπαίνει, όταν προσπαθώ να πείσω τον συνομιλητή μου ότι αλίμονο δεν τον έχω στήσει στο ραντεβού μας. «Απλώς ψάχνω να παρκάρω». Όλα αυτά με το κινητό στερεωμένο κάπου ανάμεσα στο μάγουλο και στον ώμο, ενώ στην πραγματικότητα είμαι με τις πιτζάμες στον καναπέ και τρώω την pizza που μόλις έβγαλα από τον φούρνο. Δεν μπορώ καν να απαριθμήσω τις φορές που κάποιος με έχει περιμένει όχι πέντε, αλλά σαράντα πέντε λεπτά συνομιλώντας με έναν μπάρμαν που μόλις γνώρισα. Ένας φίλος περίμενε να φτάσω, ενώ είχε πιεί ήδη δυο ποτά μόνος του στο μπαρ όσο εγώ «έψαχνα πάρκινγκ» για μιάμιση ώρα. Έφυγε αμέσως μόλις έφτασα, φορώντας το παλτό του επιδεικτικά κι έκανε μήνες να μου ξαναμιλήσει. Ναι, τον έχω ξαναστήσει έκτοτε. Τώρα για ποιον λόγο συνεχίζει να με πιστεύει, άγνωστο! Και τελικά όσο το σκέφτομαι ίσως θα γλίτωνα χρόνο κάθε φορά αν αντί να βγάζω pizza απ’ τον φούρνο λίγο πριν βρεθώ με κάποιον, έφτιαχνα ένα Knorr Snack Pot, που ετοιμάζεται σε 5’!
Σε πέντε λεπτά είναι έτοιμο
Στα επαγγελματικά, το θέμα μου με το πεντάλεπτο μεταφράζεται σε εξωπραγματικές ποσότητες καφεΐνης και τρέξιμο. Το να δηλώνεις πως θα είναι έτοιμο στα επόμενα πέντε λεπτά (ή μέχρι να πεις Snack Pot!) ένα project που θέλει τουλάχιστον δυο απόλυτα συγκεντρωμένες ώρες για να ολοκληρωθεί, είναι τόσο σουρεάλ όσο και η ψευδαίσθηση ότι ο προϊστάμενός σου σε έχει πιστέψει εξαρχής. Όχι, στη δουλειά το «σε πέντε λεπτά» είναι κάτι που λέμε για να παρηγορούμε τους εαυτούς μας σε μια προσπάθεια να αυτο-πειστούμε ότι διαχειριζόμαστε τον χρόνο. Δεν είμαι μόνη, όλοι ξέρουμε πως δεν το εννοούμε.
Πέντε λεπτάκια δρόμος
Ο σωστός υπολογισμός του χρόνου που χρειάζομαι για να φτάσω κάπου με το αυτοκίνητο, εξαρτάται από έναν και μόνο παράγοντα: το gps. Βλέπεις, το καλό με το gps, εκτός από το ότι τουλάχιστον ξέρεις πως δε θα χαθείς, είναι ότι σου έχει ήδη υπολογίσει σε πόση ώρα θα φτάσεις στον προορισμό σου. Πάλι καλά. Γιατί κάθε φορά που αποφασίζω, πως ναι, είμαι πια μεγάλο κορίτσι και μπορώ να ξέρω πάνω κάτω σε πόση ώρα θα είμαι οπουδήποτε, από το περίπτερο, μέχρι το σούπερ μάρκετ, καταλήγω με πρόχειρους -καθόλου- υπολογισμούς στο πεντάλεπτο. Σε αυτό το κλασικό, ποτέ αληθινό και πάντα ανακριβές πεντάλεπτο, είχα αρχικά υπολογίσει την απόσταση ανάμεσα σε Αργοστόλι και Φισκάρδο στην Κεφαλονιά. Για να σε εντάξω στην τάξη μεγέθους, μιλάμε για μια απόσταση σχεδόν από τη μια άκρη του νησιού στην άλλη.
Πεντάλεπτη προσπάθεια στην κουζίνα
Η κουζίνα είναι ο μοναδικός τομέας όπου το πρόβλημα με τον χρόνο δεν το έχω εγώ. Μιλάω για το χρόνο που αναγράφεται στις συνταγές. Είναι απλά ΨΕΜΑ. Πεντάλεπτη ομελέτα διαβάζω και καταλήγω να τρώω μισή ώρα μετά στην καλύτερη. Πλέον έχω μάθει, πως ο μόνος τρόπος να φάω όντως μέσα σε πέντε λεπτά, είναι να βγάλω ένα Knorr Snack Pot από το ντουλάπι και να ακολουθήσω τις οδηγίες. Πρακτικά, αν κάτι με έχει κάνει να πιστεύω έστω και λίγο στην ιδέα του χρόνου, είναι αυτό το «5’» που αναγράφεται στη συσκευασία της Carbonara της Knorr. Το ότι η Knorr διατηρεί ακόμα την πίστη μου στην αλήθεια, δεν είναι έκπληξη. Στην τελική, όταν λέει “νόστιμο”, το εννοεί και “εύκολο” όταν λέει, πάλι το εννοεί. Άλλωστε μόνο νερό χρειάζεται να προσθέσω. Άρα όταν η Knorr λέει πέντε λεπτά, είναι πέντε λεπτά. Τσεκαρισμένο.
Έχεις πέντε λεπτάκια;
Την παγίδα των πέντε λεπτών δεν τη στήνω μόνο. Πέφτω και σε αυτή. Συνήθως παίρνει την αθώα μορφή μιας ατάκας του στυλ «έχεις πέντε λεπτάκια να συζητήσουμε κάτι που θέλω;». Πόσα μπορούν να πάνε στραβά σε πέντε λεπτάκια συζήτησης; Όλα. Απλά το καταλαβαίνω αργά. Όλοι ξέρουν πως καμία συζήτηση που συνήθως αφορά αχρείαστα δράματα και ξεκαθαρίσματα ζητημάτων που δεν μπλέχτηκαν ποτέ ουσιαστικά, δεν κρατάει μόλις πέντε λεπτά. Όλοι εκτός από εμένα. Γιατί τα δικά μου πέντε λεπτά, σε αντίθεση με των Knorr Snack Pot, είναι ένα ψέμα.
