Αυτές τις ημέρες τα ακουστικά της δονούνται από τη μελωδία του «I’m Still Standing» του Elton John, σε διασκευή των Pomplamoose. Το μυαλό της Έλενας Παπαβασιλείου αντίστοιχα, δονείται από τον ρόλο της στο Rabbit Hole, βραβευμένο με Πούλιτζερ θεατρικό έργο, του Ντέιβιντ Λίντσεϊ – Αμπέρ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λυμπερόπουλου.

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη μπορεί να απολαύσει κανείς την Έλενα Παπαβασιλείου στη σκηνή του θεάτρου ΕΛΕΡ, να ξεδιπλώνει το υποκριτικό της ταλέντο. Αν η φωνή της σού ακουστεί οικεία, μην προσπαθείς να θυμηθείς πού την έχεις γνωρίσει. Ίσως την άκουσες στο Best Radio, ίσως στον City 99,5, ίσως σε κάποια από τα πολλά διαφημιστικά σποτ στα οποία έχει δανείσει τη φωνή της. Υποκριτική, μουσική και voice over μπλέκονται αρμονικά στη ζωή της, με τις προκλήσεις να περισσεύουν.

Έλενα Παπαβασιλείου: Αθήνα – Άαχεν σημειώσατε 1

Αν και γεννημένη στο Άαχεν, η πρώτη εικόνα που βρίσκεται αποτυπωμένη στο μυαλό της Έλενας Παπαβασιλείου είναι το πατρικό της σπίτι στην Κυψέλη. Η οικογένειά της είχε βρεθεί στη βόρεια Ευρώπη, καθώς ο πατέρας της αποφάσισε να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο της δυτικότερης γερμανικής μεγαλούπολης, ενώ είχε ήδη δημιουργήσει την οικογένειά του. Μπορεί η οικογένεια να επέστρεψε στην Αθήνα και η Έλενα να μεγάλωσε στην Ελλάδα, αλλά η επιρροή του πατέρα της ήταν εμφανής.

Έτσι, τελειώνοντας το Λύκειο αποφάσισε να ακολουθήσει τα χνάρια του. «Επέστρεψα στο Άαχεν με σκοπό να μάθω τα γερμανικά στη χώρα τους -ήμουν άλλωστε η μόνη στην οικογένεια που δεν μιλούσε γερμανικά! Το πλάνο ήταν να συνεχίσω με σπουδές στο Πολυτεχνείο. Είχα όμως ανήσυχο, καλλιτεχνικό μυαλό και ενώ γράφτηκα στο τμήμα μηχανολόγων-μηχανικών και ξεκίνησα τους πρώτους μήνες με την ορολογία, διέκοψα και επέστρεψα στην Αθήνα. Είχα αποφασίσει πως θέλω να ασχοληθώ με την υποκριτική» εξιστορεί με τη ζεστασιά της οικείας φωνής της.

Έλενα Παπαβασιλείου: Από την εφηβική επανάσταση μέχρι το Rabbit Hole

Αυτή ήταν και η πρώτη της μεγάλη επανάσταση. Όχι πως ήταν κάποιο παιδί που δεχόταν τα πάντα. «Από μικρή διεκδικώ» λέει και εξηγεί: «Έτσι σκέφτομαι τις διάφορες επαναστάσεις μου, δεν ήταν εύκολο να παραμείνω στη φράση: αυτό δεν μπορείς να το κάνεις. Εξαντλώ τα περιθώρια που έχω για να διαπιστώσω αν και κατά πόσο μπορώ να κάνω αυτό που θέλω. Δεν μένω στα όνειρα, αν και έχω αρκετά».

Έτσι, επέστρεψε στην Ελλάδα για να μπει σε «τροχιά υποκριτικής». Σε τροχιά, γιατί την πόρτα της σχολή υποκριτικής την πέρασε στα 30 της. «Στο ενδιάμεσο δούλευα σε θέσεις, όπου μάθαινα ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσω, να δυναμώσω, να εκτεθώ» σημειώνει.

Και το έκανε! Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Βασίλη Διαμαντόπουλου (νυν Ίασμος), παρακολούθησε σεμινάρια πάνω στο αντικείμενο σε Βερολίνο και Λος Άντζελες για να κερδίσει αυτήν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση που απαιτεί η θεατρική σκηνή και τα κινηματογραφικά σετ. Έχει πάρει μέρος σε θεατρικές παραστάσεις όπως το Savior Ή Σωτήρ, το Far Away, Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ, ενώ έχει και πλήθος συμμετοχών σε τηλεοπτικά σίριαλ: Σκοτεινός Δρόμος, Στο παρά 5, Επτά Θανάσιμες Πεθερές, μεταξύ άλλων.

Πλέον, δοκιμάζει τα όρια της στο Rabbit Hole, ερμηνεύοντας έναν ρόλο πολύ ιδιαίτερο, μιας μητέρας που χάνει το παιδί της, όλο της το σύμπαν επί της ουσίας και προσπαθεί μαζί με τον σύζυγό της να τον στήσουν από την αρχή. Όταν τη ρωτάω για την πρόκληση που είδε στον συγκεκριμένο ρόλο εκείνη είναι πολύ σίγουρη και ξεκάθαρη. «Η θλίψη και η διαδρομή της μεταστροφής της» μου απαντά.

Πάντα με συναρπάζει η διαδικασία για το πώς ένας ηθοποιός που επί τρεις ώρες μπαίνει σε έναν άλλο κόσμο, ιδιαίτερο και απαιτητικό, «βγαίνει» μετά από τον ρόλο του και επανέρχεται στην καθημερινότητά του. Η αποφόρτιση της Έλενας Παπαβασιλείου περιλαμβάνει «ένα ποτήρι κρασί μετά μουσικής, συζητώντας για την παράσταση μακριά από το πόστο του DJ».

Don’t shoot the DJ

Το τελευταίο δεν το αναφέρει τυχαία. Η ίδια είναι μια καταξιωμένη DJ και ραδιοφωνική παραγωγός, η οποία περνάει αρκετό χρόνο πίσω από ένα ραδιοφωνικό μικρόφωνο, αλλά και σε dj booth. Η ίδια μού διηγείται το πιο εκνευριστικό που της έχει συμβεί ενώ έπαιζε μουσική: «Μια παρέα δίπλα μου συζητούσε με τόση ένταση που σκεφτόμουν αν πρέπει εγώ να χαμηλώσω ή εκείνοι να μη φωνάζουν! Η συζήτηση μάλιστα ήταν σοβαρή, επαγγελματική, με θεωρία και ανάλυση» θυμάται και σχολιάζει…

«Καλό είναι να μη κουβεντιάζουμε δίπλα στον DJ! Το βρίσκω λίγο άκυρο να έχεις πάει σε ένα μπαρ για να συζητήσεις για στατιστική ή να κάνεις οικονομική ανάλυση,. Ή κάθεσαι σε πιο ήσυχη γωνιά ή πας σε ένα εστιατόριο ή σε ένα café. Προσωπικά, σε μπαρ θα πάω κυρίως για τη μουσική και όταν γνωρίζω τον DJ».

Δυστυχώς για εκείνη αυτό δεν είναι το μόνο εκνευριστικό που της έχει συμβεί. Μου διηγείται μια ιστορία όπου «ο barman μου υποδείκνυε το είδος του τραγουδιού που θέλει να βάλω και σε ποια ένταση». Η ίδια σχολιάζει μάλιστα, πως «πάντως εγώ δεν του είπα πώς να φτιάξει το κοκτέιλ και αν είναι καλό ή χάλια!».

Είναι η κατάλληλη πάσα για να τη ρωτήσω για το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί σε έναν DJ, κατά τη γνώμη μου, που είναι οι «παραγγελιές». «Σου ζητάνε τραγούδια;» ρωτάω και απαντάει αυθόρμητα, «αλίμονο! Θα μου φαινόταν περίεργο, αν δεν ζητούσαν» και συνεχίζει: «Νιώθω ότι δεν έχουν αίσθηση πως ο DJ εκείνη τη στιγμή δουλεύει, έχει σκεφτεί και έχει σχεδιάσει ένα πρόγραμμα στο μυαλό του. Όπως δεν θέλεις να παρεμβαίνει κάποιος στη δική σου δουλειά, έτσι κι εσύ θα πρέπει να σέβεσαι τη δουλειά του άλλου. A DJ is not a Jukebox, όπως λέμε».

Ένα άλλο στερεότυπο που υπάρχει και μου αρέσει πολύ να το αναφέρω όταν κουβεντιάζω με ραδιοφωνικούς παραγωγούς είναι αυτό που θέλει το κοινό να φαντάζεται πολύ διαφορετικά τη φωνή που ακούει και όταν κάποια στιγμή τον βλέπει μπροστά του να του εξομολογείται πως τον φανταζόταν αλλιώς.

«Έχω ακούσει ακριβώς το αντίθετο» μου λέει χαμογελώντας. «Από αρκετά νεαρή ηλικία υπήρχε μια ασυμβατότητα στον συνδυασμό φωνής και φυσιογνωμίας. Περίμεναν πως θα είμαι μεγαλύτερης ηλικίας ακούγοντας τη φωνή μου. Τώρα αυτό έχει έρθει σε ισορροπία» μου λέει.

Έχοντας βιώσει τη μενταλιτέ μιας χώρας απείρως πιο ορθολογικής και πρακτικής (Γερμανία), «δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στην πιο χαλαρή και χαοτική Ελληνική πραγματικότητα; Συγκρούονται ποτέ η “Γερμανίδα Έλενα” με την “Ελληνίδα”;» τη ρωτάω πριν την αποχαιρετίσω.
«Έχω ζήσει λίγο στην Γερμανία ώστε δεν τέθηκε τέτοιο θέμα, ούτε όταν ξαναπήγα για σπουδές, ούτε όταν γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Έχω μεγαλώσει με αρχές και αξίες που έχω υιοθετήσει και εκτιμήσει σε τέτοιο βαθμό που δεν θα επηρέαζαν την προσαρμογή μου σε κάποια από τις δύο χώρες. Θα έλεγα ότι έχω γερμανική νοοτροπία με ελληνικό ταπεραμέντο».

Ταυτότητα παράστασης

Ηθοποιοί (αλφαβητικά): Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, Νίκος Γεωργάκης, Εύη Δόβελου, Έλενα
Παπαβασιλείου, Πολύκαρπος Φιλιππίδης

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λυμπερόπουλος
Μετάφραση: Χριστίνα Μαλακού
Σκηνικά: Δημήτρης Κατσίκης
Κοστούμια: Σάντυ Καραγιάννη
Σχεδιασμός Φώτων: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Κυριακόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάιρα Στυλιανού
Βοηθός Ενδυματολόγου: Καλλιρρόη Φώνη
Φωτογράφιση: Σπύρος Περδίου
Οργάνωση Παραγωγής: Μάιρα Στυλιανού

Επικοινωνία – Δημ. Σχέσεις: Βάσω Σωτηρίου
Παραγωγή: Play Productions
Ημέρες & ώρες: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 90’
Γενική Είσοδος: 17 €
Μειωμένο (φοιτητών-ανέργων-άνω των 65 ετών): 14 €
Ατέλεια: 8€

Θέατρο ΕΛΕΡ, Φρυνίχου 10, 105 58 Αθήνα
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 211 735 3928
Σταθμός μετρό: Ακρόπολη
Χώρος Στάθμευσης: ΠΑΝ ΑΕ, Ναυάρχου Νικοδήμου 35, 105 58 Αθήνα
Τηλ. 210 3230379, 6944 759828