«Ο χρόνος ένα χτύπημα στη ραπτομηχανή κι αντί να έχουμε σώματα έχουμε μουσική». Σου μένει αυτός ο στίχος, όπως σου μένει και η μελωδία, η ξαφνική αλλαγή στον ρυθμό. Φυσικά, σου μένει και το βίντεο κλιπ το οποίο «δένει» άψογα με όλα τα παραπάνω, φέρνοντας στη ζωή την ιστορία που μας διηγούνται οι Δημήτρης Σαμόλης και Παύλος Παυλίδης. Ο «Μέγας Ράφτης», σε στίχους και μουσική του πρώτου, βρίσκεται από χθες στον διαδικτυακό αέρα και αυτή ήταν η τέλεια αφορμή για να μιλήσουμε μαζί του για το πώς εμπνεύστηκε το πρώτο τραγούδι του δίσκου που θα κυκλοφορήσει σύντομα αλλά και για το πώς κύλησε η συνεργασία με τον μουσικό του ήρωα.
Η κλασική, αλλά αναπόφευκτη ερώτηση. Ο «Μέγας Ράφτης» κυκλοφόρησε. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Χαρούμενος και νιώθω ενοχές γι’ αυτό. Σκέφτομαι συνέβησαν τόσα με τις φωτιές και τις πλημμύρες. Κι εγώ γράφω μουσική. Από την άλλη σκέφτομαι πως ίσως μία απάντηση σ’ αυτή τη δυστοπία να είναι η μουσική. Όχι ότι διορθώνει κάτι, απλά ίσως είναι μια συντροφιά στα δύσκολα.
Εξαιρετικό και ενδιαφέρον το κλιπ, ποιος είχε την ιδέα;
Κοίτα, ήθελα η συνάντησή μου με τον Παύλο Παυλίδη να μην ακολουθήσει την πεπατημένη ενός συμβατικού κλιπ. Ήθελα να έχει μια μυθολογία. Και νομίζω η επιλογή της τεχνικής του stop motion με τις κούκλες από τον υπερταλαντούχο Thomas Künstler ήταν εύστοχη.
Ας περάσουμε στο κομμάτι. Ποια ήταν η διαδικασία της έμπνευσης; Πώς το είχες στο μυαλό σου και πώς έφτασες στο τελικό αποτέλεσμα;
Είμαι σε μια φάση που με απασχολεί το υπερβατικό στοιχείο στη ζωή. Ποιοι είμαστε, ποιος μας δημιούργησε και τι υπάρχει τελικά μετά από όλο αυτό το πανηγύρι. Γεννιόμαστε, ερωτευόμαστε, ωριμάζουμε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε και μετά τι; Πάπαλα; Πιστεύω πως είμαστε ψυχές που ταξιδεύουμε στο σύμπαν, αλλάζουμε σώματα, υφάσματα και διαστάσεις.
Ποιος ήταν για εσένα ο Μέγας Ράφτης όταν έγραφες τους στίχους;
Ο Μέγας Ράφτης είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος, ή για κάποιους ο Θεός, που ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής μας και υφαίνει τα έργα και τις ημέρες μας στη γη. Μέχρι να φύγουμε από το υλικό μας σώμα και να ταξιδεύουμε στο χωροχρόνο ως μουσική πια. Φαντάζομαι τον Μέγα Ράφτη σε μια φτωχογειτονιά σε μια ραπτομηχανή να περνάει διπλό γαζί στα τραύματά μας για να μπορούμε να συνεχίζουμε.
Η συνεργασία με τον Παύλο Παυλίδη υποθέτω ότι ήταν μια ωραία εμπειρία, σωστά;
Ήμουν πολύ τρακαρισμένος στην αρχή. Γιατί ξαφνικά ο μουσικός μου ήρωας με είχε εμπιστευτεί να τραγουδήσει δικούς μου στίχους σε δική μου μουσική. Ένιωθα πως πρέπει να τον δικαιώσω για την εμπιστοσύνη του. Στην πορεία όμως που είδα πόσο ανοιχτός μπήκε στη διαδικασία, χαλάρωσα και το απόλαυσα.
Κράτησες κάτι από εκείνον;
Ο Παυλίδης με έμαθε να εμβαθύνω. Δεν αρκεί μια καλή ιδέα, ένας ωραίος τίτλος και μια πιασάρικη μελωδία. Με έμαθε να επιμένω, να δοκιμάζω τα προσωπικά μου όρια και να επιλέγω κάθε μικρή λεξούλα λες και θα αλλάξει τον κόσμο. Μου είπε πολλές φορές «αυτό τον στίχο δες τον πάλι. Ίσως υπάρχει άλλος τρόπος». Κι όντως υπήρχε. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτή τη συνάντηση.
Λίγα λόγια για τον δίσκο, πότε τον περιμένουμε; Μελλοντικά σχέδια, live;
Ολόκληρος ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2024. Τα live θα περιμένουν λίγο γιατί είμαι σε πρόβες με το πρώτο μου θεατρικό έργο τις «Στρακαστρούκες». Θα ανέβει Τετάρτη και Κυριακή στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια σε σκηνοθεσία του Μάριου Κακουλλή.
