Οι περισσότερες παραστάσεις που συμμετέχει είτε ως βαρύτονος ή και ως ηθοποιός γίνονται sold out από τις πρώτες ημέρες της προπώλησης. Ο Γιώργος Ιατρού έχει το δικό του κοινό. Ξέρουν ότι δεν παίζει σε παραστάσεις που είναι χάσιμο χρόνου. Στο φετινό φεστιβάλ έτρεχε από πρόβα σε πρόβα. Τον είδαμε στη σύγχρονη όπερα «Η πτώση του οίκου των Κοινών», αύριο ξεκινούν το ταξίδι τους «Οι Βάκχες» της Έλλης Παπακωνσταντίνου και μιλούν για τις ρευστές ταυτότητες και πιθανότατα θα χρειαστούμε μέσο για να βρούμε ένα εισιτήριο για το υπερθέαμα των bijoux de kant «Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο», η λοξή ματιά στην παράδοση που έχουμε αγαπήσει.
“Δεν ήταν εύκολοι οι τελευταίοι μήνες. Είχα τριπλές πρόβες μέσα σε μια μέρα. Ευτυχώς, εδώ και ένα δίμηνο έχω αυτοκίνητο γιατί δεν θέλω να σκέφτομαι πώς θα πήγαινα σε όλα αυτά με τα ΜΜΜ”.
Κάτι κάνει πολύ καλά στην πρώτη του απόπειρα ως ηθοποιός ερμηνεύοντας τον drag Τειρεσία στις Βάχκες (και όχι ως βαρύτονος, εκεί σίγουρα κάνει κάτι αριστουργηματικά γιατί είναι μεγάλο όνομα σε Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία) για να τον μνημονεύουν οι New York Times. “Με τρόμαξε στην αρχή αλλά δεν έχω τις απαιτήσεις από τον εαυτό μου που θα είχα ως βαρύτονος. Κι αυτό με βοήθησε, η άγνοια κινδύνου λειτούργησε απελευθερωτικά. Δεν με αγχώνει”.
Διαβάζοντας το βιογραφικό του έπαθα μια ζάλη. Έχει συνεργαστεί με όπερες σε Δουβλίνο, Κολωνία, Βόννη, Ντόρτμουντ, Άαχεν, Αβινιόν, Σαιντ Ετιέν, Φριμπούρ, Μοντεπουλτσιάνο και Θεσσαλονίκη, ενώ από το 2015 είναι μέλος της Όπερας του Άαλτο (Έσσεν Γερμανίας). Γιατί επέστρεψε στην Ελλάδα; “Δεν έχω επιστρέψει πλήρως. Έχω ένα δωματιάκι στην Κολωνία. Μου έγιναν όμως πάρα πολύ καλές προτάσεις στην Ελλάδα. Είναι τρομερά ενδιαφέροντα πράγματα που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Και οκ, περνάω καλύτερα στην Ελλάδα. Η κοινωνική μου ζωή είναι πιο ωραία εδώ. Υπάρχει μια αμεσότητα που δεν μπορώ να πω ότι την συναντώ στη βόρεια Ευρώπη. Και σίγουρα το γεγονός ότι είναι ο σύντροφός μου εδώ παίζει μεγάλο ρόλο”.
Παίζει σε παραστάσεις που δεν μιλούν απλά για ορατότητα και συμπερίληψη της κουίρ κοινότητας αλλά ΕΙΝΑΙ η κουίρ κοινότητα. Είναι έτοιμο το κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών για κάτι πιο κουίρ; “Δεν είναι το ζητούμενο να είναι η κοινωνία έτοιμη. Είναι δεν είναι τα δεδομένα της πολιτικής συγκυρίας (εννοεί το αποτέλεσμα των εκλογών) κάνουν πιο έντονη την ανάγκη να υψώσουμε τις φωνές μας. Πιο δυνατά. Έκανα πρόσφατα στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο πλαίσιο του Athens Pride 2023 την περφόρμανς Living Room μαζί με την εικαστικό και σκηνοθέτρια Ανθή Κουγιά. Για πρώτη φορά συμμετείχε η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Athens Pride.
Κουίρ παράσταση είναι και το drag ορατόριο του Γιάννη Σκουρλέτη και οι Βάκχες της Έλλης Παπακωνσταντίνου. Μου λέει ότι αυτές οι παραστάσεις γεννήθηκαν από την ανάγκη των καλλιτεχνών να ξαναδιαβάσουν την παράδοση και το παρελθόν. “Να απαντήσουμε στο ερώτημα “τι είναι η Ελλάδα τώρα” και να μην ξαναζωντανεύουμε απλά τα φαντάσματα του παρελθόντος στη σκηνή. Το κουίρ είναι μεγάλο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας μας, όσο κι αν προσπαθούμε να το κρύψουμε”.
Μιλάμε και για το Drauma, το καλλιτεχνικό πρότζεκτ που συνδυάζει την τέχνη του drag με την κλασική μουσική. “Ο λόγος που δημιούργησα την drag περσόνα Νίνα Νάη ήταν για να βρω μια ισορροπία μέσα μου. Μπορεί να είναι καταπιεστικοί κάποιες φορές οι χώροι που εργαζόμαστε. Και η Νίνα Νάη έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά. Είναι σαν μια μάσκα που μου αποκαλύπτει πράγματα που μπορεί να ήταν καταπιεσμένα”.
Δεν μπορεί κανείς βλέποντας το βιογραφικό του Γιώργου Ιατρού να μην προσέξει ότι είναι απόφοιτος του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Αυτόματα τον αποκάλεσα “φυτό” και γέλασε. Ο Γιώργος Ιατρού σπάει κάθε στερεότυπο που λανθασμένα είχα για τους καλλιτέχνες της Όπερας και τη σοβαροφάνεια τους. “Ήμουν φυτό. Πάρα πολύ καλός μαθητής. Σημαιοφόρος. Αλλά εγώ μουσική ήθελα να σπουδάσω. Ωστόσο, ήμουν πολύ καλός μαθητής για να γίνω μουσικός. Αν σε αντιμετωπίζει το κράτος και η κοινωνία ως χομπίστα, μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις αυτό το επάγγελμα ως χόμπι. Πείστηκα τότε ότι πρέπει να κάνω κάτι επιστημονικό. Παράλληλα τραγουδούσα και σε μαγαζιά, σπούδαζα και στο Ωδείο. Δεν ήταν εύκολο να πείσω τους γονείς μου ότι θα ακολουθήσω κάτι διαφορετικό από αυτό που σπούδασα. Ήταν επίπονο. Δεν το πήραν καλά κι έκανα χρόνια να τους πείσω να το αποδεχτούν. Να το δουν ως δουλειά. Ήρθαν ως κοινό για να με δουν και να το καταλάβουν. Δεν έχουν καμία σχέση με αυτά. Ο πατέρας μου είναι συνταξιούχος και η μητέρα μου ασχολείται με τα οικιακά. Κι όμως, το δέχτηκαν”.
Κάθε του καλλιτεχνική πράξη φέρει ένα κοινωνικό σχόλιο. Κι αυτός είναι ο λόγος που έχει πιστό κοινό που τον ακολουθεί. Και το γεγονός ότι είναι εργασιομανής. Ακόμη και στις διακοπές του προσπαθεί να συνδυάσει και τη δουλειά του. Το καλοκαίρι μπορεί να τον πετύχετε στη Θάσο, στη Λήμνο και στο Πήλιο. Όπου δείτε το όνομα “Γιώργος Ιατρού” το χειμώνα, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας να βγάλετε εισιτήρια και να τον απολαύσετε. Είναι σοκαριστικά καλός.
Info: Η Έλλη Παπακωνσταντίνου παρουσιάζει την τραγωδία του Ευριπίδη «Βάκχες», σε μια ανατρεπτική queer ανάγνωση, 4-6 Ιουλίου στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023. Εισιτήρια εδώ.
