Η ονείρωξη της “μητέρας αγίας” είναι τόσο εύθραυστη που πολλές γυναίκες την προστατεύουν σαν να εξαρτάται η ζωή τους από αυτό και πολλοί άνδρες, γιοι και σύζυγοι φορτώνουν την αβάσταχτη ελαφρότητά της, σε όποιον γυναικείο ώμο βρεθεί στον διάβα τους, με πόνο άλυτο, ίσως και για πάντα. Σε μια πολύ ρεαλιστική, ίσως απαγορευτικά ρεαλιστική θέαση της μητρότητας ως ενός ακόμα ρόλου -ίσως εκ των βασικότερων- που καλείται να υποδυθεί στη ζωή της μια θηλυκότητα, δεν υπάρχει τίποτα το άγιο, τίποτα το καθαρό. Ο τοκετός ο ίδιος είναι μια βρώμικη και άγρια διαδικασία. 

Την επιβεβλημένη αγιοσύνη της μητρότητας διαχρονικά διαλύει η σεξεργασία, μιας και πολλά παιδιά εκεί έξω είναι γεννημένα, μεγαλωμένα και θρεμμένα από σεξεργάτριες. Από γυναίκες που δουλεύουν στο σεξ. Γυναίκες που βγαίνουν στον δρόμο, γυναίκες που δουλεύουν σε στούντιο. Γυναίκες των οποίων τα ενοίκια, οι πάνες και τα βρεφικά γάλατα καλύπτονται οικονομικά από το Only Fans. 

Η Μ. Που δεν ήθελε να αποκαλύψουμε το όνομά της, γιατί είναι αυτό που χρησιμοποιεί με τους πελάτες της, η Βαλεντίνα, που κάνει ραντεβού για να αγοράσει κάτι έξτρα για το παιδί της, η Τζο που έφτιαξε Only Fans λίγο μετά τη γέννηση του παιδιού τους και η εμβληματική τρανς ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα, Πάολα Ρεβενιώτη, που μεγάλωσε ένα παιδί που είχε ανάγκη μια μητρική φιγούρα, στα χρόνια που εργαζόταν ως σεξεργάτρια, αφηγούνται τις ζωές τους. Είναι σεξεργάτριες, είναι μητέρες και ο συνδυασμός, στην πράξη, στην πραγματική ζωή, είναι πιο απλός από όσο φανταζόμαστε τελικά. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στους κόσμους από τους οποίους μας χωρίζει μια μεσοτοιχία και ένα μισοραγισμένο διαχωριστικό που μας κρύβει λίγο από διπλανό μπαλκόνι. 

«Tο να είσαι μητέρα και σεξεργάτρια είναι πολύ πιο απλό από όσο ακούγεται» | M., 35 ετών

«Είμαι σεξεργάτρια, σύζυγος, μαμά. Όλο το πακέτο. Δουλεύω ως σεξεργάτρια επτά χρόνια τώρα. Ήμουν ήδη παντρεμένη όταν ξεκίνησα. Δουλεύουμε μαζί με τον άνδρα μου. Το παιδί μας είναι στην εφηβεία.

Άρχισα να εργάζομαι στο σεξ αφού είχα γίνει μαμά. Δεν δυσκολεύτηκα να πάρω την απόφαση. Είναι μια δουλειά που πάντα ήθελα. Την κάνω από επιλογή. Όχι από ανάγκη. Φυσικά μετράει και το οικονομικό, όλοι δουλεύουμε και για τα χρήματα. Πώς μπορεί κάποιος να ξέρει ότι είναι φτιαγμένος για γιατρός, εγώ ήξερα ότι εγώ είμαι για αυτή τη δουλειά. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο. Είναι κάτι που το κάνω με πολλή αγάπη και για αυτό δεν με δυσκολεύει η φύση της δουλειάς. Τώρα οι καθημερινές δυσκολίες υπάρχουν σε κάθε δουλειά. 

Σαν συνδυασμός το να είσαι μητέρα και σεξεργάτρια είναι πολύ πιο απλό από όσο ακούγεται. Προφανώς το παιδί είναι σε μια ηλικία που δεν γνωρίζει ακόμη. Θα μάθει σε μεγαλύτερη ηλικία. Ούτε το ευρύτερό του περιβάλλον γνωρίζει ακριβώς τι δουλειά κάνουμε. Στενοί φίλοι και συγγενείς μας γνωρίζουν μόνο. Σαν δουλειά, σαν συνδυασμός με τη συζυγική ζωή και τη μητρότητα είναι πολύ πιο απλός από ό,τι ακούγεται. Είναι μια δουλειά σαν όλες τις άλλες. Δηλαδή είμαι μια τυπική μαμά που όταν είμαι στο σπίτι θα τηγανίσω κεφτεδάκια, θα σκουπίσω, θα σφουγγαρίσω, θα φτιάξω φασολάδα. Δεν έχει διαφορά από το να ήμουν γραμματέας σε ένα σχολείο, να ήμουν δασκάλα, να ήμουν δημοσιογράφος, γιατρός, οτιδήποτε άλλο. Η καθημερινότητα νομίζω πως ακολουθεί όλες τις μαμάδες με τον ίδιο τρόπο, ασχέτως με το τι επαγγέλλονται. Πέρα από τα κλισέ και ό,τι φαντάζεται ο καθένας, είμαι πραγματικά άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Η δουλειά μου δεν είναι το πρώτο πράγμα που θα σου πέρναγε από το μυαλό. 

Δουλεύουμε με πρωινό ωράριο. Από επιλογή πλέον δεν δουλεύουμε βράδια. Το παιδί όταν δεν είναι στο σχολείο είναι στο σπίτι, πλήρως ανεξάρτητο. Το έχουμε μάθει από μικρό να συντηρεί τον εαυτό του, θα του έχουμε φαγητό και θα βάλει να φάει, θα κάνει τα μαθήματά του, έχει μια καθημερινότητα που κυλάει. Δηλαδή θα μπορούσα να είμαι σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά και να σχόλαγα στις εφτά, οχτώ το απόγευμα. 

Το παιδί πιστεύει πως κάνουμε άλλες δουλειές, άλλα ελεύθερα επαγγέλματα. Υπάρχει και μια άλλη δουλειά ούτως ή άλλως, που τρέχει ταυτόχρονα, και είναι από τη μεριά του άντρα μου στην οποία τον βοηθάω, όπως με βοηθάει και εκείνος στη δική μου δουλειά, και το παιδί γνωρίζει αυτή και γνωρίζει και κάτι άσχετο, το οποίο έχει ελεύθερο ωράριο. Αυτά μέχρι να φτάσει στην ηλικία που θα μπορεί να μάθει. 

Η στιγμή που θα μιλήσω στο παιδί μου για τη δουλειά μου με αγχώνει στο πλαίσιο ότι δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει. Δεν ξέρω αν θα είναι δραματική η στιγμή. Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε δώσει ένα υπόβαθρο στην ανατροφή του παιδιού, έτσι ώστε να αντιμετωπίζει τα πάντα με ανοιχτό μυαλό. Τα πάντα όμως. Θέματα θρησκείας, θέματα σεξουαλικά. Μιλάμε για ένα παιδί που έχει λάβει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από νηπιακή ηλικία, για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, για το σεξ, για το ότι δεν χαρακτηρίζουμε κανέναν, δεχόμαστε τους πάντες ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, σεξουαλικής ταυτότητας, επαγγέλματος, και λοιπά και λοιπά. Είναι ένα παιδί που δεν θα πάω μια ωραία πρωία να πετάξω μια βόμβα, ενώ ζούσε σε μια γυάλα μέχρι τότε. Τώρα από εκεί και πέρα, ο καθένας φτιάχνει τη δική του προσωπικότητα, τη δική του νοοτροπία, δεν μπορώ να έχω εξασφαλισμένα αποτελέσματα, αλλά δεν γίνεται και αλλιώς. Είναι κάτι που πρέπει να δεχτεί ως μια επιλογή των γονιών. Ο καθένας κάνει τις δικές του επιλογές στη ζωή του και δεν μπορώ να νιώσω ένοχη για αυτή την επιλογή γιατί έτσι θα ενοχοποιήσω και εγώ η ίδια αυτό που προσπαθώ να πείσω τον κόσμο να απενοχοποιήσει».

«Θα πω στην κόρη μου τι δουλειά κάνω όταν γίνει και εκείνη μαμά» | Βαλεντίνα, 53 ετών

«Μεγαλώνω τη μικρή μου μόνη. Με τον πατέρα της χωρίσαμε όταν ήμουν έγκυος. Δεν την ήθελε. Τον έπιασα να με απατά. Πήρα την κοιλιά μου και πήγα στην Αυστραλία να τη γεννήσω, γιατί είμαι Ελληνοαυστραλή. 

Το παιδί μου είναι 16 ετών σήμερα. Δεν ξέρει ότι είμαι σεξεργάτρια. Ούτε ο σύζυγός μου το ξέρει. Ο συνδυασμός του επαγγέλματός μου και του ρόλου μου ως μητέρα είναι νορμάλ. Άλλες φορές καλά, άλλες φορές όχι και τόσο καλά. Είμαι ακριβώς όπως όλες οι άλλες μαμάδες.

Δεν σκοπεύω να μιλήσω άμεσα στην κόρη μου για τη δουλειά μου. Κάποτε, όταν γίνει και εκείνη μαμά, θα της το πω. Δεν με φοβίζει ότι ίσως αν της μιλήσω δεν θα το αποδεχτεί, αλλά είναι παιδί. Και τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν είναι όπως εμείς, που κλείναμε το στόμα και δεν λέγαμε τίποτα. Είναι παιδί της γενιάς της και θα πει και κάτι παραπάνω. 

Λείπω τις πρωινές ώρες. Δεν χρειάζεται κανείς να φροντίσει την κόρη μου. Επιστρέφω και είμαι μαζί της. Αν τύχει να αργήσω κάποια μέρα, τηλεφωνώ σε μια φίλη και της λέω να πάει για λίγο από το σπίτι για να μην είναι μόνη της η μικρή. Σπάνια χρειάζεται. 

Δεν ήμουν σεξεργάτρια όταν έγινα μητέρα. Μπήκα σε αυτή τη δουλειά αργότερα. Χρειαζόμουν δουλειά, δεν έβρισκα λόγω ηλικίας, ο καθένας μου έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Μια φίλη μου έκανε αυτή τη δουλειά και έτσι άρχισα και εγώ. Δεν δουλεύω ως σεξεργάτρια τακτικά, επαγγελματικά δηλαδή. Μόνο όταν χρειάζομαι λεφτά. Στα 37 μου ξεκίνησα. Πριν έκανα δουλειές του ποδαριού. Πρόσεχα μια κυρία, σε εργοστάσια, έκανα ό,τι υπήρχε. 

Κάνω και άλλη δουλειά παράλληλα, στο δημόσιο. Αλλά όταν χρειάζομαι έξτρα χρήματα, να συμπληρώσω κάτι για το σπίτι, να πάρω κάτι για το παιδί, τότε κάνω κάποια ραντεβού. 

Τον χειμώνα που έρχεται θα φύγουμε με την κόρη μου και τον νέο μου σύζυγο για Αυστραλία».

«Το Only Fans με βοήθησε να ξαναβρώ την επαφή μου με το σώμα μου μετά τη γέννα» | Τζο, 29 ετών

«Ασχολούμαι με το Only Fans ενάμιση χρόνο. Ήμουν ήδη παντρεμένη όταν το άνοιξα. Είχαμε με τον δικό μου κάτι θέματα οικονομικά και το σκεφτόμουν για κανα χρόνο. Εν τω μεταξύ, είχα και δυο φιλαράκια που μου έλεγαν συνέχεια «άνοιξε» και «άνοιξε», αλλά εγώ αρνούμουν. Τα έβαζα κάτω, σκεφτόμουν τι θα γίνει αν το μάθει ο περίγυρός μου και όλα αυτά. Τελικά, το ανοίγω και το λέω στον σύντροφό μου. Είναι ανοιχτόμυαλος. Στην αρχή λίγο σκάλωσε, αλλά πλέον το δουλεύουμε μαζί. Έχει και εκείνος λογαριασμό. Κάποιοι από τον περίγυρό μας το ξέρουν, κάποιοι όχι.  

Είναι open minded τύπος ο σύζυγός μου. Δεν είναι από εκείνους που θα πουν «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, είμαστε παντρεμένοι», όπως ακούω από άλλους. Το πήρε ζεστά.

Ήμουν έγκυος όταν άνοιξα το Only Fans. Στην αρχή έφτιαξα λογαριασμό και δεν το χρησιμοποιούσα. Δεν είχα βάλει καν στοιχεία. Ξεκίνησα να ασχολούμαι μετά, αφού γέννησα. Αλλά όλη η διαδικασία ξεκίνησε από όταν ήμουν έγκυος. 

Το παιδί μου είναι δυο χρονών. Έχω στο μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα του το πω. Όταν μεγαλώσει. Δηλαδή δεν θα του το κρύβω. Θα αρχίσει να καταλαβαίνει. Ίσως βέβαια μέχρι τότε να έχω σταματήσει κιόλας. Είμαι μεγαλωμένη από έναν πατέρα που μου έλεγε πως «πάντα λέμε την αλήθεια, όποια και αν είναι αυτή». 

Το Only Fans με βοήθησε να ανακτήσω την επαφή μου με το σώμα μου, μετά τον τοκετό. Εγώ βέβαια δεν είχα τόσο θέμα μετά τη γέννα. Έχασα γρήγορα τα κιλά. Αλλά υπήρξαν κάποιες στιγμές μετά τη γέννα που σκεφτόμουν «αχ, πώς είμαι έτσι;» χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Το Only Fans μου έκανε καλό σε αυτό. 

Δεν με τρομάζει το ποιος θα το μάθει. Δεν με απασχολεί. Γιατί όταν εγώ είχα οικονομικό πρόβλημα, δεν με τάισε αυτός που θα με σχολιάσει.

Από τους subscribers μου δεν κρατάω κρυφό το ότι είμαι μητέρα. Κάποιοι το ξέρουν. Σε κάποιους έχει τύχει να το πω. Σε κάποιους όχι, γιατί δεν αποκλείεται να το ακούσει κάποιος και να μου πεις «τι λες τώρα» και να εξαφανιστεί».

«Το παιδί είναι να το αφήσεις να επιλέξει τι θέλει να είναι, χωρίς να του σπείρεις το μικρόβιο του ρατσισμού | Πάολα Ρεβενιώτη, 65 χρονών 

«Ο Κοστέλ όταν τον γνώρισα ήταν 12 στα 13. Σήμερα είναι 32. Εκείνος με επέλεξε. Ήταν ένα μεταναστάκι από τη Ρουμανία, η μητέρα του είχε παντρευτεί εδώ με έναν Έλληνα, εκείνος πέθανε, η μητέρα του για διάφορους λόγους δεν μπορούσε να είναι εδώ και το παιδί έμεινε στον δρόμο. Τον γνώρισα μέσω ενός φίλου, και μετά μου χτύπησε το κουδούνι. Κατάλαβα ότι το παιδί έχει κάποιο πρόβλημα. Στην αρχή το έβλεπα έτσι, να έρθει, να κάτσει λίγο, να φάει. Από τότε περάσανε τόσα χρόνια. Το θέμα είναι ότι εκείνος με επέλεξε. Η μητέρα του μετά από κανένα χρόνο ξαναγύρισε εδώ, αλλά επέλεξε να μείνει μαζί μου, γιατί ήξερε ότι εγώ θα τον συγκρατώ από διάφορα πράγματα, πράγμα που η οικογένειά του δεν μπορούσε να προσφέρει, γιατί ήταν σκορποχώρι. 

Είμαι τυχερή, γιατί αν μου τύχαινε πιο πριν, δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά μου έτυχε σε μια ηλικία που είχα χορτάσει απ’τη ζωή, είχα χορτάσει από έρωτες, είχα χορτάσει από άλλα πράγματα, και μου ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Αν ερχόταν πέντε χρόνια πιο πριν ή πιο μετά, που έπεσα σε οικονομικές δυσκολίες, λόγω της κρίσης, δεν θα το είχα κάνει. Αλλά και πάλι δεν το επεδίωξα εγώ. Επειδή και εγώ μικρό παιδάκι έφυγα από το σπίτι μου, όταν σου έρθει ένα μικρό παιδί χαριτωμένο, έξυπνο, φοβισμένο, γιατί το καταλάβαινα ότι ήταν φοβισμένο, ένα σπουργιτάκι, άσχετα αν ήταν περήφανος και δεν ήθελε να το δείξει, δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. 

Είμαι περήφανη, γιατί μεγάλωσα ένα παιδί το οποίο σε άλλες περιπτώσεις, σε όλες τις άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να έχει γίνει παραβατικό ή να έχει κάνει άλλα πράγματα για να επιβιώσει. Ένα σπουργιτάκι ήταν. 

Το συγκινητικό είναι ότι τώρα περιμένει παιδί. Πριν δέκα μέρες μιλήσαμε με κάμερα και μου λέει «μίλησα στην κοπελιά μου για σένα, γιατί έχει γνωρίσει και τη μάνα μου και της εξήγησα πως η κυρία που γνώρισε είναι η κυρία που με γέννησε, αλλά αυτή που με μεγάλωσε είναι η Πάολα. Και εκτός που με μεγάλωσε, μου έμαθε και ανθρωπιά. Συγκινήθηκα, γιατί ο Κοστέλ δεν λέει και εύκολα καλές κουβέντες. Ξέρω το ήθος του, αλλά είναι και ατίθασος. 

Έζησα ένα παιδί στην εφηβεία του. Εντελώς δύσκολη κατάσταση και με προβλήματα που δεν τα περίμενα. Ακόμα και από ΛΟΑΤΚΙ κόσμο, δεν τα περίμενα. Ο κόσμος ο οποίος με γνώριζε, κυρίως στρέιτ κόσμος, που με ξέρανε, ξέρανε την Πάολα ποια είναι, καταλαβαίνανε. Έλεγαν βρήκε ένα παιδάκι, του έδωσε προστασία. Υπήρχαν ΛΟΑΤΚΙ άτομα που μου έκαναν τα πιο χυδαία σχόλια. Πάρα πολλές φορές. Λέγανε και κακίες. Πρόσεξε μη σε μπλέξει και τα λοιπά. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Οι  καλοί άνθρωποι καταλάβαιναν πάρα πολύ καλά τη σχέση μου με τον Κοστέλ. Αλλά υπήρχε πολύς κόσμος που του έβαζε λόγια για εμένα. Χυδαιότητες. Ότι θα τον μπλέξω, ότι θα τον βγάλω στον δρόμο. Δυστυχώς είναι αυτά τα στερεότυπα. Ακόμα και οι γκέι δεν μπορούν να δουν μια τρανς ισότιμα. Την έχουν συνδέσει με τη σεξεργασία, την έχουν συνδέσει με τον π@τσο, την έχουν συνδέσει με χιλιάδες άλλα πράγματα, επειδή αυτοί είναι στερημένοι και τα έχουν στο κεφάλι τους και τα βγάζουν σε εμάς που επιλέξαμε ό,τι κάνουμε να το κάνουμε δημόσια, να μην είμαστε στερημένοι και να μη θυματοποιηθούμε το κυριότερο. 

Μόλις μεγάλωσε ο Κοστέλ και έγινε 20-21, ένα έξυπνο παιδί, που μεγάλωσε με φίλους μου γκέι, μορφωμένα παιδιά, ήταν ένα παιδί που απορροφούσε τα καλά και μάθαινε και έτσι απέκτησε μια αγωγή αξιοζήλευτη. Είναι απίστευτο το ήθος αυτού του παιδιού, ενώ σε πουλάει και σε αγοράζει, καγκουράκι είναι, ξέρεις τι θέλω να σου πω. Δεν είναι κανένα σεμνοκ@υλωμένο. Αργότερα τους έβαζε στη θέση τους. Αλλά στην αρχή ήταν τρομερά δύσκολο. Θα σου πω ένα πράγμα που μου το εκμυστηρεύτηκε ο Κοστέλ μετά από 17 χρόνια. Όταν ήταν 16 χρονών, είχε γδυθεί μπροστά μου και κυκλοφορούσε μπροστά μου δυο τρεις φορές γυμνός, όπου του έβαλα εγώ πολύ άγριο χέρι. Το έκανε επίτηδες, γιατί του είχαν πει τόσα για μένα, που είχε επηρεαστεί και ήθελε να με δοκιμάσει. 

Ένα παιδί θα μεγαλώσει καλύτερα με μια τρανς. Θα γίνει πιο ανοιχτόμυαλο. Και αυτές οι βλακείες που λένε ότι τα παιδιά θα γίνουν γκέι, δηλαδή και εμείς που μεγαλώσαμε με στρέιτ γίναμε στρέιτ; Η σεξουαλικότητα είναι περίπλοκο πράγμα. Το παιδί είναι να το αφήσεις να επιλέξει τι θέλει να είναι, χωρίς να του σπείρεις το μικρόβιο του ρατσισμού. 

Όταν έφυγε ο Κοστελ από το σπίτι στεναχωρήθηκα πολύ, αλλά τι να κάνουμε; Έπρεπε να γίνει. Τα παιδιά πρέπει να ανοίγουν τα φτερά τους και να φεύγουν. Θα προτιμούσα να έχει φτιάξει τη ζωή του και την οικογένειά του εδώ. Είναι μακριά, στην Κοπεγχάγη, αλλά και εδώ τι να κάνει ένα παιδί; Έχει καμία προοπτική; Εκεί άνοιξαν τα φτερά του. 

Έκανα καλή δουλειά και το σημαντικό είναι το ότι το παραδέχεται ο ίδιος».

***Ευχαριστούμε πολύ το Red Umbrella Athens που μας έφερε σε επαφή με τις περισσότερες από αυτές τις γυναίκες.