Και μπαμ, μπουμ, βαρελότα, πυροτεχνήματα, δυνατή μουσική, σούβλισμα, «έχουμε έρθει φαγωμένοι», «κοκορέτσι είναι αυτό; Θα τσιμπήσω λίγο τότε», ο θείος που κάθεται με τη νεολαία, ο θείος που τον πήρε ο ύπνος στην καρέκλα από το πολύ κρασί, «έχεις παγωμένες μπίρες;», κόκκινα αβγά, χορός, ξανά χορός, πολιτικές κουβέντες (ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές), παρεξηγήσεις, ξανά χορός, «έχουμε γλυκό;», φάε λίγη γραβιέρα για τον μεζέ, σχολιασμός της χθεσινής βραδιάς που έγινες χώμα, πήγαινε ντε να βοηθήσεις λίγο τον πατέρα σου με το αρνί, φούσκωσα, πολύ ωραίο το τζατζίκι, εμένα μου αρέσει πιο πολύ το κατσίκι, δεν χορεύουν ο νέοι στις μέρες μας.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε για μέρες για το ελληνικό Πάσχα, αλλά δεν χρειάζεται. Ξέρετε πολύ καλά τι συμβαίνει και για ποιο λόγο είναι στην καρδιά μας. Για πολλούς, όμως, θεωρείται κάπως υπερβολικό, κάτι που, μεταξύ μας, χαρακτηρίζει σε πολλές περιπτώσεις και τον ελληνικό λαό εν γένει. Αλλά δεν είμαστε μόνο εμείς υπερβολικοί ή περίεργοι, σε διάφορες χώρες του κόσμου γιορτάζουν το Πάσχα και μάλιστα πιο έντονα -για τα δικά τους στάνταρ.
Στη Γαλλία, για παράδειγμα, σπάνε περισσότερα από 4.500 αβγά για την παρασκευή μιας γιγαντιαίας ομελέτας στους δρόμους της πόλης Χοξ, στη Γαλλία. Φλώροι, θα μας πείτε. Ε, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπερβολικοί. Στα καλά νέα, πάντως, το γεύμα προορίζεται να σιτίσει 1.000 άτομα, ενώ το ψήσιμο γίνεται στην κεντρική πλατεία της πόλης για να πάρουν «μυρωδιά». Λίγο πιο δίπλα, στην Ελβετία, βάφουν τις όψεις των πηγών και τοποθετούν λουλούδια για τη διακόσμησή τους με σκοπό να γιορτάσουν το νερό αλλά και τη σημασία του για τις ξηρές περιοχές των Άλπεων. Εντάξει, αυτοί όντως είναι φλώροι. Μας συγχωρείτε γι’ αυτό.
Πάμε τώρα στις Bερμούδες. Τη Μεγάλη Παρασκευή πετάνε πολύχρωμους χαρταετούς, συμβολίζοντας την Ανάληψη του Χριστού στον ουρανό. Η ιστορία λέει ότι ο «δάσκαλος» χρειαζόταν ένα απλό αλλά διαρκές σύμβολο για να βοηθήσει τους μαθητές του να κατανοήσουν την Ανάληψη. Έτσι, έφτιαξε έναν χαρταετό, τον διακόσμησε με την εικόνα του Χριστού και τον πέταξε στον ουρανό. Αν αυτό δεν είναι υπερβολικά βαρετό υπερβολικό, τότε τι είναι; Στην Ισπανία, έχουν τον χορό του θανάτου. Κάθε άτομο που συμμετέχει στο είναι μασκαρεμένο και στην ουσία μιλάμε για μια μεγάλη παρέλαση μέχρι τις 3 τα ξημερώματα.
Στη Γερμανία, η παράδοση προβλέπει την καύση των χριστουγεννιάτικων δέντρων την περίοδο του Πάσχα κι αυτό γιατί συμβολίζει την νίκη της άνοιξης έναντι του χειμώνα. Ο καθένας με τον πόνο του. Λίγο πιο δίπλα, στην Πολωνία, τη Δευτέρα του Πάσχα, τα αγόρια μπουγελώνουν τα κορίτσια. Εντάξει, δεν κρίνουμε. Τέλος, στη Λετονία, το παραδοσιακό έθιμο του τσουγκρίσματος αβγών μοιάζει με το δικό μας. Όχι, όχι, λάθος. Οι άνθρωποι δένουν τα αβγά σε μια κλωστή και τα τσουγκρίζουν από απόσταση. Νικητής είναι αυτός που θα σπάσει το αβγό του αντιπάλου του και…
Εντάξει παιδιά, ίσως έχουμε το πιο ενδιαφέρον Πάσχα στον κόσμο.
