Αν υπήρχε manual για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται ένας σταρ, ο Τζιν Χάκμαν δεν θα το είχε διαβάσει ποτέ. Και αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την επιδεικτική του αδιαφορία για το σταριλίκι, αλλά και με τη δουλειά που είχε να κάνει χτίζοντας τους ρόλους που ενσάρκωνε. Το πώς ο Τζιν Χάκμαν υπήρχε σε κάθε από τους ρόλους που ενσάρκωνε ήταν ένα μυστήριο το οποίο δεν θέλησε ποτέ να φωτίσει. Όπως μυστήριο αποτελεί ο τρόπος που ο 95χρονος Τζιν Χάκμαν, η 64χρονη σύζυγός του, Μπέτσι Αράκουα, αλλά και ο σκύλος τους, βρέθηκαν νεκροί το απόγευμα της Τετάρτης στο Σάντα Φε, του Νιου Μέξικο (τουλάχιστον για την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές).
Τζιν Χάκμαν, ένας χαρισματικός, κοινός άνθρωπος
Υποψήφιος για πέντε Όσκαρ, κάτοχος δύο, ο Τζιν Χάκμαν, στη 40χρονη καριέρα του, βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε ταινίες που έγραψαν την κινηματογραφική ιστορία τριών δεκαετιών: «Bonnie and Clyde» (1967), «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» (1971), «Η περιπέτεια του Ποσειδώνα» (1972), «Η συνομιλία» (1975), «Superman» (1978), «Ο Μισισιπής καίγεται» (1988), «Οι ασυγχώρητοι» (1992), «Πάθος για το μπάσκετ» (1986), «Οικογένεια Τενενμπάουμ» (2001).
Αυτή η ευρεία φιλμική γκάμα πρόσφερε μια αντίστοιχη γκάμα χαρακτήρων στον Χάκμαν. Υποδύθηκε μεταξύ άλλων, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, αλλά και τον κατάδικο. Τον χαλυβουργό και τον κατάσκοπο. Η καθημερινή του φάτσα τού εξασφάλιζε μια οικειότητα και προσθέτοντας τα απαραίτητα στοιχεία στην ερμηνεία του γινόταν ένας πειστικός ήρωας.
Είχε αστειευτεί κάποτε, λέγοντας πως έμοιαζε με τον «καθημερινό εργάτη στο ορυχείο». Αν εξαιρέσει κανείς το ύψος του, 1.88 μ., τίποτε άλλο δεν τον έκανε ξεχωριστό: Η υποψία φαλάκρας και τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου του μπορούσαν να τον κάνουν να χάνεται ανάμεσα στο πλήθος χωρίς κανείς να είναι σίγουρος αν αυτόν τον τύπο τον έχει δει ξανά. Ήταν ακριβώς αυτά τα τυποποιημένα χαρακτηριστικά που του εξασφάλιζαν υποψηφιότητα για κάθε πιθανό ρόλο.
Αν οι κριτικοί είχαν μια λέξη για τον Χάκμαν ως ερμηνευτή, αυτή ήταν η λέξη «πιστευτός». Ο ίδιος απέφευγε να μιλήσει εκτενώς για την τεχνική που ακολουθεί κατά τη διάρκεια της μελέτης και ενσάρκωσης ενός ρόλου. «Δεν μου αρέσει να κοιτάζω βαθιά αυτό που κάνω με τους χαρακτήρες μου», είπε κάποτε. «Είναι αυτός ο περίεργος φόβος ότι αν δεις κάτι πολύ προσεκτικά, φεύγει».
«Δεν υπάρχει καμία αναγνωρίσιμη ιδιότητα που να κάνει τον κύριο Χάκμαν να ξεχωρίζει», έγραψε η Τζάνετ Μάσλιν στους New York Times το 1988. «Απλώς κάνει τον εαυτό του εξαιρετικά ζωτικό και πραγματικό».
Η συνταξιοδότηση…
21 χρόνια μετά την τελευταία του κινηματογραφική δουλειά, στην οποία ερμήνευσε τον δειλά-ερωτευμένο-με-τη-γραμματέα-του Πρόεδρο των ΗΠΑ και πολύ λίγοι είδαν, ο Τζιν Χάκμαν έρχεται και πάλι στο επίκεντρο της επικαιρότητας με τον τραγικό του χαμό. Ήταν τα προβλήματα με την καρδιά του που τον ανάγκασαν να βάλει τέλος στην καριέρα του. Η συνταξιοδότηση έφερε στη ζωή του το ψάρεμα, συνέχισε να ζωγραφίζει -μια ασχολία που εξασκούσε για αμέτρητα χρόνια (και αξιοθαύμαστη τεχνική), ενώ τα βράδια παρακολουθούσε τα DVD που νοίκιαζε η σύζυγός του και συνήθως ήταν low budget ταινίες.
Βέβαια, αυτό που πραγματικά έφερε ο άφθονος ελεύθερος χρόνος της συνταξιοδότησης ήταν η συγγραφή. Είχε αρχίσει να γράφει μερικά χρόνια πριν αποσυρθεί, για να αφοσιωθεί εξ’ ολοκλήρου στα ιστορικά μυθιστορήματα.
Η εφηβεία στην Κίνα
Ο Τζιν Χάκμαν παράτησε το Γυμνάσιο για να ενταχθεί στους Πεζοναύτες. Έτσι, το 1949 βρέθηκε στην Κίνα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον αμερικανικό στρατό ο Χάκμαν βρέθηκε στη Σαγκάη και ολοκλήρωσε την πενταετή του υπηρεσία στη Χαβάη, ως ασυρματιστής.
Ο «Λιγότερο Πιθανό να Επιτύχει»
Σύμφωνα με μια ανάρτηση του Νόλαν Ντάλα, όταν ο Χάκμαν επέστρεψε στην Καλιφόρνια μετά την ολοκλήρωση της θητείας του ως πεζοναύτης, εγγράφηκε στο Pasadena Playhouse, για να κάνει μαθήματα υποκριτικής.
Εκεί, κάποιοι από τους συμμαθητές του τον ψήφισαν ως τον «Λιγότερο πιθανό να πετύχει». Υπήρχε, μάλιστα, ένας καθηγητής υποκριτικής που σχολίασε τις επιδόσεις του, λέγοντας «Βλέπετε, σας είπα, δεν αξίζει τίποτα».
Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τι έκαναν οι συμμαθητές του Χάκμαν. Δύο από αυτούς έγιναν επίσης μεγάλα αστέρια…
Ο συμμαθητής του Ντάστιν Χόφμαν και του Ρόμπερτ Ντιβάλ
Σε εκείνη τη σχολή υποκριτικής, λοιπόν, τη Pasadena Playhouse, ο Χάκμαν βρέθηκα να φοιτά με τον Ντάστιν Χόφμαν και τον Ρόμπερτ Ντιβάλ. Οι τρεις τους ανέπτυξαν μια δυνατή φιλία. Και αν ο καθηγητής υποκριτικής δεν είχε μια καλή κουβέντα να πει για τον Χάκμαν, πώς θα μπορούσε να πει μια καλή κουβέντα για τους άλλους δύο;
Αξίζει να αναφέρουμε πως οι τρεις τους μαζί έχουν κερδίσει 19 υποψηφιότητες για Όσκαρ και πέντε Όσκαρ.
Καλά λένε λοιπόν πως όποιος δεν μπορεί, διδάσκει.
Το «ξεπέταγμα» που άργησε πολύ
Ο Τζιν Χάκμαν είχε πολλές υψηλές καμπές και ακόμη πιο πολλές χαμηλές καμπές στην καριέρα του. Η δικαίωση των κόπων του, η στιγμή που βγήκε από την αφάνεια ήρθε με την κλασική ταινία του 1967, «Μπόνι και Κλάιντ», σε σκηνοθεσία Άρθουρ Πεν, με πρωταγωνιστές τους Γουόρεν Μπίτι και Φέι Νταναγουέι. Ο Τζιν Χάκμαν προτάθηκε για τον «Καλύτερο Β’ Ανδρικό Ρόλου». Ήταν 37 ετών, τότε.
Με πληροφορίες από NYT/Times of India.
