Όλα ξεκίνησαν από μια περιέργεια για την Εμμανουέλα Κατζουράκη. Όπως κάθε έφηβη, έτσι κι εκείνη, έψαχνε την κλίση της στις εξωσχολικές δραστηριότητες. Είχε δοκιμάσει πολλά και τίποτε δεν τη συγκινούσε. Ανάμεσα στα πολλά ήταν τα εξής -όπως τα περιγράφει η ίδια στο athletestories.gr : «ρυθμική, κολύμβηση, καλλιτεχνική κολύμβηση, τένις, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, ακόμα και μπάντμιντον έχω κάνει, χορούς, λάτιν, εννοείται κρητικά (αφού είμαι Χανιώτισσα), χιπ χοπ, μπρέικ ντανς, τα πάντα! Αλλά τίποτα δεν με κράτησε».
Η ιδέα να πάει σε ένα σκοπευτήριο για να δοκιμάσει την τύχη της σε κάποια από τα αθλήματα με όπλο δεν συγκίνησε τους γονείς της. Η επιμονή της, όμως, ήταν πιο ισχυρή και έτσι, σύντομα βρέθηκε στο Εθνικό Σκοπευτήριο Χανίων με ένα πιστόλι στο χέρι. «Το βρήκα λίγο μονότονο» θυμάται. Ακολούθησε η «γνωριμία» της με το δίκαννο.
«Με την πρώτη τουφεκιά δεν έσπασα πιάτο, το έκανα όμως τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη κλπ, ο προπονητής μου (σσ. Γιώργος Σαλαβαντάκης) είδε ότι “το έχω”, το έναυσμα που ήθελα ήταν αυτό και έτσι ξεκίνησαν όλα, από μια περιέργεια!» διηγείται.
Αυτό ήταν! Η Εμμανουέλα Κατζουράκη ήταν σίγουρη. Οι γονείς της όχι. Όλοι ξέρουμε ποιου η θέληση επικράτησε. Από τότε είναι στο πλευρό της! «Δεν είχε και πολύ νόημα να εκφράζουν αντιρρήσεις και δυσανασχέτηση, οπότε ήταν και παραμένουν στο πλευρό μου» περιγράφει χαρακτηριστικά.
Πόσο εύκολο είναι για ένα 14χρονο κοριτσάκι να ασχοληθεί με το δίκαννο και το σκιτ; «Αντίκεινται λίγο στα γυναικεία στερεότυπα, είναι πολύ ανδροκρατούμενος ο χώρος» παραδέχεται η ίδια, αλλά σε ό, τι αφορά την Εμμανουέλα πάντοτε θα υπάρχει ένα τεράστιο, μαλλιαρό «αλλά» που θα φέρνει την ανατροπή. «Αλλά δεν θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει αντρική “επικράτηση” . Δεν μπορώ να πω ότι μού ήταν εύκολο, ειδικά όταν ήμουν πιο μικρή, να είμαι μόνο δίπλα σε άντρες και μάλιστα μεγαλύτερης ηλικίας».
Η δικαίωση για την Εμμανουέλα Κατζουράκη άργησε μόλις ένα χρόνο. Στα 15 της κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ήρθε τόσο πρόωρα που δεν πρόλαβε κανείς να δείξει σημάδια αμφιβολίας για την προοπτική της στο άθλημα του σκιτ* (σσ. το οποίο θα το συναντήσετε γραμμένο και ως «σκητ», αν και πρόκειται για ξενική λέξη).
Δύο πράγματα μπορεί να φέρει η πρόωρη επιτυχία: Είτε τον εφησυχασμό, είτε την πρόκληση για το κάτι παραπάνω -και πόσο θα είναι αυτό το «κάτι παραπάνω». Το περιβάλλον της Εμμανουέλας Κατζουράκη είχαν αυτόν τον φόβο του εφησυχασμού. Όχι όμως και εκείνη. Αντιθέτως, τα στοιχεία εκείνα της προσωπικότητάς της που φάνηκε πως ενισχύθηκαν ήταν η επιμονή και η στοχοπροσήλωσή της.
Εμμανουέλα Κατζουράκη: Ισορροπώντας σε δύο βάρκες
Τα χρόνια που ακολουθούν έφεραν νέες προκλήσεις, εκτός από τις αθλητικές. Η μετακόμισή της στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει Φαρμακευτική έκανε τη ζωή της πιο απαιτητική. Θα έπρεπε να συνδυάσει τις σπουδές με τον πρωταθλητισμό, εξίσωση πολύ σύνθετη για κάθε φοιτητή, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου.
Δεν είναι εύκολο να τιθασσευτεί η ορμή των νιάτων από την πειθαρχία που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Για αυτό και δεν θεωρείται παράξενο να χάνονται ταλέντα στη συγκεκριμένη ηλικία. Η Κατζουράκη δεν επέτρεψε καμία παρέκκλιση στον εαυτό της, όσο δύσκολο και αν είναι να ισορροπείς «σε δύο βάρκες».
«Ειλικρινά, κάνω ό,τι μπορώ για να τα καταφέρω, προσπαθώ να επικεντρώνομαι μια μικρή περίοδο στο ένα και μια στο άλλο, κάπως έτσι τα βγάζω πέρα» τονίζει για να προσθέσει: «Λόγω των σπουδών μου μάλιστα έχω δύο βάσεις, εκτός δηλαδή από το σκοπευτήριο των Χανίων προπονούμαι και σε αυτό της Θεσσαλονίκης». Σπεύδει δε, να τονίσει πως εκείνο της Θεσσαλονίκης δεν είναι και το πιο προσιτό του κόσμου.
Παρόλα αυτά, η Εμμανουέλα Κατζουράκη συνεχίζει να συλλέγει μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα: Χρυσό στη Σκύδρα το 2016, στα Χανιά το 2018, στον Ασπρόπυργο το 2020, στη Σκύδρα το 2022. Αλλά και η διεθνής σκηνή μαθαίνει να συλλαβίζει το όνομά της. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του Οράν, το 2022, κερδίζει αργυρό. Στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες της Κρακοβίας το 2023, κερδίζει το αργυρό. Αλλά είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μπακού, το 2023, στο οποίο κερδίζει το χάλκινο, αλλά και τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες!
«Ήταν ένας πολύ μεγάλος και δύσκολος αγώνας, με το επίπεδο να είναι πάρα πολύ υψηλό» διηγείται η Εμμανουέλα Κατζουράκη. «Πρόκειται για ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουν οι καλύτεροι του κόσμου, είναι ο αγώνας που δεν χάνει κανείς, ξέραμε λοιπόν ότι θα ήταν πολύ ψηλά τα σκορ». Και δεν ήταν μόνο το υψηλό επίπεδο που είχε να αντιμετωπίσει… Οι καιρικές συνθήκες, όταν ένα άθλημα διεξάγεται σε εξωτερικό χώρο, είναι ένας αστάθμητος παράγοντας. Στο Μπακού δεν θα βοηθούσε, λόγω του αέρα…
«Όταν ανέβηκα στο βάθρο, ήμουν άδεια, είχα γενικά ταλαιπωρηθεί συναισθηματικά και σωματικά. Ήμουν όλη μέρα στο σκοπευτήριο, ξεκινούσαμε πάρα πολύ νωρίς, ήμουν κάθε μέρα εκεί από τις 07:30, καμιά φορά και από τις 07:00, και έφευγα στις 17:00».
Παρένθεση: Η νύχτα που άλλαξε τη ζωή της Εμμανουέλας Κατζουράκη
Το απόγευμα της 28ης Φεβρουαρίου του 2023 η Εμμανουέλα Κατζουράκη επιβιβαζόταν στον επιβατικό συρμό Intercity (IC62) για να επιστρέψει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας είχε ολοκληρωθεί και ήταν πολλοί οι φοιτητές που επέστρεφαν στη βάση τους, στη Θεσσαλονίκη.
Η Εμμανουέλα Κατζουράκη καθόταν σε ένα από τα τελευταία βαγόνια του συρμού, όταν στις 23:21, κι ενώ η αμαξοστοιχία βρισκόταν κοντά στο χωριό Ευαγγελισμός, συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503.
Η ίδια επέζησε έχοντας υποστεί ένα διάστρεμμα, αντίθετα από τους 56 επιβάτες και τους δύο μηχανοδηγούς. Δεν θέλησε να μιλήσει ποτέ δημόσια για την εμπειρία της. Το μόνο που θέλησε να μοιραστεί ήταν μια έκκληση για αίμα, όσο νοσηλευόταν.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Εμμανουέλα Κατζουράκη αποφασίζει τη συμμετοχή της σε αγώνες στη Ντόχα. «Δεν είναι καλά. Προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της. Επέλεξε να αγωνιστεί και όχι να καθίσει σπίτι της. Της είπα ότι δεν με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, να κάνει ό,τι νιώθει εκείνη καλύτερο. Δεν μιλάει καθόλου, επέλεξε να μείνει σιωπηλή, το περνάει μόνη της. Δεν μπορούμε να την πιέσουμε. Μακάρι να το ξεπεράσει γρήγορα, όσο δυνατόν είναι αυτό».
Εμμανουέλα Κατζουράκη: Από τη στόφα που γεννά πρωταθλητές
Κανείς πρωταθλητής δεν φοράει τυχαία στο στήθος του το μετάλλιο. Κανένα ταλέντο, όσο σπάνιο και αν είναι, δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε κάποιον την κορυφή. Η δουλειά, η επιμονή και η προσωπικότητα ενός αθλητή είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που οδηγούν τους πρωταθλητές στην κορυφή, «αναγνωρίζοντας» τα σημάδια ιδρώτα των προηγούμενων πρωταθλητών.
Αν θα θέλαμε να περιορίσουμε κι άλλο το εύρος των απαιτήσεων για να γίνει κανείς πρωταθλητής, θα πρέπει να θεωρήσουμε ως δεδομένα τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο. Τι απομένει; Η προσωπικότητα.
Σε ένα άθλημα πανάκριβο, που θα πρέπει να σηκώνει ένα όπλο 4 κιλών, η τεχνική και η δύναμη είναι μεν προαπαιτούμενα, αλλά για να ξεχωρίσει κανείς στη διεθνή σκηνή, το ζητούμενο βρίσκεται αλλού.
«Το σκιτ είναι ένα καθαρά ψυχολογικό άθλημα, προφανώς βέβαια και η τεχνική και η δύναμη παίζουν ρόλο, αλλά βλέπουμε πολύ μεγάλα ταλέντα που δεν προχωρούν παρακάτω και ο λόγος είναι αυτός» εξηγεί η Εμμανουέλα Κατζουράκη.
Το επίπεδο της ψυχολογικής δουλειάς που έχει κάνει για να φτάσει στην κατάκτηση της 5ης θέσης στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, φανερώνεται μέσα από τα λόγια της. «Είμαι από τους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ηρεμία, έχω βρει τα πατήματά μου και τι χρειάζομαι, τι θέλω για να είμαι στην κατάλληλη κατάσταση. Αν με βρει κάποιος αγώνας πολύ ήρεμη, ξέρω τι να κάνω για να έχω λίγο παραπάνω ενέργεια. Αν πάλι είμαι αγχωμένη, μπορώ να χαλαρώσω και να διώξω τις σκέψεις που δεν χρειάζονται. Αν με βρει κάποιος αγώνας πολύ ήρεμη, ξέρω τι να κάνω για να έχω λίγο παραπάνω ενέργεια. Αν πάλι είμαι αγχωμένη, μπορώ να χαλαρώσω και να διώξω τις σκέψεις που δεν χρειάζονται».
Το σκιτ δεν είναι το άθλημα που θα προσελκύσει εύκολα χορηγούς. Η αναγνώριση δεν είναι καθολική, δεν εξασφαλίζει μια εύκολη ζωή. Όμως η Εμμανουέλα Κατζουράκη δεν μοιάζει από εκείνα τα κορίτσια που θέλουν να ζήσουν μια τέτοια ζωή.
Με πληροφορίες από το Athletestories.
Φωτογραφίες: Instagram/emma.katzouraki
*Στα αγωνίσματα του Πήλινου Στόχου, οι αθλητές παίρνουν τη σκοπευτική θέση ανάλογα με το αγώνισμα (με το όπλο είτε επωμισμένο είτε με το κοντάκι στο ισχίο) και σκοπεύουν πήλινους στόχους που εκτοξεύονται με εντολή τους. Σε κάθε αγώνισμα στόχοι σε σχήμα μικρών δίσκων εκτοξεύονται με μεγάλη ταχύτητα. Για κάθε δίσκο που ο αθλητής πετυχαίνει έστω να του αποκόψει ορατό κομμάτι κερδίζει ένα βαθμό.
Οι πήλινοι στόχοι απελευθερώνονται από μηχανές τοποθετημένες σε δύο πύργους στις άκρες ενός ημικυκλικού πεδίου βολής διαμέτρου σχεδόν 37 μέτρων. Η διαδικασία εκτόξευσης περιλαμβάνει μονές και διπλές εκτοξεύσεις από τους δύο πύργους, έναν χαμηλό (1 μέτρο) και έναν ψηλό (3 μέτρα). Οι σκοπευτές έχουν το δικαίωμα μιας βολής για κάθε στόχο. Ο σκοπευτής κρατά στο βατήρα το όπλο σε θέση αναμονής ώσπου να εκτοξευτεί-εμφανιστεί ο στόχος, οπότε επωμίζει και πυροβολεί. Οκτώ βατήρες σκόπευσης χρησιμοποιούνται στο σκητ, εφτά γύρω από την περίμετρο ενός σχεδόν ημικυκλίου και ένας στο μέσο.
Στην κατηγορία ανδρών οι αθλητές σκοπεύουν 125 πήλινους δίσκους ενώ στην κατηγορία γυναικών 75 πήλινους δίσκους.
