Με ύψος 1,98, ο Απόστολος Χρήστου δεν μπορεί εύκολα να κρυφτεί. Μοιάζει όμως και να μην το επιζητά… Τη Δευτέρα 29 Ιουλίου, ακριβώς μετά τον τελικό των 100 μ. ύπτιο, στον οποίο έχασε την ευκαιρία να ανέβει στο βάθρο των νικητών των Ολυμπιακών Αγώνων 2024 για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, δεν έκρυψε την πικρία του.
«Δεν μου λέει τίποτε η 4η θέση» δήλωνε κυνικά ο Χρήστου αμέσως το τέλος της κούρσας στην κάμερα, παρόλα τα συγχαρητήρια που εισέπραττε. «Ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2028» σχολίασε απογοητευμένος στην παρατήρηση της ρεπόρτερ της ΕΡΤ πως η τέταρτη θέση στον κόσμο είναι σπουδαία. Ασέβεια; Όχι, μην βιάζεστε…
Έπειτα από τρεις ημέρες, ο 27χρονος κολυμβητής του Ολυμπιακού βρισκόταν και πάλι πάνω σε έναν βατήρα, έτοιμος να πάρει ό, τι δικαιωματικά ήταν δικό του και 2 εκατοστά του δευτερολέπτου του το στέρησαν. Κάποιος άλλος στη θέση του θα μπορούσε να είναι τσακισμένος ή ξενερωμένος, ίσως αδιάφορος… Αλλά ο Απόστολος Χρήστου δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει τα παιχνίδια της μοίρας να καθορίσουν την υστεροφημία του. Δεν θα ήταν αυτός που θα τον θυμόμασταν ως «ο κολυμβητής που παραλίγο να πάρει μετάλλιο». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, γραμμένη από τον ίδιο: Ο Χρήστου είναι ασημένιος Ολυμπιονίκης στα 27 του, ο πρώτος Έλληνας που το καταφέρνει αυτό σε κλειστή πισίνα.
Απόστολος Χρήστου: Χτίζοντας έναν πρωταθλητή
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν η μενταλιτέ του νικητή είναι επίκτητη ή καλλιεργείται με τον χρόνο. Όταν ο 7χρονος Απόστολος γεύτηκε για πρώτη φορά το χλοριωμένο νερό της πισίνας, στο μυαλό του δεν τριγύριζε καμία απάντηση στο προηγούμενο δίλημμα. Το μόνο που ήθελε ήταν να μάθει να κολυμπάει.
Επιπλέον, οι γονείς του Απόστολου Χρήστου θεωρούσαν πως το κολύμπι ήταν η καλύτερη άσκηση. Εκείνος, αρκετά χρόνια αργότερα θα παραδεχτεί σε συνέντευξη στη Μαρία Καούκη για το Oneman πως δεν διασκέδαζε καθόλου κολυμπώντας. «Με δυσκόλευε για αυτό δεν ήθελα να πηγαίνω στις προπονήσεις» θυμάται.
Όμως η ανατροπή των συναισθημάτων θα έρθει δύο χρόνια αργότερα. Και μαντέψτε πώς; Σωστά, όταν συμμετέχει για πρώτη φορά σε αγώνες.
Για τον Απόστολο Χρήστου, η μενταλιτέ του νικητή μάλλον είναι επίκτητη. Από εκείνους τους αγώνες και έπειτα, το νερό της πισίνας γίνεται η ντοπαμίνη του. Έξω από αυτό αισθάνεται άβολα. Δεν τους αρέσει να περπατάει και φροντίζει να μην διανύει μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια.
Φροντίζει, βέβαια, να φτάνει με συνέπεια στο βάθρο. Στα 15 του ο πατέρας του πηγαίνει τον Απόστολο Χρήστου στο Περιστέρι. Οι επιτυχίες τον «ντοπάρουν», Όσο περισσότερο δουλεύει, τόσο ο λαιμός του βαραίνει από τα μετάλλια. Η αφοσίωση είναι το μυστικό πίσω από κάθε επιτυχία, σε κάθε τομέα. Και ο Απόστολος αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στο κολύμπι ήδη από τα 16 του.
Απόστολος Χρήστου: Το σημάδι της μοίρας
Η αμφιβολία για το αν έχει πάρει κανείς τη σωστή απόφαση αυξάνεται μέχρι να συμβεί κάτι μνημειώδες -ένα σημάδι της μοίρας το έλεγαν οι γιαγιάδες μας. Κι αυτό συνέβη στον Απόστολο Χρήστου όταν το 2014, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων στο Ντόρντρεχτ της Ολλανδίας, σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων στα 100 μ. ύπτιο. Πλέον είναι σίγουρος. Μόνο που δεν γνωρίζει τι συμβαίνει πίσω στην πατρίδα. Και η εξήγηση είναι απλή.
«Οι δικοί μου το έβλεπαν live στην Αθήνα. Δεν ήξερα άλλες αντιδράσεις, επειδή είχα κλείσει τα social media. Το κάνω αυτό στους αγώνες. Είτε είναι καλό είτε είναι κακό το αποτέλεσμα, δε χρειάζεται να κοιτάζω ούτε μηνύματα ούτε δημοσιεύματα. Δε διαγράφω τους λογαριασμούς μου, απλά πετάω τις εφαρμογές και τις επαναφέρω μετά τη διοργάνωση. Αυτό βοηθάει και στη συγκέντρωση, επειδή μπορεί να δεις κάτι που να σου πειράξει το μυαλό. Κάτι που να σε ενοχλήσει, χίλια δυο μπορεί να γίνουν και να σου ταράξουν την ψυχολογία» εξομολογείται ο Απόστολος Χρήστου στη δημοσιογράφο Μαρία Καούκη.
Είναι μια μορφή τέχνης να είσαι αχόρταγος στη ζωή σου. Να μην κουράζεσαι να δοκιμάζεις τον εαυτό σου, να επιλέγεις μια πρόκληση και να την κυνηγάς συστηματικά, παθιασμένα, αξιοπρεπώς, με τη μονομανία που χαρακτηρίζει τους «νικητές». Ο Απόστολος Χρήστου φαίνεται πως την κατέχει αυτήν την τέχνη.
Φωτογραφίες: Instagram/@hellenic_olympic_committee