Όταν το σεξ και το γυναικείο βίωμα πρωτοστατούν τα λόγια κάνουν πίσω. Το ίδιο και οι λοιπές αναφορές σε ιδεολογικά και κοινωνικά κινήματα. Γιατί σήμερα θα μιλήσουμε για τρεις γυναίκες που δεν είχαν καμία άλλη πρόθεση πέρα από το να εκφράσουν τη ζωή και να εκφραστούν μέσω αυτής.
Case study 1: Tracey Emin
Προφυλακτικά, σκισμένα τσιγάρα, ξεχασμένα υγρά, αναμνήσεις και πόνος πολύς, εκτέθηκαν σ’ έναν σχεδόν κενό χώρο στο Turner’s Museum το 1998, τη χρονιά που η Tracey Emin ξέρασε την αλήθεια της στο κρεβάτι που μέχρι πρότινος φιλοξενούσε την κατάθλιψή της.
Η ίδια παραδέχεται με θλίψη πως το 1993 δεν ήταν πραγματικά της μόδας να είσαι ειλικρινής. Ούτε και σήμερα ξέρω αν είναι. Το μόνο που ξέρω είναι πως από το 1993 μέχρι και σήμερα η Emin δεν ντράπηκε ποτέ την έκθεση – μια έκθεση που της επιβλήθηκε προτού η ίδια προλάβει καν να την σκεφτεί ως επιλογή. Μέσα στην πανδημία η καλλιτέχνης διεγνώσθη με επιθετικό καρκίνο της ουροδόχου κύστης και κάθε στάδιο της νοσηλείας και της αποθεραπείας της, υπήρξε ένα ακόμη καλλιτεχνικό αποτύπωμα της ιδίας μέσω των stories της στο instagram.
Σήμερα που η Αμερική, αφήνοντας στην άκρη την χρόνια παραγνώριση του έργου της, την αναγάγει σε μία από τις σπουδαιότερες σύγχρονες καλλιτέχνιδες, η Emin παραμένει στο παραθαλάσσιο Margate
το οποίο από το 2022 έχει μετατραπεί, χάρη στη συνδρομή της, σε μια κοιτίδα καλλιτεχνών που στεγάζει την ειλικρίνεια και υποδέχεται φιλόξενα τις ανάγκες όσων διαμένουν εκεί.
Διαβάστε για τις τρεις αντισυμβατικές γυναίκες στο TheNotebook.gr
