Πόσες φορές έχουν συλλάβει οι κάμερες τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο αμήχανο; Τον Τομ Χανκς θυμωμένο; Τον Ρόμπερτ ντε Νίρο απορημένο; Και όλοι αυτοί να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, ενοχλημένοι από τα σχόλια ενός μόνο άντρα; Μια φορά συνέβη και θα αναφέρεται στην αιωνιότητα, όταν θα μιλάμε για τελετές απονομής βραβείων. Ήταν 2020 και ο Ρίκι Ζερβέ, αντιλαμβανόμενος πως απευθύνεται σε ένα παγκόσμιο ακροατήριο, δεν έχασε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Κατάφερε να προσβάλει το σύνολο των ηθοποιών, κι όμως, κέρδισε την κοινή γνώμη για την τόλμη του και η εναρκτήρια ομιλία του έγινε viral. Ο ίδιος επαναλάμβανε εκείνο το βράδυ συνεχώς πως είναι η τελευταία φορά που τον καλούν να παρουσιάσει τα βραβεία, αλλά ούτε και ο ίδιος πίστευε πως η «επιστροφή» του εκεί θα ήταν θριαμβευτική! Φυσικά υπήρχαν και πολλοί που εναντιώθηκαν στο καυστικό του χιούμορ, υποστηρίζοντας πως είναι νάρκισσος.
«Υποθάλπω τους 200 δισεκατομμυριούχους που βρίσκονταν στην αίθουσα ή τα 200 εκατομμύρια ανθρώπων που ήταν στο σπίτι με τις πιτζάμες τους και έπιναν μπύρα, που δεν κερδίζουν βραβεία, που δεν είναι δισεκατομμυριούχοι;» θα δήλωνε σε συνέντευξή του το 2022 στον Guardian.
Όμως, με την καθιέρωση για πρώτη φορά βραβείου Χρυσής Σφαίρας Καλύτερης Ερμηνείας σε Τηλεοπτικό Stand-Up Comedy, ο Ρίκι Ζερβέ κατάφερε, όχι μόνο να είναι στην τελική πεντάδα, αλλά και να κερδίσει το βραβείο για το Αρμαγεδδών του Netflix, κόντρα στο μεγάλο φαβορί, Κρις Ροκ.
Παρακολουθείστε την εναρκτήρια ομιλία του 2004.
Ρίκι Ζερβέ: Φλερτάροντας με τον Διογένη τον Κυνικό
Ο δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς του παγκοσμίου φαινομένου The Office δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την πιο ακραία γλώσσα για να σατιρίσει μια κατάσταση ή να επικαλεστεί μια χυδαιότητα για να στηρίξει ένα επιχείρημά του. Πολλές φορές, αμέτρητες φορές, αυτή του η ανάγκη να προκαλέσει υπερισχύει της αναμφισβήτητης κωμικής φλέβας που διαθέτει. Τα αστεία του έχουν ξεσηκώσει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.
Στα τελευταία του show καταφέρεται εναντίον του woke κινήματος. «Υπάρχει αυτό το νέο περίεργο είδος φασισμού από ανθρώπους που νομίζουν ότι ξέρουν τι μπορείς να πεις και τι όχι» δήλωσε το 2023, ενώ συζητώντας με τον νευροεπιστήμονα και συγγραφέα Σαμ Χάρις, τον Οκτώβριο του 2023 είπε πως «Θέλω να ζήσω αρκετά για να δω τη νεότερη γενιά να μην woke αρκετά για την επόμενη γενιά. Αυτό πρόκειται να συμβεί. Δεν το καταλαβαίνουν, είναι σαν να είναι οι επόμενοι».
Πώς το αγοράκι που γεννήθηκε στο Ρέντινγκ, από γονείς προερχόμενους από την εργατική τάξη – ο πατέρας του εργαζόταν σε εργοτάξια και η μητέρα του έκανε περίεργες δουλειές, έγινε ο προβοκάτορας του The Humanity και του Αρμαγεδδών; Ήταν το οικογενειακό περιβάλλον που διέθετε αυτό το χιούμορ. Για παράδειγμα, όταν ο κατά πολύ νεότερος από τα τρία αδέρφια του, Ζερβέ, ρώτησε τη μητέρα του γιατί υπήρχε αυτό το χρονικό χάσμα μεταξύ του ίδιου και των αδερφών του (είναι 17 χρόνια νεότερος από το μεγαλύτερο) εκείνη του απάντησε πως η σύλληψη και η γέννησή του ήταν ένα λάθος. Εκείνος γέλασε. Η μητέρα του τον έκανε να γελάει συχνά. Μια μέρα, όταν ξύπνησε νωρίτερα από το συνηθισμένο, τον ρώτησε αν αυτό συνέβη επειδή είχε κατουρήσει το κρεβάτι.
Αυτό το χιούμορ κληρονόμησε και ψήγματα αυτής της οικογενειακής τρυφερότητας -ας την ονομάσουμε έτσι, υπάρχουν στα σόου του… Όπως όταν φαντάζεται τον Θεό να μοιράζει στις διάφορες ράτσες σκυλιών τις δουλειές τους στην αρχή της δημιουργίας (τα λαμπραντόρ επευφημούν στην είδηση ότι θα φέρνουν σκοτωμένες πάπιες πίσω στους ανθρώπους, ενώ τα Rhodesian Ridgebacks ενθουσιάζονται πολύ λιγότερο από την απόφαση να κυνηγούν λιοντάρια) ή τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο «τεράστιος πλούτος» του στον κύκλο ζωής ενός υποθετικού παιδιού που θα αποκτούσε.
Αυτό είναι απλά το ζέσταμα για το σκληρό ροκ που ακολουθεί, τις ανισόρροπες αντιφάσεις και τους προβοκατόρικους παραλληλισμούς. Μιλά για την παιδοφιλία συχνά, το τελευταίο του αστείο από το «Αρμαγεδδών», για παράδειγμα, είναι πως ένας παιδόφιλος στην Κίνα τρέχει πίσω από ένα παιδάκι και το ρωτάει, «μήπως θέλεις ένα κουταβάκι;» και εκείνο απαντάει, «ευχαριστώ, δεν πεινάω». Είναι ανάγκη του ίδιου να σοκάρει χρησιμοποιώντας πότε στερεοτυπικά σχήματα, πότε με έναν και μόνο σκοπό: Να φέρει το κοινό του στα άκρα. Μπορεί να μην γελάσει με τα ακραία, αλλά θα τον ακολουθήσει σε όλα τα άλλα. Δεν είναι κάτι που προκύπτει όμως, αλλά σχολαστικά μελετημένο. Ο Ζερβέ έχει δουλέψει πολύ τον χαρακτήρα του επί σκηνής -αυτό υποστηρίζει, πως ο «Ρίκι Ζερβέ» στη σκηνή είναι ένας χαρακτήρας.
Πίσω στα μαθητικά του χρόνια, ο ίδιος θυμάται τον εαυτό του τεμπέλη. Είχε ως πρότυπο τον Ντέιβιντ Μπάουι και τον Ντέιβιντ Σίλβιαν και κάπως έτσι, το 1982, έφτιαξε το γκρουπ Seona Dancing, ένα new wave ντουέτο, με τον καλύτερο φίλο του, Μπιλ Μακρέι. Στον τελευταίο χρόνο του στο University College του Λονδίνου, σπουδάζοντας Φιλοσοφία, υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο. Τα δύο single που κυκλοφόρησαν απέτυχαν παταγωδώς. Ο Ζερβέ λέει ότι δεν έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και το συγκρότημα διαλύθηκε. Συνεργάστηκε για λίγο με τους Suede προτού εκείνοι κατακτήσουν τη δόξα και στη συνέχεια συμβιβάστηκε με τη ζωή του γραφείου, φτάνοντας μέχρι τη θέση του διευθυντή εκδηλώσεων στο University of London Union. Το μεγαλύτερο κέρδος του από εκείνη την εποχή ήταν οι σχολαστικές σημειώσεις που κρατούσε σχετικά με τις χαζές συζητήσεις, τις ενοχλητικές συνήθειες, τις μικροζήλιες, τους ανταγωνισμούς, τους εγωισμούς και τα ειδύλλια γραφείου. Καταλαβαίνετε που το πάμε, ε;
Το Office που τον έκανε διάσημο -και ακραία πλούσιο!
Για να φτάσει στον δρόμο που θα ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή χρειάστηκε μια ακόμη αλλαγή επαγγελματικού περιβάλλοντος και μια γνωρίμια. Με την πρόσληψή του ως «διευθυντή λόγου» στον ραδιοφωνικό σταθμό Xfm του Λονδίνου χρειάστηκε έναν βοηθό, τον Στέφεν Μέρσαντ, 13 χρόνια νεότερο του. Μαζί, ξεκίνησαν να οραματίζονται το The Office, χρησιμοποιώντας το υλικό των σημειώσεων που έκανε ο Ζερβέ στην προηγούμενη δουλειά του. «Το The Office ήταν το πρώτο πράγμα στο οποίο προσπάθησα σκληρά, και αυτό ήταν επειδή σκέφτηκα, “Τι προνόμιο να μπορώ να έχω μια ακόμη ευκαιρία”. Αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα που έχω μάθει. Το να δουλεύεις πιο σκληρά πάνω σε κάτι συγκεκριμένο, σε κάνει καλύτερο σε αυτό».
Την επόμενη δεκαετία ο Ζερβέ έγινε πασίγνωστος κι εκατομμυριούχος εξαιτίας του The Office. Μπορεί να έπαιξε μόνο για δύο σεζόν στην Αγγλία, αλλά έγινε ένα από τα μεγαλύτερα hit στην αμερικανική τηλεόραση και συνολικά διασκευάστηκε σε άλλες δέκα χώρες. Ο ίδιος κέρδισε βραβεία ως ηθοποιός και σεναριογράφος, έπαιξε σε ταινίες του Χόλιγουντ και πλέον μπορούσε να επιλέγει τα επαγγελματικά του βήματα.
To Derek, μια σειρά όπου υποδύεται έναν βοηθό φροντίδας σε έναν οίκο ευγηρίας όπου βλέπει μόνο τα θετικά χαρακτηριστικά των ιδιόρρυθμων συναδέλφων του, καθώς όλοι μαζί αγωνίζονται ενάντια στην προκατάληψη και τη συρρίκνωση του προϋπολογισμού για τη φροντίδα των ηλικιωμένων κατοίκων τους. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα μοιραζόταν με το κοινό μια ευαίσθητη πλευρά που είναι εντελώς κόντρα στον μηδενιστή προβοκάτορα με το μαύρο t-shirt και το τζιν, που αλωνίζει τη σκηνή και εξαπολύει τις επιθέσεις του.
Επτά χρόνια μετά, με τους επικριτές εξαιτίας των stand up παραστάσεων του να πληθαίνουν, δίνει στο κοινό του Netflix το After Life, ένα υπαρξιακό δράμα με στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Θα αναρωτηθείτε, δεν είναι αυτά τα είδη σχεδόν το ίδιο; Φυσικά! Ο Ζερβέ υποδύεται έναν άντρα, πρόσφατα χήρο, που προσπαθεί να ξεπεράσει τον χαμό της αγαπημένης του συζύγου και τις αυτοκτονικές τάσεις που του έχει προκαλέσει.
Μην αναρωτιέστε ποιος από τους δύο είναι ο πραγματικός Ρίκι Ζερβέ. Είναι και τα δύο. Ένας προβοκάτορας με ευαισθησίες, ένας ναρκισσιστής που αναζητά την επιβεβαίωση, ένας ιδιαίτερα οξυδερκής άνθρωπος που προκαλεί την τύχη του και το κοινό του. Ο ίδιος πιστεύει στην πρόκληση και δεν χάνει ευκαιρία να το διατυμπανίζει: «Πρέπει να προκαλείς! Είναι καλό πράγμα. Η μάθηση προκαλεί, η επιστήμη προκαλεί, η γνώμη προκαλεί. Η επίθεση προκαλεί»!
