«Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ», ακούγεται σε ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια για την περίοδο της χούντας, «Το Σφαγείο» (γνωστό και ως Μεσημέρι), ως φόρος τιμής του Μίκη Θεοδωράκη για τον σύντροφο και συναγωνιστή του, Αντρέα Λεντάκη. Το τραγούδι αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα και κυρίως στα βασανιστήρια που υποβάλλονταν τόσο ο μουσικοσυνθέτης, όσο και ο ίδιος ο Λεντάκης, στο κτίριο της Ασφάλειας, στην οδό Μπουμπουλίνας. Αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και σπουδαία έργα του αγώνα ενάντια στην χούντα των Συνταγματαρχών, που προκαλούν μέχρι και σήμερα ανατριχίλα. Όπως είχε δηλώσει κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης σχετικά με το έργο του για τον Αντρέα Λεντάκη, «είναι ένα ελάχιστο δείγμα της αγάπης και του θαυμασμού μου στο πρόσωπό του».
Το «τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ» που αναφέρεται στους στίχους του τραγουδιού «Σφαγείο», είναι ο κώδικας που είχαν οι ίδιοι επινοήσει όσο βρίσκονταν στα κελιά της Ασφάλειας. «Είχαν μοιράσει την αλφάβητο ανά τετράδες γραμμάτων σε σειρές, το πρώτο τακ-τακ σήμαινε ποια σειρά γραμμάτων, το δεύτερο ήταν ποιο γράμμα από τη σειρά, και κάπως έτσι έβγαζαν ολόκληρες προτάσεις. Ήταν σε διπλανά κελιά, μπορούσαν έτσι να συνεννοηθούν. Ο Μίκης άκουγε τα ουρλιαχτά του Ανδρέα, που τον έβγαζαν κάθε βράδυ στην ταράτσα», εξήγησε η Έφη Λεντάκη στην ΕΡΤ, η σύζυγος του Αντρέα Λεντάκη.
Μίκης Θεοδωράκης και Ανδρέας Λεντάκης βρέθηκαν σε γειτονικά κελιά στον τέταρτο όροφο της Γενικής Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας, αν και ήταν φίλοι από παλιά. Ο Ανδρέας Λεντάκης, σημαντικό στέλεχος της Αριστεράς με πλούσια αντιδικτατορική δράση και σίγαστο μέλος του φοιτητικού κινήματος και πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπέστη βασανιστήρια από τη Χούντα των Συνταγματαρχών, ως ιδρυτικό στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη. Στη φυλακή και την εξορία παρέμεινε τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
«Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα / μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ / πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ’μαστε παρέα», τραγουδούσε ο ίδιος ο Μίκης στην πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού «Σφαγείο», αναφερόμενος στα βασανιστήρια που υπέστη ο Λεντάκης, αφού κάθε βράδυ τον έβγαζαν στην ταράτσα και τον χτυπούσαν.
«Με χτυπούσαν με μικρούς σάκους γεμάτους με άμμο στο κεφάλι, γιατί γνώριζαν πως είχαν μετατραυματική επιληψία», είχε πει ο Αντρέας Λεντάκης στον Μίκη Θεοδωράκη. Στο αυτοβιογραφικό έργο «Το Χρέος», ο Μίκης αφηγείται: «Ο Αντρέας καθισμένος κατάχαμα, χορεύει! Μεσ’ στο κελί ετοιμάζω το Μορς των φυλακών. ΑΒΓΔ-ΕΖΗΘ-ΙΚΛΜ κ.λ.π. Χτυπάς πρώτα τη σειρά της ομάδας και στη συνέχεια τη σειρά του γράμματος μέσα στην ομάδα. Το απόγιομα πετώ το χαρτάκι από την τρύπα του ιούδα. Μετά ξαπλώνω πλάι στον τοίχο κι αρχίζουμε το κουβεντολόι. Ο Αντρέας μου διηγήθηκε τη δράση του και τη σύλληψή του. Τις ανακρίσεις και το μαρτύριό του πάνω στην ταράτσα».
