Λατρεύω τις πολλές και διάφορες μα πάνω απ’ όλα εκλεκτές μυρωδιές, ειδικά αυτή που παράγεται από τον μηχανισμό ψύξης του ανθρώπινου σώματος. Ο ιδρώτας, σε συνδυασμό με τον κίτρινο/μουσταρδί/καφέ αφρό του παραδοσιακού ελληνικού φραπέ, την ευωδία των φρέσκων ψαριών από τη Βαρβάκειο, του έντονου παλιακού after shave που σε κάνει να δακρύζεις σαν την εικόνα της Παναγίας στην εκκλησία της γειτονιάς σου, των γυμνών ποδιών και δακτύλων που αερίζονται μέρα μεσημέρι στον ηλεκτρικό που, να, κοίτα, περνάει από το Θησείο την ώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Λατρεύω τα ΜΜΜ το καλοκαίρι διότι με βάζουν αυτόματα σε μία κατάσταση anger management. Δεν δίνω φράγκο σε «ειδικούς», ένα πρωινό στο 550, σε ώρα αιχμής, είναι καλύτερο από 2 πτυχία και 15 χρόνια σπουδών πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία. Η αφόρητη ζέστη που εγκλωβίζεται στα πολύχρωμα αν είσαι ο Τίμοθι Λίρι, στα γκρι, αν είσαι ξενέρωτος, στενά της Αθήνας, δίνουν στους κατοίκους της δύο έξτρα δόσεις παρανοϊκής ενέργειας που τη μεταφέρουν, προφανώς, μαζί τους στα βαγόνια. Είσαι ο σάκος, είναι το ντιρέκτ του πυγμάχου που έριξε τον Φόρμαν στο έδαφος, κάπου στη ζούγκλα της Κινσάσα.

Αναγκαστικά, λοιπόν, για να μην σφηνώσουν το κεφάλι σου ανάμεσα στις πόρτες που με το ζόρι κλείνουν, αναγκάζεσαι να προσποιηθείς ότι όλα είναι καλά, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον σωλήνα αποχέτευσης που αποφάσισαν να μεταφέρουν με το λεωφορείο και που αναπαύεται πάνω στο πόδι σου. Φυσικά κυρία μου, μπορείτε να αφήσετε το κλουβί με τα πανέμορφα παπαγαλάκια του Μπιμπίλα στον μηρό μου.

Όχι, όχι, μην ανησυχείτε, έχουν κάτσει κι άλλα ζώα στο ίδιο σημείο, έχουμε περάσει και χειρότερα που λένε. Μα, το συζητάτε; Εννοείται ότι έχετε το ελεύθερο να μιλήσετε όσο πιο δυνατά μπορείτε για τα περιουσιακά της οικογένειας μετά την πρόσφατη απώλεια του πατέρα σας. Μακάρι να περάσει στα χέρια σας το πατρικό, ο αδερφός σας είναι λιγάκι επιπόλαιος. Ζωή σε σας, ζωή και κουράγιο σε εμάς.

Λατρεύω τα ΜΜΜ διότι προσφέρουν το καλύτερο πρόγραμμα αδυνατίσματος της αγοράς στην προνομιακή τιμή των 1,20 ευρώ. Ο κλιματισμός αγνοείται αν εξαιρέσεις τα στιγμιαία κέφια του μετρό και έτσι, μία διαδρομή από το κέντρο μέχρι το Μαρούσι, είναι αρκετή για να σε γυρίσει πίσω στα χρόνια του Δημοτικού, τότε που οι φίλοι σου δεν έχαναν την ευκαιρία να σχολιάσουν τους «κοιλιακούς της πείνας» που σε έκαναν γνωστό σε σχολείο και φροντιστήριο Αγγλικών.

Βγαίνεις άλλος άνθρωπος από το λεωφορείο, τις προάλλες τρόμαξε να με αναγνωρίσει ο σουπερβάιζορ/τιμ μάνατζερ/κόντεντ κριέτορ/μάστερ οφ αναλίτικς όταν έφτασα στη δουλειά. Ήμουν ο μισός, ο άλλος μισός έμεινε σαν αποτύπωμα, σαν σκιά, στο ποτισμένο με πολλές υπαρξιακές ανησυχίες κάθισμα της κινητής σάουνας. Μισή βόλτα, μία στάση ρε παιδί μου και είσαι σε θέση να διακρίνεις τις ραβδώσεις των ατροφικών μυών σου όταν σκουπίζεις τον ιδρώτα που τρέχει στο μέτωπό σου όπως τα ορμητικά νερά στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Προσέξτε μην πνιγείτε, καλέ, όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε.

Στο ίδιο πακέτο, των 1,20 δηλαδή, μπορεί να βρει κανείς κι άλλες ευκαιρίες, αρκεί να ξέρει τον οδηγό. Για τη γνωστή λεωφορειακή αποτέφρωση μιλάω. Να το γράψετε στη διαθήκη σας, μην το ξεχάσετε. Γιατί να τρέχετε στις Βουλγαρίες; Το να σε σκεπάζει το χώμα είναι πλέον ντεμοντέ. Και το να χρησιμοποιείς τα ΜΜΜ με 35 βαθμούς Κελσίου ντεμοντέ είναι, αλλά για άλλους λόγους. Ναι, όλους τους παραπάνω.