H Ζέτα Μακρυπούλια έχασε την πτήση της (επειδή δεν είχε κάνει ηλεκτρονικό check-in και άργησε στην επιβίβαση). Η Μαρία Σολωμού δεν ήξερε ότι για να ταξιδέψει σκύλος με αεροπλάνο πρέπει να έχει βιβλιάριο. Κάποιος άνθρωπος από το κοντινό τους περιβάλλον θα έπρεπε να επανασυστήσει αυτές τις αναγνωρίσιμες σελέμπριτι Κάρεν με την πραγματικότητα.
Οι προνομιούχες γυναίκες πατούν την ευαίσθητη χορδή της πλειοψηφούσας, εκκωφαντικά τοξικής μάζας του Twitter. Που περιμένουν πάνω από το πληκτρολόγιο για να δικάσουν ανώνυμα και ασταμάτητα να αποδοκιμάσουν δημόσια κάποια πλούσια Κάρεν που έχει πεισθεί ότι ο μικρόκοσμος της, αυτό το echo chamber, το κλειστό κύλωμα αποτελούμενο από γλείφτες και τσιράκια που φυτοζωούν γύρω από την αναγνωρισιμότητά της κάθε τηλεοπτικής Κάρεν, είναι ειλικρινής και ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής. Τα ταξικά προνόμια όμως δεν τα εξασκείς στα (δημόσια) μέσα μεταφοράς. Ούτε στα social (εκεί θα έπρεπε να αρκεστούν στην τοποθέτηση προϊόντος έναντι αμοιβής, ως σελέμπριτι προς ενοικίαση στο Instagram).
Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα που η τυπική μεσήλικας παρουσιάστρια της τηλεόρασης με χρυσά συμβόλαια απαιτεί να υπάρχει ο κόσμος σύμφωνα με τα πρότυπά της, έχοντας ελάχιστο σεβασμό για τους άλλους και επιπόλαια ικανότητα να υποτιμά τους άλλους για να επιτύχει τους σκοπούς της. Είναι φυσικό όταν έχεις συνηθίσει επί 30 χρόνια να ικανοποιούν τα καπρίτσια και τις επιθυμίες σου να έχεις αναπτύξει μια ήπια αντικοινωνική συμπεριφορά. Και να μην έχεις καταλάβει ότι η δεκαετής οικονομική κρίση, τα εκδημοκρατισμένα αφιλτράριστα social media και η ακρίβεια μετά την πανδημία έχει μετατρέψει τους followers της σε αδηφάγα ζόμπι που περιμένουν να την ακυρώσουν γιατί το μπλαζέ υφάκι της είναι προσβλητικό. Η υποβάθμιση της ευγένειας μεταξύ των ανθρώπων είναι ένα γεγονός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οκ, για να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το προνόμιο αυτές οι γυναίκες θα έπρεπε να σπάσουν την φούσκα της ύπαρξης τους. Ας συμφωνήσουμε, a priori, ότι δεν έχουν την στοιχειωδέστερη αυτογνωσία για να το κάνουν αυτό γιατί είναι έξω από το προσωπικό τους οικοσύστημα. Είναι κακομαθημένα παιδάκια των ιδιωτικών καναλιών. Δεν χρειάζεται καν να μιλήσουν με τον υπεύθυνο. Πιστεύουν ότι η ειδική μεταχείριση που έχουν είναι η νόρμα. Και δυσανασχετούν όταν αντιμετωπίζονται ως κοινοί θνητοί. Και, εντελώς Καρενίστικα, πιστεύουν ότι με ένα στόρι τους ή μια ανάρτηση θα κινητοποιήσουν τους followers τους ως στρατό προστασίας. Για γέλια.
Το κράξιμο
Η Ζέτα λοιδορήθηκε επειδή αντέδρασε όπως ο μέσος Ελληναράς αν του συνέβαινε το ίδιο. Το attitude “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” το ακούμε από την ουρά στο σούπερ μάρκετ μέχρι τα φανάρια. Φυσικά δεν δικαιολογείται η κάθε Ζέτα Μακρυπούλια. Δεν υπάρχει όμως καμία δικαιολογία για την αγένεια του κάζουαλ μ@λ@κ@ της ημέρας. Που σχεδόν ποτέ δεν είναι συνεπής, που παρκάρει όπου θέλει, που διπλοπαρκάρει για να πάρει καφεδάκι ή τσιγάρα.
Είναι τόσο αδικαιολόγητα τα κακόβουλα σχόλια και οι κακοποιητικοί χαρακτηρισμοί στο Twitter το τελευταίο διήμερο. Ο μέσος ανώνυμος λογαριασμός στο Twitter πιστεύει ότι είναι η φωνή που θα αλλάξει τον κόσμο. Ναι, ναρκισσιστική διαταραχούλα λέγεται. Το Twitter έχει κανονικοποιήσει την κακοποίηση και τα υποτιμητικά σχόλια. Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τις συνέπειες αυτών που λένε στο Διαδίκτυο. Κρύβουν τον πιο σκοτεινό εαυτό τους πίσω από την ανωνυμία και προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι πιο έξυπνοι από όλους κάνοντας viral ένα βλακώδες σχόλιο. Η μετριοπάθεια δεν έχει θέση στο Twitter και σε λίγο δεν θα έχει και στην πραγματική ζωή.
Όσο αδικαιολόγητο είναι το προνόμιο κάθε Κάρεν, το ίδιο ενοχλητικό είναι και το μαζικό, γηπεδικό, αντικοινωνικό κράξιμο. Είναι και οι δύο συμπεριφορές προσβλητικές και τοξικές. Και, κυρίως, άρρηκτα συνδεδεμένες.
