Το Vice υπέβαλε αίτημα πτώχευσης, λίγο μόλις καιρό μετά το κλείσιμο του Buzzfeed News. Αν δεν το έχετε μάθει από τα ενημερωτικά κείμενα, σίγουρα μπήκατε στη διαδικασία να το γκουγκλάρετε με αφορμή τα ομολογουμένως πολλά και έντονα σχόλια-ευχές κάτω από sites, “καλό Vice εύχομαι”. Sites που έχουν ή δεν έχουν έστω την παραμικρή σχέση με περιεχόμενο που να μοιάζει έστω και λίγο με αυτό του Vice. Όχι πως έχει σημασία. Σημασία έχει πως καμία γενιά δεν γλίτωσε τον νεοπουριτανισμό και την κομπλεξική χαιρεκακία στα χρόνια που άνθισε το hate spread. Προφανώς ούτε το Provocateur τη γλίτωσε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Η πτώχευση της Vice Media, φαίνεται να βολεύτηκε στις συνειδήσεις τους σαν κάποιου είδους δικαίωση. Μοιάζει λίγο σαν τη delusional δικαίωση του μέσου κρυφοκαταπιεσμένου Boomer, που κάποια στιγμή στη ζωή του αποφάσισε πως το feed του στο Facebook θα γίνει το κέντρο όλης του της ύπαρξης. Από αυτό θα ενημερώνεται. Από αυτό θα μαθαίνει τα νέα της μακρινής του ξαδέρφης. Από αυτό θα βρίσκει κανένα ραντεβού. Σε αυτό θα φλεξάρει το νέο του αυτοκίνητο. Από αυτό θα αγοράζει μεταχειρισμένο καναπέ. Του boomer (όχι απαραιτήτως αυστηρά ηλικιακά) που μια μέρα αποφάσισε να κάνει like σε όποια σελίδα ειδησεογραφικού και μη μέσου ενημέρωσης βρήκε γνώριμο ή πιασάρικο τον τίτλο, για να “είναι up-to-date” με “τη δύναμη ενός scroll”. Και αφού πρόωρα και παρορμητικά ακολούθησε, ανακάλυψε εκ των υστέρων πως δεν είναι ο ίδιος το κοινό των πάντων. Δεν αποτελεί εκείνος το target group κάθε φιλόδοξου εγχειρήματος. Πως τέλος πάντων δεν καίγονται όλοι να τον ικανοποιήσουν ή να του χαϊδέψουν τα αυτιά. Δεν θα βρίσκει παντού μια μικροαστική φιλική γωνιά για τον μικρόκοσμό του, των τεσσάρων τοίχων και της “φυσιολογικολατρείας” των outfits του Met Gala, των γλυκανάλατων ταινιών ή των τίτλων που θα τον κάνουν να φαίνεται “ψαγμένων” και των τελευταίων κουτσομπολιών για τον γάμο Χρηστίδου – Μαραντίνη. Βέβαια και σε αυτά, όπως και στα θέματα του Vice ή άλλων “νεανικών” μέσων, κάνει το ίδιο πράγμα: χαρίζει το κλικ του και μετά γράφει πως “αρνείται να χαρίσει το κλικ του. Ένας χρήστης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει τα μυστικά του. Όλοι το ξέρουν αυτό.
“Go woke, go broke λέει ο σοφός λαός”
Εκεί έξω υπάρχει μια ολόκληρη φυλή νεοπουριτανών, καταπιεσμένων όντων, που βαφτίζουν woke οτιδήποτε αποδέχεται κάτι που υπήρχε στο περιθώριο, μέχρι που δεν ήταν πλέον περιθώριο. Μέχρι που κατέλαβε το μερίδιό του στην κοινωνική πίτα. Το 10% τον φορών πέφτουν μέσα. Αλλά αυτό το ποσοστό δεν είναι αρκετό για να τους θεωρήσουμε έγκυρο δείγμα του μέσου πολίτη. Άνθρωποι που δεν θέλουμε να φανταστούμε πόσο σοκαρίστηκαν την πρώτη φορά που διάβασαν έναν τίτλο του Vice, αλλά θα θέλαμε πολύ να μάθουμε ποιος τους έφτασε τόσο πολύ στο όριό τους που τους έβαλε σε διαδικασία να αφήσουν το πρώτο τους hate σχόλιο στο comment section. Με ποιο θέμα πήραν το βάπτισμα του πυρός στον γεμάτο εκτόνωση κόσμο των “πολύ σημαντικών απόψεων που είναι κρίμα να μην πληκτρολογηθούν και αναρτηθούν με ένα φλογισμένο enter”.
Δίνουν την αίσθηση ανθρώπων σε άρνηση του ίδιου τους του πανικού, σε εκείνη την αμήχανη στιγμή που συνειδητοποιεί πως δεν τους άφησε πίσω η εποχή. Δεν χάλασε η κοινωνία, δεν χαλάρωσαν τα ήθη, δεν είναι όλοι “ανώμαλοι” και αποφασισμένοι να τους κάνουν να αναρωτιούνται καθημερινά “σε τι κόσμο ζούμε” και “πού μεγαλώνουν τα παιδιά τους”. Δεν έμειναν πίσω, απλώς ποτέ δεν κατάφεραν να ριζώσουν στο παρόν. Δεν ένιωσαν ποτέ την ενστικτώδη περιέργεια που σε ωθεί να δεις τη ζωή λίγο πιο ρευστά, με λιγότερη σοβαροφάνεια. Σε ένα τώρα που τέλος πάντων σε κάνει να κλικάρεις, μην παίρνοντας και τόσο σοβαρά τον εαυτό σου ή ένα άρθρο με τίτλο “πώς μπορείς να γλείψεις το πέος σου;” (ναι, όλοι γελάσαμε, δεν γκρεμίστηκε και το σύμπαν μας). Δεν είναι όλα τόσο σοβαρά και κάποιος που δεν σκέφτεται δεύτερη φορά να σχολιάσει επώνυμα και χαιρέκακα σε άρθρο που δεν διάβασε καν ή που προσποιείται ότι δεν διάβασε καν, θα έπρεπε να το στηρίζει με όλη του την ύπαρξη. Αν μη τι άλλο.
“Καλό ΟΑΕΔ σας εύχομαι”
Πάντως, τα κείμενα για την πτώχευση του Vice σίγουρα δεν τα διάβασε, μιας και σχολιάζει σε όποιο site των ξεβολεύει λίγο μέχρι το εκάστοτε θέμα να περάσει στη μαύρη τρύπα της ιντερνετικής λήθης, “καλό Vice σας εύχομαι”. Να ενημερώσουμε λοιπόν πως δεν κλείνει. Θα συνεχίσει τη δουλειά του, παρά την πτώχευση. Ναι, απέτυχε. Ας μη γελιόμαστε. Δεν είναι και ότι υπήρχε ποτέ ελπίδα για τα δωρεάν ιντερνετικά μέσα, σε έναν κόσμο που η διαφήμιση προτιμά να μη σπάει αυγά, να ακολουθεί τετριμμένες προσεγγίσεις και να απευθύνεται σε πιο παραδοσιακά μέσα, όπως η τηλεόραση. Σε επίπεδο που φοβόμαστε πως ακόμα και το 2075 το βιτάμ πάντα θα διαφημίζεται αλειμμένο πάνω στα ψωμιά μιας ανησυχητικά χαμογελαστής οικογένειας. Ξέρετε. Σαν αυτές που δεν υπάρχουν στην πραγματική ζωή, παρά μόνο στο ιδεατό του μέσου χρήστη που ρίχνει Παναγίες στο comment section κάποιου άρθρου του Vice τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο.
