«Εγώ δηλώνω καθαρά ότι θα συνεχίσω να παλεύω το πρόγραμμα των 6 πυλώνων. Θα είμαι εδώ θα είμαι παρών στην επόμενη ημέρα για να δώσουμε την μάχη. Θα είμαι στρατιώτης της παράταξης» δήλωσε ο Παύλος Πολάκης αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, που τον έφερε στη δεύτερη θέση (43.51%), πίσω από τον νέο πρόεδρο, Σωκράτη Φάμελλο (49.41%). Πολλοί απόρησαν με την ταπεινοφροσύνη του και τη μεγαλοκαρδία του. «Ποιο καλόβολο πνεύμα μπήκε στο σώμα του Πολάκη» αναρωτιόμασταν. Λίγες στιγμές μετά, ο Κρητικός ποπολάρος επανήλθε βέβαια στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις: «Αυτά που λέω δεν είναι πλειοψηφικά αλλά είναι ο μισός ΣΥΡΙΖΑ».
Ο Σωκράτης Φάμελλος ίσως και να έδωσε ρεπό στον εαυτό του, πηγαίνοντας να γιορτάσει τη νίκη του, στον Σταυρό του Νότου με την Όλγα Γεροβασίλη, τον Γιώργο Βασιλειάδη, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον Διονύση Καλαματιανό και άλλους φίλους του στο κόμμα. Από σήμερα, όμως, θα βρει μπροστά του το νέο «έτερον ήμισυ» στον ΣΥΡΙΖΑ…
«Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ»
«Ο μισός ΣΥΡΙΖΑ» είναι ακριβώς αυτό που συνοψίζει την απόφαση του Παύλου Πολάκη να κατέβει υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ και να εμφανιστεί ακριβώς μετά ως ο «συγκυβερνήτης». Δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωσή του (πως δεν πρόκειται απλά για μια ισχυρή πλειοψηφία εντός του κόμματος), θεωρεί πως μιλά εκ μέρους του μισού ΣΥΡΙΖΑ.
Ντύθηκε, δηλαδή, σαν… μισός Λουδοβίκος, ο οποίος είχε εκστομίσει το ιστορικό «L’ etat, c’ est moi» («Το Κράτος είμαι εγώ»), για να πει πως το μισό κόμμα του ανήκει. Κι αν κανείς δεν βλέπει τίποτε το μεμπτό εδώ, δεν θα θέλαμε να τον βγάλουμε από την καλοκαγαθία του.
Γιατί ο Πολάκης είναι ωρολογιακή βόμβα;
Σαφώς και δεν πρόκειται για μια αυθαίρετη σκέψη. Εξετάζοντας το ιστορικό του νέου «συγκυβερνήτη» θα δει κανείς τακτικές που μικραίνουν ένα κόμμα, την προσωπική του ατζέντα πάντοτε υψηλότερα από την κομματική, αλλά και από όποια, θεσμική του ιδιότητα. Κυρίως, όμως, θα δει έναν πολιτικό να πολιτεύεται βάση του θυμικού, να διαφημίζει το έντονο Κρητικό ταμπεραμέντο του, με ξεσπάσματα και προσωπικές επιθέσεις.
Το παράδοξο είναι πως ο Πολάκης κατάφερε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να παίζει την Κρητική του λύρα και στους ρυθμούς που γουστάρει να χορεύει όλη η Κουμουνδούρου. Παλεύει εναντίον όλων για τον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος γίνεται μετά εχθρός του. Αντί να αποσυρθεί για το ατυχές της επιλογής του, να ανέβει στον Ψηλορείτη και να ξαποστάσει για λίγο, να κάνει την αυτοκριτική του, εκείνος κατεβαίνει στις εσωκομματικές εκλογές για να μετρήσει και να πιστοποιήσει το μέγεθός του.
Ωστόσο, είναι αυτό το μέγεθος που πληγώνει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πορτιέρης της Κουμουνδούρου
«Δεν χρειαζόμαστε άλλη τοξικότητα. Δεν θα υπάρξει τάση άλλων αποχωρήσεων αλλά τάση επανάκαμψης» δήλωσε ο ίδιος. Ποιος άραγε θα θέλει να επιστρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ του Πολάκη; Σε ποιον δεν έχει επιτεθεί; Δεν έχει επιτεθεί στην Έφη Αχτσιόγλου; Στον Νίκο Φίλη; Μέχρι μπηχτές στον Αλέξη Τσίπρα έχει ρίξει.
Όσο ο Πολάκης παραμένει «συνέταιρος» του -κάθε- προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα παίζει τον ρόλο του πορτιέρη. Θα φροντίζει να βγει από το «μαγαζί» του εκείνοι που θεωρεί πως δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τη δική του… αδιαμφισβήτητη ιδεολογική καθαρότητα.
Κι όσο θα παραμένει στην πόρτα, δεν θα μπορεί κανείς εύκολα να επιστρέψει στο… μαντρί. Ίσως, αν υπογράψει μια δήλωση… μετανοίας να εξεταστεί πιο σοβαρά η περίπτωσή του, αλλά σίγουρα θα πρέπει να φιλήσει το «δαχτυλίδι».
Ο τελευταίος γύρος
Σύμφωνα με όσα είδαμε μέχρι τώρα, απομένει ένας ακόμη γύρος για να ηρεμήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε καθέναν από τους προηγούμενους, το κόμμα έβγαινε «ματωμένο» από τις εσωκομματικές μάχες. Αυτός ο γύρος θα είναι ο τελευταίος. Αν θα τον φέρουν σε ποσοστά προ της οικονομικής κρίσης, μένει να φανεί. Αλλά τα θαύματα είναι μοναδικά. Αν κάποια φαινόμενα επαναλαμβάνονται, τότε δεν μιλάμε για θαύμα.
