Το τι εικόνα σχηματίζουμε για έναν άνθρωπο μπορεί να είναι και λίγο παγίδα. Με την έννοια πως τον εγκλωβίζουμε σε ένα ρόλο, μία έκφανση συγκεκριμένη από την οποία δύσκολα δεχόμαστε να ξεφύγει. Αυτός έχει χιούμορ άρα πρέπει να λέει (συνεχώς) αστεία – έχει δεν έχει κέφι. Αυτός είναι έξυπνος, οπότε κάθε φορά που μιλάει πρέπει ο λόγος του να έχει κάτι από Κορνήλιο Καστοριάδη ή περίπου. Και πάει λέγοντας. Κάτι τέτοιο πάει να συμβεί, ενδεχομένως να συμβαίνει ήδη, με τον Μίλτο Τεντόγλου.
Ότι είναι cool τύπος, είναι. Αναντίρρητα και προφανώς. Αλλά θέλουμε τόσο πολύ να είναι συνεχώς, ώστε το… τεντώνουμε όσο δεν πάει. Ό,τι και να πει ο δις χρυσός ολυμπιονίκης του μήκους, όλοι μας, media και social media, προσθέτουμε ένα «τικ» παραπάνω για να υπηρετηθεί αυτό το αφήγημα. Προσοχή και προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Δεν μιλάμε για τον αθλητή. Μιλάμε για το συμπεριφορικό κομμάτι.
Και, ποτέ δεν ξέρεις, αν τυχόν κάποτε ξεφύγει από αυτό το πλαίσιο μπορεί να βρεθεί ως και δαχτυλοδειχτούμενος. Κάποιοι ίσως το εκλάβουν τότε ως προδοσία. Καταπώς η ιστορία μας έχει διδάξει, η αγάπη μπορεί να γίνει μίσος σε χρόνο dt. Δεν λέμε απαραίτητα πως αυτό θα συμβεί με τον Μίλτο Τεντόγλου – μακάρι να μην γίνει ποτέ των ποτών. Όμως ως κίνδυνος είναι ρεαλιστικός όταν βάζουμε τα πράγματα σε «κουτάκια».
Μίλτος Τεντόγλου: Αυτό τελικά είναι το πιο σημαντικό
Και κάπου εδώ πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας ως ΜΜΕ. Βρήκαμε κάποιον που τα λέει ωραία και διαφορετικά και πέσαμε με τα μούτρα πάνω του. ΟΚ, δεν συμβαίνει πρώτη φορά ούτε και τελευταία. Πάντα οι ξεχωριστοί, οι χαρισματικοί, οι πάνω από το μέσο όρο τραβάνε τους άλλους, πόλος έλξης, μαγνήτης φυσικός. Όμως θέλει ένα μέτρο το πράγμα, μια σύνεση. Δεν χρειάζεται να είναι όλα πάντα «γκράντε».
Το αυτό ισχύει και στη συζήτηση αναφορικά με το αν ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών σε ατομικό σπορ. Μάλλον είναι. Αν και κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει κάποιον εκ των Πύρρο Δήμα, Λευτέρη Πετρούνια. Όμως, αλήθεια, έχει τόσο σημασία; Είναι επίσης δίκαιο να συγκρίνουμε ανθρώπους από διαφορετικά αθλήματα ή / και εποχές;
Ας απολαύσουμε την τύχη που έχουμε να βλέπουμε αθλητές τέτοιου επιπέδου. Που μας δίνουν ένα παράδειγμα στο μέτρο του εφικτού σχετικά με το πόσο πολύ είμαστε διατεθειμένοι να δουλέψουμε, να κοπιάσουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Επαγγελματικούς και προσωπικούς. Ας κρατήσουμε αυτό και τα περί GOAT, coolness και συναφή, ας τα έχουμε σε δεύτερη μοίρα, στο πλαίσιο μιας ωραίας, χαλαρής (καλοκαιρινής) συζήτησης.
Ο ίδιος ο Μίλτος Τεντόγλου (πιθανότατα) δεκάρα δεν δίνει αν γράφει καλά στον φακό, αν τα λέει ωραία. Απλά τα λέει. Μέσα από τη ψυχή του, επειδή έτσι του βγαίνουν. Εμείς έχουμε ανάγκη ήρωες. Τέτοια πρότυπα. Και ορθώς. Αλλά πρέπει και να τα προστατεύουμε. Ακριβώς λόγω της σπανιότητάς τους, της δύναμης που κομίζουν ως έμπνευση και του εύθραυστου της διαφορετικότητας σε μια σαρωτική εποχή που τρέχει με χίλια.
* Πηγή φωτογραφιών: Ηellenic Olympic Committee
