Μια 28χρονη κοπέλα αντιλαμβάνεται την παρουσία του πρώην συντρόφου της έξω από το σπίτι της, την ώρα που επέστρεφε από έξοδο με φίλο της, και σπεύδει στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, προκειμένου να ενημερώσει τις αρχές και να ζητήσει ένα περιπολικό να τη συνοδεύσει με ασφάλεια εκεί που μένει. Ενδεχομένως, και για να «τρομοκρατήσει» κατά κάποιο τρόπο τον πρώην σύντροφό της, βλέποντας την παρουσία των αστυνομικών, που για δύο μήνες την παρενοχλούσε.

Η κοπέλα έχει κάθε λόγο να φοβάται. Το 2020 είχε προχωρήσει σε μήνυση εις βάρος του, για βιασμό και βιαιοπραγία, κάνοντας και ασφαλιστικά μέτρα, όμως λίγο αργότερα την απέσυρε. Τέσσερα χρόνια μετά, λοιπόν, βρίσκεται εντός αστυνομικού τμήματος για να τον καταγγείλει και να καταφέρει το πιο απλό: να γυρίσει στο ασφαλές της μέρος, στο σπίτι της. Αλλά αυτό που είναι αυτονόητο, τελικά στη χώρα που ζούμε μοιάζει ακατόρθωτο.

Ο αξιωματικός υπηρεσίας ακούει την ιστορία της, της εξηγεί πως δεν υπάρχει διαθέσιμο περιπολικό και της ζητά να καλέσει εκείνη την Άμεση Δράση. Δεν την κρατά καν εντός του αστυνομικού τμήματος. Η αστυνομία όλα αυτά. Που προασπίζεται την ασφάλεια των πολιτών, που ζητά από θύματα να πατήσουν το panic button σε περίπτωση που φοβούνται για επίθεση από τον σύντροφο/τον σύζυγο, ώστε να «τρέξει» να βοηθήσει. Η ίδια αστυνομία αφήνει τελικά στη μοίρα της την κοπέλα. 

Και όχι μόνο αυτό. Βγαίνει έξω από το Α.Τ. και αντί κάποιος αστυνομικός να είναι δίπλα της, μέχρι το 100 να στείλει ένα περιπολικό, την αφήνει ξανά μόνη. Με έναν σκοπό στο φυλάκιο που δεν πρόλαβε ούτε να βγει. Ο 39χρονος πρώην σύντροφός της, έχοντας ένα μαχαίρι στο χέρι, βρίσκει την «τέλεια» ευκαιρία και τη δολοφονεί επί τόπου.

Έξω από το αστυνομικό τμήμα. 

Και κάπως έτσι αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει ασφάλεια πουθενά.

Πόσο σοβαρά παίρνει η ελληνική αστυνομία τις καταγγελίες;

Μάλλον καθόλου. Το απέδειξε χθες άλλωστε. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο που έπρεπε να ακολουθηθεί, ο αξιωματικός όχι μόνο δεν έπρεπε να την αφήσει να φύγει μόνη της, αλλά ήταν υποχρεωμένος να καλέσει την άμεση δράση ο ίδιος και όχι το θύμα. Ο Σταύρος Μπαλάσκας μιλώντας για τη νέα γυναικοκτονία, δήλωσε πως το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων «όχι μόνο δεν έχει περιπολικό, αλλά δεν έχει μαντήλι να κλάψει».

Κι αυτό τώρα θα έπρεπε να είναι δικαιολογία; Θα νιώσουν καλύτερα οι γονείς της 28χρονης που έχασαν την κόρη τους έξω από το αστυνομικό τμήμα, όπου η αστυνομία θα έπρεπε να είχε προλάβει μια νέα γυναικοκτονία; Που είχαν το θύμα εντός του τμήματος και δεν το βοήθησαν; Που τους ενημέρωσαν 12 ώρες μετά το φονικό και μάλιστα όχι η ίδια η αστυνομία, αλλά ένας δημοσιογράφος; Μπορούν όλα αυτά τα αδικαιολόγητα να δικαιολογηθούν; Όχι. Και για ακόμη μια φορά, δεν μιλάμε μόνο για μια γυναικοκτονία, αλλά για την χείριστη αντιμετώπιση της αστυνομίας.