Το περιστατικό στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ του Σαββάτου ήρθε να επιβεβαιώσει όλους εκείνους που έβλεπαν την Εκκλησία της Ελλάδος να διολισθαίνουν επικίνδυνα στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών, την έξαρση ρητορικής μίσους από δημοσιολόγους της άκρας δεξιάς και των φανατικών υπερ-ορθόδοξων που έβρισκαν φιλόξενο στασίδι σε διάφορα πρωινάδικα.
Έτσι, μέσα από τα κανάλια εθνικής εμβέλειας ξετυλίχτηκε όλη η τοξική βεντάλια των υπερσυντηρητικών κύκλων που μιλούν με απαξίωση για οτιδήποτε δεν αναγνωρίζουν ως «φυσιολογικό». Τα πρωινάδικα είχαν ευθύ ανταγωνισμό από τις εκκλησίες. Σε κάθε ναό της χώρας τα κηρύγματα μίσους εναντίον όποιων δεν ήταν στο πλευρό τους έγιναν με τον πιο επίσημο τρόπο: Την υπογραφή του Ιερώνυμου. «Εν εκκλησίαις ευλογείτε τον Κύριο, αφού πρώτα στοχοποιήσετε τους ΛΟΑΤΚΙ».
Με τη μισαλλοδοξία να φτάνει σε νέα υψηλά και να τυγχάνει ευρείας αποδοχής από άτομα αμφιβόλου ποιότητας, θα ήταν αστείο να ζούμε με τον εφησυχασμό πως όλα θα γίνουν ρόδινα. Το μίσος που «ξέρασαν» ακόμη και εντός της Βουλής, εναντίον ακόμη και των άρθρων του Συντάγματος, διοχετεύτηκε σε αμυαλα παιδιά που εξαιτίας της προβληματικής ανατροφής τους, ζουν με καύσιμο το μίσος “κατασκευάζοντας” φανταστικούς εχθρούς τους οποίους και προσπαθούν να συντρίψουν.
Ούτε και οι ηλικίες των συλληφθέντων στη Θεσσαλονίκη θα πρέπει να ξενίζει τους πιο ψύχραιμους. Αυτές είναι οι ιδανικές ηλικίες για να “προσηλυτίσει” και να φανατισει κάνεις, σε αυτήν την ηλικία διαμορφώνονται απόψεις και προκαταλήψεις. Όσο πιο ακραίες, τόσο πιο ισχυρές.
«Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα»
Όπου υπάρχει φτώχεια και υποτίμηση της αξίας της ζωής υπάρχουν ανάλογα περιστατικά. Η Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε Μέκκα του τυφλού εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού. Άλλωστε, χερι-χερι πηγαίνουν αυτά. Ρωτήστε και τον πρώην δήμαρχο της πόλης, τον Γιάννη Μπουτάρη. Ρωτήστε τον Βελόπουλο, δείτε τα ποσοστά που πιάνει η υπερ-δεξια στις εκλογές και θα έχετε μια εικόνα για την πολιτική γεωγραφία της πόλης. Αλλού δεν έχει φτώχεια, θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς. Απλά στις μικρές κοινωνίες κάποιοι κρύβονται, είναι μια πρόχειρη απάντηση.
Είναι όμως και η εικόνα αυτή καθαυτή που σοκάρει – λέμε τώρα: Σάββατο βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, στην πιο διαφημισμενη πλατεία, “Ταλιμπάν” κυνηγούν όχι εγκληματίες, αλλά δύο παιδιά που δεν σκέφτονται και ενεργουν όπως οι “αυτοκλητοι διώκτες” τους. Σαν αυτοκλητοι αστυνομικοί του Τμήματος Ηθών του Ιράν;
Αλήθεια, πιστεύετε πως η Θεσσαλονίκη απέχει πολύ από την Τεχεράνη;
ΥΓ. Η διαφορά παιδείας και ποιότητας φαίνεται από το post που ανέβασε ένας από τους κυνηγημένους. Διαβάστε την ανάρτηση ενός εκ των θυμάτων και θα πειστείτε κι εσείς:
«Δεν θα μείνετε ατιμώρητοι, θα μάθετε τι σημαίνει σεβασμός, θα μάθετε να εσωτερικεύετε όλο αυτό τον θυμό με τους εαυτούς σας και όχι να εκφράζεστε επιθετικά σε άλλα άτομα. Δεν είναι η πρώτη αλλά ούτε η τελευταία επίθεση που δέχομαι, βέβαια ποτέ ξανά σε τέτοιο scale.
Αλλά θα σας πω ότι δεν θα το βάλω κάτω, θα φτάσω στα άκρα να τιμωρηθούν και να παραδειγματιστούν τέτοιου είδους συμπεριφορές! Άμα χρειαστεί θα πληρώσω και με την ίδια μου τη ζωή!
Για όλα τα 20 χρόνια που ζω και παλεύω θα τα χαρίσω προς όλα τα άτομα που έχουν χαθεί άδικα.
Μπορεί να νομίζετε ότι έχετε το ελεύθερο να επιτίθεστε σε μειονότητες, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχετε καμία ελευθερία, όχι κοινωνική αλλά προσωπική, και για αυτό σας λυπάμαι πραγματικά, που δεν έχετε εκφραστεί ούτε μια φορά στη ζωή σας αληθινά, που δεν θα καταφέρετε ποτέ να μάθετε τι σημαίνει αλληλεγγύη».
