Τη λένε Νικόλ Ελευθεριάδου. Σκέτο.

Δύο σημαντικά γεγονότα έλαβαν χώρα χθες: Το πρώτο ήταν η γενναία πρόκριση της Εθνικής πόλο γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες -μετά από 16 χρόνια- και η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου και το δεύτερο, ο μηδενισμός της σπουδαίας αυτής διάκρισης από άστοχους τίτλους ενημερωτικών μέσων. Ένα αθλητικό επίτευγμα συνοδεύτηκε τελικά από πληθώρα αναρτήσεων στα social media προκειμένου να εξηγηθούν τα αυτονόητα για ακόμη μια φορά, αντί να γράφουμε όλοι συγχαρητήρια στις αθλήτριες -που έχουν κοπιάσει και έχουν θυσιάσει πράγματα- που αυτή τη φορά έκλαψαν από χαρά και ευτυχία και όχι από θλίψη και απογοήτευση.

Αν κάποιος δεν γνώριζε το όνομα της Νικόλ Ελευθεριάδου, χθες το έμαθε. Με το πιο λάθος -σε πρώτη φάση- τρόπο και εν συνεχεία με τον πιο σωστό. Η Νικόλ Ελευθεριάδου δεν ήταν η παίκτρια που έδωσε το χρυσό εισιτήριο στην Εθνική για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με το τελευταίο της γκολ, αυτή που το έκανε ήταν η σύντροφος του Σάσα Βεζένκοφ. Και φυσικά δεν ήταν αναγκαίο να μπει το όνομα μίας εκ των κορυφαίων αθλητριών καταπώς φάνηκε, γιατί το όνομα του μπασκετμπολίστα πουλάει περισσότερο. Για την ακρίβεια πουλάει περισσότερο στο ανδρικό κοινό, το οποίο αυτό που του δίνεις να μασάει αυτό τρώει.

Ακόμα και αν έχεις κατακτήσει οκτώ πρωταθλήματα Ελλάδας, τρία Πρωταθλήματα Ευρώπης, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης LEN Trophy, ακόμα κι αν έχεις γράψει ιστορία, το όνομα Νικόλ δεν θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο. Κανένα επίτευγμα δεν είναι πιο σημαντικό από αυτό του να είσαι η σύντροφος του Βεζένκοφ και του κάθε Βεζένκοφ, άλλωστε. Αυτό είναι το σπουδαιότερο επίτευγμα που μας έχει ορίσει η ωραία μας πατριαρχική κοινωνία. Αυτή που ένα βήμα κάνει μπροστά και δέκα πίσω. Που η γυναίκα ετεροπροσδιορίζεται, είτε με διάκριση, είτε χωρίς. Όπως συμβαίνει στην επαρχία που ακόμα συστήνουν τις γυναίκες ως ‘η γυναίκα του Κώστα, του Τάκη, του Παππά’ ή ακόμα καλύτερα, η Κώσταινα, η Τάκαινα, η Γιώργαινα. Λες και δεν υπάρχει ταυτότητα.

H Νικόλ Ελευθεριάδου έφτασε μαζί με όλη την εθνική στο άκρο άωτον, μια συλλογική διάκριση για τον πολύπαθο ελληνικό αθλητισμό. Αλλά ξέρετε τι έγινε τελικά; Τα εύσημα τα πήρε ο Βεζένκοφ. Μπράβο για τη σύντροφό του. Δεν έχει όνομα, είναι η σύντροφός του. Άλλος σκοράρει, άλλος παίρνει τα εύσημα. Και όσοι δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη του, την μάθαμε. Κοιτάξτε πώς ένα γκολ της Νικόλ Ελευθεριάδου το έκανε κι αυτό. Κι αν βάλεις μαζί και μια σέξι πόζα της Νικόλ και ας λείπει το όνομά της, τότε ακόμα καλύτερα.