Η ένοπλη βία συνεχίζει να κόβει -πρόωρα- το νήμα δεκάδων παιδιών και ενηλίκων. Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις το ζήτημα της νόμιμης οπλοκατοχής. Ειδικά στις ΗΠΑ, τα περιστατικά mass shooting αποτελούν μελανό σημείο στην ιστορία της χώρας, η οποία ξέρετε πόσα μέτρα έχει πάρει για αυτή την ανοιχτή πληγή; Μηδέν. Κάθε φορά που μια πολύνεκρη επίθεση ενόπλου προκύπτει, οι Αμερικανοί είναι σαν να βιώνουν ένα deja vu. Οι ίδιες συζητήσεις, η ίδια οργή. Μέχρι την επόμενη και ούτω καθεξής.
Aυτά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Χθες, στην Πράγα και συγκεκριμένα στη Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου του Καρόλου, ο φοιτητής Ντέιβιντ Κόζακ άνοιξε πυρ με τραγικό απολογισμό τους 14 νεκρούς. Επιπλέον 25 τραυματίστηκαν. Οι εικόνες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, με τους φοιτητές να κρέμονται από τα παράθυρα – και κάποιους να πέφτουν από αυτά για να σωθούν- είναι η απόλυτη φρικαλεότητα. Όπως σε όλες τις ένοπλες επιθέσεις. Σύμφωνα με τις αρχές της Τσεχίας, ο 24χρονος είχε στην κατοχή του νόμιμα πυροβόλα όπλα. Καθόλου τυχαίο.
Το μακελειό στην Πράγα μπορεί εκ πρώτης όψεως να μοιάζει αναπάντεχο, είναι όμως; Ένα ερώτημα που έθεσε επί τάπητος και ο Guardian. Μολοταύτα, η τσέχικη πρωτεύουσα δεν έχει ιστορικό, ούτε είναι γνωστή, για βίαια εγκλήματα (τελευταίο περιστατικό, πριν το χθεσινό μακελειό, ήταν το 2019 όταν ένας άνδρας σκότωσε επτά ανθρώπους στην αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου, στην Οστράβα), είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η Τσεχία έχει τους πιο ανεκτικούς νόμους περί οπλοκατοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αποκτήσει άδεια οπλοφορίας, ενώ μια συνταγματική τροποποίηση, το 2021, νομιμοποίησε το δικαίωμα υπεράσπισης της ζωής του ατόμου ή της ζωής άλλου ατόμου με όπλο. Η τροπολογία αντικατοπτρίζεται στους εξής αριθμούς: Μέχρι το 2020, υπήρχαν περισσότεροι από 307.000 νόμιμοι κάτοχοι όπλων, σε μια χώρα των 10,6 εκατομμυρίων.
Σε ένα πιο γενικό πλαίσιο, οι τρεις χώρες που θεωρούν την κατοχή όπλου ως συνταγματικό δικαίωμα είναι οι ΗΠΑ, το Μεξικό και η Γουατεμάλα. Πάνω από 175 χώρες επιτρέπουν στους πολίτες να έχουν όπλα, ενώ πολλές έχουν ειδικούς κανονισμούς για την ιδιοκτησία τους. Στον αντίποδα, οι χώρες με τους πιο περιοριστικούς νόμους είναι η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ. Έχει να γίνει πολλή δουλειά, δηλαδή, για την οπλοκατοχή.
Οι μαζικές δολοφονίες ανοίγουν πάντα έναν δίαυλο επικοινωνίας. Οι πολίτες πιστεύουν πως οι νόμοι για τα όπλα πρέπει να αναθεωρηθούν και να γίνουν πιο αυστηροί. Δεν χρειάζεται κάποιο σπουδαίο σχέδιο για να περιοριστεί η οπλοκατοχή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην υπερψηφίζονται οι νόμοι για δικαίωμα όπλου. Γιατί την αυτοάμυνα από το παίρνω το όπλο και αρχίζω να θερίζω, τα χωρίζει μια λεπτή γραμμή. Το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να τραβήξεις την σκανδάλη. Το δυσκολότερο να μάθεις πότε είναι αναγκαστικό να το κάνεις και πότε μπορείς να το αποφύγεις, άλλωστε.
