Μια όχι και τόσο πρωτοφανή ιστορία εξελίσσεται τις τελευταίες ημέρες με φόντο τα φρεσκοβαμμένα μπαλκόνια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κορίνθου. Γονείς διαμαρτύρονται και στέλνουν εξαγριωμένες επιστολές στο σχολείο, τον Δήμο, την Πρωτοβάθμια και την Μητρόπολη. Εύλογα θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο λόγος για μια τέτοιου είδους αντίδραση, ενώ μόλις έχουν πραγματοποιηθεί εργασίες συντήρησης στο σχολείο (ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ποια είναι η εικόνα και η κατάσταση των δημόσιων σχολείων στην χώρα μας).

Όλο αυτόν τον σάλο τον έχουν προκαλέσει τα χρώματα της ίριδας. Γιατί; Σύμφωνα λοιπόν με τους γονείς που διαμαρτύρονται, τα βάψιμο των μπαλκονιών στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου παραπέμπει στα χρώματα του ουράνιου τόξου, που είναι σύμβολο της «ΛΟΤΑΚΙ προπαγάνδας, που θα οδηγήσει στην ηθική διαφθορά και τον εκφυλισμό των συνειδήσεων των μαθητών του σχολείου». 

Οι γονείς εξαπολύουν κατηγορίες και στηρίζουν τη θεωρία πως τα χρώματα του ουράνιου τόξου θα προκαλέσουν την «βίαιη εξοικείωση» των μικρών παιδιών στη σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές επιλογές. Έχει όμως λογική αυτή η θεωρία; Ποιες είναι οι πιθανότητες ένα παιδί που παίζει στην αυλή, όταν σηκώσει το βλέμμα του ψηλά και αντικρύσει έναν χρωματιστό τοίχο, να λάβει ένα υποσυνείδητο μήνυμα που θα διαφθείρει τη συνείδηση και τη σεξουαλικότητά του; 

Και έρχομαστε να εξηγήσουμε ξανά και ξανά αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα. Το κάθε άτομο έχει δικαίωμα να προσδιορίζει τη σεξουαλικότητά του ανάλογα με το τι το εκφράζει και το πως νιώθει. Η διαφορετικότητα δεν πρέπει να νοείται ως διαφθορά επειδή υπάρχουν κάποιοι που δεν την έχουν συνηθίσει, και εδώ που τα λέμε, δεν έχουν σκοπό ούτε να την γνωρίσουν, ούτε να την αποδεχτούν, ούτε να την συνηθίσουν. Αντιθέτως, θα συνεχίζουν να μάχονται σθεναρά σε κάθε περιστατικό που κλονίζει τις απόψεις τους, δίχως να διστάσουν να θυσιάσουν ακόμα και ένα ουράνιο τόξο σε σχολικούς τοίχους στον βωμό του αγώνα τους.

Μετά από μια σειρά δημοσιευμάτων στα Μέσα και τα social media, το περιστατικό έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, για αυτό και ο σύλλογος γονέων του σχολείου προχωράει σε σχετική ανακοίνωση για να δώσει απαντήσεις. Αναφέρει μεταξύ άλλων πως «η επιλογή των συγκεκριμένων χρωμάτων, δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα στην λειτουργία του σχολείου αντιθέτως δημιουργεί ένα ευχάριστο περιβάλλον για τα παιδιά. Οποιοσδήποτε συνειρμός προκαλείται και οποιαδήποτε προσέγγιση επί του συγκεκριμένου χρωματισμού βασίζονται σε υποκειμενικά κριτήρια και σε προσωπικές αντιλήψεις». Τονίζει δε πως η συνείδηση των μαθητών δεν κινδυνεύει σε καμία περίπτωση από τα βαμμένα ταβάνια του σχολείου αλλά από το παράδειγμα που δίνουν οι ίδιοι οι γονείς και οι κηδεμόνες με την συμπεριφορά τους εντός και εκτός των χώρων εκπαίδευσης.

Ο αρχιτέκτονας και αντιδήμαρχος πρασίνου και περιβάλλοντος Δήμου Κορινθίων, Γιάννης Γκεζερλής, που κατηγορήθηκε προσωπικά, δίνει τη δική του απάντηση, λέγοντας απλά πως «είναι τα χρώματα της ίριδας. Συμβολίζουν την παιδική ηλικία, την εκπαίδευση και συνακόλουθα την αναγέννηση της προσωπικότητας μέσω της γνώσης».

Μια ακόμα ιστορία που θυμίζει το περιστατικό με τη δασκάλα που έδειξε τη βραβευμένη ταινία «Αγόρια στο Ντους» σε δημοτικό σχολείο του δήμου Ζωγράφου και σόκαρε ανεξήγητα τους γονείς, λόγω ενός φιλιού στο στόμα μεταξύ δύο αγοριών. Που, αν το φιλί στο στόμα ήταν μεταξύ δύο 12χρονων ετερόφυλων παιδιών, δεν θα άνοιγε καν όλη αυτή η συζήτηση, μια και αυτό θα ήταν το φυσιολογικό και γλυκό πέρασμα στην εφηβεία. 

Τελικά, για πόσο ακόμα θα δαιμονοποιείται ένα ουράνιο τόξο και ένα φιλί στο στόμα;