Στο τελευταίο άλμα. Μία σχεδόν σαδιστική πράξη που έδωσε στην ιστορία που έγραψε ο ίδιος το κατάλληλο plot twist. Ξεκίνησε ιδανικά, υποχώρησε, επανήλθε, κέρδισε. Ο Μίλτος Τεντόγλου, μόλις στα 25 του χρόνια, έχει αποκτήσει αυτό που μοχθούν να αποκτήσουν οι αθλητές σε όλη τους την καριέρα: την κρυφή ελπίδα πως, ό,τι και αν γίνει, όποια συνθήκη και αν δημιουργηθεί, μπορεί να αλλάξει. Μόνο όσοι έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους το καταφέρνουν αυτό και ο Μίλτος, αποδεδειγμένα πια, το έχει δουλέψει και με το παραπάνω. Άκαμπτο mentality.
Πέρα από το χρυσό στη Βουδαπέστη και τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, ο Μίλτος Τεντόγλου μπορεί να υπερηφανεύεται (δεν θα το κάνει) και για κάτι άλλο, ακόμα πιο σημαντικό. Η χώρα μας, όπως ήδη γνωρίζουμε και δυστυχώς κάποιοι βιώνουν όσο γράφεται αυτό το κείμενο, βρίσκεται σε μια τρομακτικά άσχημη περίοδο, με τις φωτιές που την καίνε, να φέρνουν στην επιφάνεια εκτός από τις παθογένειες του ελληνικού κράτους, και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, αυτές που επιμένουμε να κρύβουμε κάτω από το χαλί και που τις εμφανίζουμε σε κάθε τέτοια περίσταση.
Και μέσα από αυτό χάος των τελευταίων ημερών, ξεπηδάει ένας αθλητής και μαλακώνει την ανώμαλη επιφάνεια της ελληνικής πραγματικότητας που σερνόμαστε. Δεν είναι εύκολο για κανέναν άνθρωπο, άσχετα αν κάνει απλώς το καθήκον του, τη δουλειά του, το χόμπι του, την τρέλα του, να λειτουργεί -ακόμα και χωρίς να το αντιλαμβάνεται- ως απινιδωτής, δίνοντας με τον τρόπο του ζωή σε έναν λαό που έχει βαρεθεί να δοκιμάζεται.
Ίσως αυτό οφείλεται στην γενικότερη παρουσία του, στο πώς είναι σταρ όντας αντι-σταρ, στις δηλώσεις του, στον ήπιων τόνων χαρακτήρα του, στη σεμνότητά του, στο ότι δεν φοβάται να πάρει θέση. Ίσως η υπενθύμιση ότι υπάρχουν γύρω μας άτομα που έχουν αποτινάξει το ελληνικό σύνδρομο της οπισθοδρόμησης, είναι αρκετή για να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα. Σκεφτείτε τώρα, σε οποιαδήποτε προσωπική επιτυχία ή αποτυχία, να κάνουμε αυτοκριτική παρόμοια με αυτή του Τεντόλγου μετά από κάθε άλμα. Όλο και κάτι θα πήγαινε καλύτερα σε αυτή τη χώρα.
Το χθεσινό ιντερνετικό ξέσπασμα στα social media δεν ήταν τυχαίο. Είχαμε ανάγκη για μία καλή είδηση από τη τη στιγμή που το feed μας κατακλύζεται καθημερινά από κακές έως αποτρόπαιες ειδήσεις. «Έδωσα πάρα, πάρα πάρα πολλά στην Ελλάδα και η Ελλάδα με κέρασε Τεντόγλου! Το καλύτερο κέρασμα. Αυτό να γράψεις», δήλωσε ο Γιώργος Πομάσκι, προπονητής του Μίλτου στο SPORT24 λίγο μετά το χρυσό μετάλλιο. Οι περισσότεροι αυτό νιώσαμε, ότι ο Τεντόγλου μας κέρασε λίγη από τη δική του χαρά χωρίς να ζητήσει κάτι ως αντάλλαγμα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη νίκη για έναν άνθρωπο και για έναν αθλητή από το να γίνεται η δική του χαρά, συλλογική.
Πετάει ο Μίλτος Τεντόγλου; Πετάει. Και μας δίνει το χέρι να πετάξουμε και εμείς μαζί του κάθε φορά που η χώρα και ο λαός της το έχει ανάγκη.
