Να μην λέμε μόνο των ξένων, να λέμε και τα δικά μας. Όπως κάποιοι Μουσουλμάνοι ανέβασαν γράδα με τα σκίτσα του Charlie Hebdo για τον Μωάμεθ (και παλαιότερα με τα αντίστοιχα δανέζικα σκίτσα), έτσι και κάποια δικά μας παιδιά είχαν πάρει ανάποδες στροφές με γελοιογραφίες για τον Ιησού.
Με το βιβλίο «Η ζωή του Ιησού» συγκεκριμένα, του Αυστριακού δημιουργού Γκέρχαρντ Χάντερερ, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2003 από τις εκδόσεις «Οξυ». Δεν βγήκαν ευτυχώς πιστόλια στην υπόθεση, δεν βγήκαν καλάσνικωφ, αλλά έφτασε η ιστορία στα δικαστήρια, έπεσε ποινή και χρειάστηκε η τοπική και η διεθνής κατακραυγή για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Εν τέλει η δικαιοσύνη αθώωσε τόσο τον κομίστα όσο και τον εκδοτικό οίκο και πήραν όλοι μια βαθιά αναπνοή. Αφού πρώτα, όμως, κοντέψαμε να γίνουμε ρεζίλι παγκοσμίως…
Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Γκέρχαρντ Χάντερερ είναι παγκοσμίως γνωστός γελοιογράφος και πολύ γουστάρει να προκαλεί με το έργο του. Μέσα στο λοιπόν της αιχμηρής ματιάς του, έβαλε στο στόχαστρο και τον Ιησού. Του οποίου Ιησού τη ζωή και τα θαύματα, φρόντισε να διακωμωδήσει με έναν πολύ μοντέρνο και ασεβή τρόπο. Ποιον τρόπο; Βλέπε το πρωτοσέλιδο της “”, που αποφάσισε να το τραβήξει το θέμα κι έγραφε τότε: «Η απόλυτη πρόκληση, ο Χριστός πάει με γυναίκες, καπνίζει χασίς και κάνει σέρφινγκ». Μια πρόκληση που θα ήταν μάλλον αδύνατον να μείνει αναπάντητη…
Κι έτσι, ενώ στην Αυστρία οι δικαστικές αρχές τη χώρας έβαλαν στο αρχείο την καταγγελία της καθολικής εκκλησίας για το «βλάσφημο» βιβλίο του Χάντερερ, στην Ελλάδα ζήτησαν από τις αρχές ασφαλείας να προβούν σε κατάσχεσή του από τέσσερα βιβλιοπωλεία στα οποία κυκλοφορούσε. Από την «Πολιτεία» δηλαδή, την «Πρωτοπορία», τον «Χριστάκη» και το «Comicon». Όπερ και εγένετο, με τον τότε εκπρόσωπο της Αρχιεπισκοπής, αρχιμανδρίτη Επιφάνιο Οικονόμου, να επιδοκιμάζει σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Έπραξε καλώς ο εισαγγελεύς. Διότι δεν είναι δυνατόν να διακωμωδούνται τα ιερά και τα όσια και μάλιστα στο πρόσωπο του αρχηγού της Εκκλησίας μας.» Σαν να μην έφθανε αυτό, στις 18 Ιανουαρίου του 2005, ο Χάντερερ, ο Έλληνας εκδότης του Νίκος Χατζόπουλος και οι 4 ιδιοκτήτες των βιβλιοπωλείων καταδικάστηκαν από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε φυλάκιση έξι μηνών «για την πράξη της καθύβρισης θρησκευμάτων δια του Τύπου».
Είχε δηλώσει τότε σχετικά ο Αυστριακός κομίστας: «Είμαι δύσπιστος όταν η Εκκλησία και το κράτος συμπορεύονται προκειμένου να καθιερώσουν νόρμες οικουμενικής αξίας σε θέματα ηθικής και δημόσιας συμπεριφοράς. Σατιρίζω με αγάπη το μονοπάτι της ζωής του Ιησού. Αντίθετα, αντιμετωπίζω λιγότερο ευγενικά τους επί γης εκπροσώπους του. Ο πυρήνας του κόμικ μου είναι η διαφορά ανάμεσα στις προθέσεις του Ιησού και των ανθρώπων της Εκκλησίας που αντλούν πλούτο και ισχύ επί 2000 χρόνια. Στα 25 χρόνια της καριέρας μου πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο…Η καταδίκη μου από τα ελληνικά δικαστήρια είναι, κατά την άποψή μου, σημάδι έλλειψης ανεκτικότητας. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε 10 χώρες και κυκλοφορεί παντού ελεύθερα. Δεν περίμενα ότι σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, την οποία θεωρούσα κοιτίδα της δημοκρατίας, θα υπάρξουν τέτοιες μεσαιωνικές αντιδράσεις. Θεωρώ ότι η δίκη της Αθήνας μας δίνει μια μεγάλη ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε εάν ζούμε στον 21ο ή τον 16ο αιώνα!»
Ακολούθησε ένας γενικός χαμός εντός και εκτός Ελλάδος, με διανοούμενους και δημιουργούς κόμικς να διαμαρτύρονται για την ποινή και την λογοκρισία και τελικά, όπως γίνεται συνήθως στην χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, κουκουλώθηκε το πράγμα. Τον Απρίλιο του 2005, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων αθώωσε τους κατηγορούμενους και διέταξε να επιστραφούν στην κυκλοφορία τα αντίτυπα που είχαν κατασχεθεί.
Έκτοτε δεν έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα διαφθοράς με πρωταγωνιστές τα σκίτσα του Χάντερερ και οι ελληνικές οικογένειες μπορούν να κοιμούνται ήσυχες τα βράδια. Τα βλαστάρια τους δεν θα αποκτήσουν κακές συνήθειες και δεν θα ξεχάσουν ούτε μια στιγμή τη χρηστομάθειά τους…
