Νομίζω είναι απολύτως κατανοητό, όσο και προφανές. Τα όσα θα διαβάσουν τα ματάκια σου σε τούτο εδώ το άρθρο, δεν αποτελούν ούτε την μία και μοναδική αλήθεια, ούτε την πλέον αντικειμενική άποψη για το τι οφείλει να “κουβαλά” πάνω της η ιδανική γυναίκα. Όπως και να το κάνουμε, στο Provocateur μπαίνουν από 20χρονα πιτσιρίκια, μέχρι 50+ αιώνιοι έφηβοι (ατσούμπαλο καλόπιασμα λέγεται αυτό).
Οπότε, το να προσπαθήσω να τσουβαλιάσω τα αντρικά “θέλω” και “πρέπει” σε πεντέξι μπουλετάκια όπως αυτά που θα ακολουθήσουν, δεν είναι ούτε εύκολη υπόθεση, ούτε καθολικά αποδεκτό εγχείρημα.
Αν και θεωρώ δεδομένο πως θα ακούσω τα σχολιανά μου για το νούμερο 5, παραμένω βράχος και δεν χαμπαριάζω. Τα ‘χω βιώσει αυτά που γράφω, ενώ πολλά έχουν… μαζέψει και τα αυτιά μου σε συζητήσεις μεταξύ τυρού και ουσκίου σε διάφορες αντροπαρέες.
Όπως και να έχει, παίρνω μια βαθιά ανάσα, κλείνω τα αυτιά σε φωνές του τύπου “τι πας να κάνεις ρε μαλάκα; Είσαι τρελός;” σφίγγω τη γροθιά μου, κοιτάζω αποφασιστικά μπροστά και ξεκινώ…
1. Το χαμόγελο
Τη στιγμή που οι απανταχού γυναίκες αναλώνονται σε κάθε πιθανό κι απίθανο σοβάτισμα (εσωτερικό και εξωτερικό) προκειμένου να βγάλουν προς τα έξω αυτό που οι ίδιες θεωρούν ως ιδανικό και ποθητό, τους διαφεύγει μια πραγματικότητα που όσο απλή είναι, άλλο τόσο πιο σύνθετα είναι τα (συν)αισθήματα που δημιουργεί. Και η πραγματικότητα αυτή, έχει να κάνει με ένα απλό, καλοσχηματισμένο, γνήσιο και καυλωτικό (ή μπορεί και όχι) χαμόγελο. Το γυναικείο υπερόπλο που άλλες το αφήνουν να σκουριάζει υιοθετώντας υφάκι τύπου “μείνε-μακριά-δαγκώνω” κι άλλες το κρατούν με νύχια και με δόντια άκαπνο, στο όνομα μιας κάποιας σοβαροπρέπειας. Χαμογελάστε ρε και η ψυχή μας θα στρωθεί μπροστά στα πόδια σας.
2. Το βλέμμα
Κλισέ υπάρχουν πολλά. Αλλά κλισέ που να ανταποκρίνεται περισσότερο στην πραγματικότητα από το “τα μάτια αποτελούν τον καθρέφτη μιας ψυχής”, δεν υπάρχει. Κι αν το χαμόγελο της μπορεί να σε σκλαβώσει όντας το υπερόπλο της, το βλέμμα της είναι 10 ατομικές και 35 ναπάλμ μαζί σε συσκευασία “δύο όμορφα καλοσχηματισμένα χειλάκια με ολίγον τι από καλοασπρισμένα δοντάκια”. Βλέμμα λέω και κλαίω, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία σε μια γυναίκα από το να σε καθηλώνει/προκαλεί/ηρεμεί/ξεσηκώνει με μία της ματιά. Τα έχει πει και ο Νότης αυτά εδώ και χρόνια, αλλά καλό είναι να μην τον αναφέρω γιατί δεν είναι πολίτικαλι κορέκτ τώρα τελευταία.
3. Ο κώλος
Πολλές και πολλοί από εσάς θα θαυμάσατε το “μπάσιμό” μου στο άρθρο και ίσως να σκεφτήκατε: “Ωραίος ο τύπος, βάζει χαμόγελο και βλέμμα στην κορυφή των ‘θέλω’ του, παιδί μάλαμα θα ‘ναι!”. Σας προσγειώνω απότομα, λοιπόν, και θα κάνω μια αναφορά του κώλου (στην κυριολεξία) για να καταλάβετε μια αυτονόητη πραγματικότητα που ισχύει και για τα δύο φύλα: Όσο ωραίο κι να είναι το όλο κρυφό νόημα και νάζι χαμόγελο και βλέμμα που θα σου τσαμπουνήσει στην πρώτη γνωριμία, αν σηκωθεί από την καρέκλα του μπαρ και πάει στο WC και το μάτι σου που θα πέσει -δεν γίνεται να μην πέσει λέμε!- στην πίσω όψη δεν χορτάσει από αυτό που θα δει, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Είτε το κωλί της παραπέμπει στην τουρλάδα της Τζένιφερ Λόπεζ και στην καμπύλη της Κιμ Καρντάσιαν, είτε είναι ο απλός και τίμιος κώλος της διπλανής πόρτας, δεδομένο είναι πως κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του, τοποθετεί όπως και δήποτε στην πεντάδα των must του, την εμφάνισή της από τα πίσω (πολλοί βέβαια στέκονται περισσότερο στο στήθος, αλλά οι κωλοφανατίλες είμαστε πιο μάγκες και θα επιμείνουμε στον πωπό, γιατί θέλουμε και μπορούμε. Τελεία και παύλα).
4. Το άρωμα
Περπατάς στον δρόμο με σκυμμένο κεφάλι, περνάει αυτή από δίπλα σου, τα ρουθούνια σου παίζουν σαν τρελά, τα μελίγγια σου χτυπάνε ακανόνιστα, η μυρωδιά της έχει ερεθίσει ακόμη και τον αγκώνα σου. Σηκώνεις κεφάλι να τη δεις. Αντικρίζεις γυναίκα 60 plus που θυμίζει έντονα τη μάνα σου. Οπωσδήποτε, δεν είναι και η καλύτερη αλληλουχία γεγονότων, αλλά συμβαίνει. Όπως και να έχει, μόνο και μόνο που η κυριούλα έχυσε πάνω της τις κατάλληλες ψεκασιές, είναι από μόνος του ένας λόγος για να τη σταματήσεις και να της δώσεις τα συγχαρητήρια σου. Φανταστείτε, φίλοι μου, τι συμβαίνει, όταν το ντελιριακό άρωμα συνοδεύεται κι από το περιεχόμενο που ανταποκρίνεται στα στάνταρ μας…
5. Οι κάλτσες
Μη γελάς, μη κοροϊδεύεις. Μισό λεπτάκι να το συζητήσουμε βρε αδερφέ, πώς κάνεις έτσι; Κάλτσες, ναι κάλτσες! Σκέψου τώρα να την πετύχεις λίγο πριν τη “σέντρα” κι αφού είσαι έτοιμος να… μπεις στο παιχνίδι, η κυρία σού αποκαλύπτεται και μένει τσίτσιδη μπροστά σου με “κάλτσα-Καραγκούνης” που βιάζει δίχως έλεος τα μάτια σου. Κι όταν λέμε κάλτσα-Καραγκούνης, εννοούμε προφανώς εκείνη τη μάλλινη ή βαμβακερή κάλτσα που φτάνει μέχρι το γόνατο και παραπέμπει σε ποδοσφαιριστή. Ποτέ και πουθενά, καμία γυναίκα με κάλτσα 4-5 εκατοστά πάνω από τον αστράγαλο! Νόμος.
6. Τα νύχια
Τι να το κάνω αν έχει συγκεντρωθεί στο πρόσωπό της το κάλλος όλου του κόσμου και στο σώμα της η καύλα όλου του κόσμου (η ποιητικότητα δεν υπήρξε ουδέποτε φίλη μου), αν πιάνοντας το χέρι της νιώθω τις άκρες του να είναι πιο “άγριες” κι από του γείτονά μου του Παντελή που έχει κολλήσει δέκα χρόνια ένσημα στα μπετά; Πετσάκια που προεξέχουν, νύχι δαγκωμένο και φαγωμένο μέχρι τον καρπό, μπορούν να σε κατατάξουν χωρίς πολλά-πολλά στην κορυφή της “πιο-black-list-μου-πεθαίνεις”. Δεν θες να συζητήσουμε, προφανώς, τι παίζει αν έχεις βάλει να παρκάρει στην εξοχή του νυχιού σου, μαυρίλα αγνώστου ταυτότητας και προελεύσεως, ε; Και σταμάτα να χρησιμοποιείς ως δικαιολογία το επιχείρημα “θα μου δίνεις εσύ το δεκαπεντάευρο για το μανικιούρ κάθε εβδομάδα;”. ΝΑΙ, ΓΑΜΩ! Απλά ζήτα το.
