Είναι λίγο σαν να βλέπεις ταινία. Σαν να βλέπεις δυο ταινίες μαζί, για την ακρίβεια. Στη μία ανήκει ο τίτλος και στην άλλη το περιεχόμενο. Σαν να λέμε βάζεις όνομα «Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ» και σενάριο από το «Δίκτυο». Σχετικώς παλιά φιλμ και τα δύο (από τα nineties και τα seventies αντιστοίχως), αλλά λες και τα φτιάξανε ταμάμ για το σήμερα. Για την περίπτωση του Γιώργου Λιάγκα που ανάβει και φουντώνει και κορώνει καθημερινά στα πλατώ του AΝΤ1. Ή έστω, σχεδόν καθημερινά.
Όλη την περασμένη εβδομάδα πάντως, μπουρλοτιασμένος ήταν. Μία τον έτρωγε ένας τύπος που του μάσησε λεφτά, μία τον ενοχλούσαν οι αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, μία του την έσπαγε το ένα, μία τον χάλαγε το άλλο. Ακόμη και την παντοτινά γλυκύτατη σύζυγό του, τη Φαίη, κόντεψε να την πατσαβουριάσει κάποια στιγμή. Νεύρα, νεύρα, νεύρα ατελείωτα. Πώς ήταν παλιότερα ο angry white man που λέγανε οι Αμερικάνοι; Τώρα έχουμε τον θυμωμένο, τον εκνευρισμένο, τον αγριεμένο Γιώργο Λιάγκα…
Σαν το «Δίκτυο» ένα πράγμα. Που έβγαινε ο πρωταγωνιστής ο Peter Finch και τα έχωνε δεξιά, τα έχωνε αριστερά, τα έχωνε σε μικρούς, τα έχωνε σε μεγάλους, τα έχωνε στο σύμπαν ολόκληρο. Και τα είχε πάρει στο κρανίο και δεν σταματούσε να παραληρεί και να ουρλιάζει και να είναι έξαλλος και τελείωνε τους μονολόγους του με τη φράση «Έχω σαλτάρει και δεν πρόκειται να την ανεχτώ άλλο αυτή την κατάσταση». Κι όλα αυτά, μπροστά στον φακό τον τηλεοπτικό. Ένα πράγμα σαν τον Λιάγκα δηλαδή, αλλά στο πιο γκρίζοι κρόταφοι. Πακέτο επίσης με μια αγωνία εσωτερική και ένα άγχος και ένα στρες, σαν αυτά που βασάνιζαν τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ.
Τι είναι όμως αυτό που βασανίζει τον Γιώργο τον Λιάγκα; Συμβόλαιο πανίσχυρο έχει και καλοπληρωμένο, η εκπομπή του τον έχει σκίσει τον Σεφερλή, η οικογένεια του είναι υγιής και αγαπημένη, δεν βλέπω εξήγηση. Εκτός, λέω εκτός κι τον έχει πιάσει το πολιτικάντικο ξανά. Μην ξεχνάμε ότι μια φορά κι έναν καιρό είχε κατέβει υποψήφιος βουλευτής στη Λάρισα με το ΠΑΣΟΚ και είχε πάρει κοντά 20.000 σταυρούς και στο τσακ δεν βγήκε. Και την περασμένη εβδομάδα πήγε στο Βόλο για τα θυρανοίξια τοπικής Χριστουγεννιάτικης παιδούπολης και συναντήθηκε με Αχιλλέα Μπέο. Απίθανο το έχετε δηλαδή, να ξύπνησε μέσα του το μικρόβιο; Ποιος είναι ο Μπέος εν τέλει, ένας πρώην πρόεδρος του Πανιωνίου, μπροστά στον άρχοντα τον Λιάγκα που τον ξέρει το πανελλήνιο;
Δεν αποκλείεται λοιπόν η αγωνία του να προέρχεται από την επικείμενη προεδρική εκλογή. Να το σκέφτεται ο άνθρωπος και να λέει μέσα του «κάνε Θεούλη μου να αποτύχει ο Δήμας, να πέσει ο Σαμαράς, να γίνουν εκλογές, να μπω υποψήφιος, να γίνω επιτέλους πατέρας του έθνους». Δεν το έχω για σίγουρο, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας. Τόσοι και τόσοι χώρεσαν στη Βουλή, γιατί να μη χωρέσει κι ο Λιάγκας δηλαδή; Κι εκεί πια, θα έχει την ευκαιρία να οργίζεται με όλους και με όλα. Δεν θα του λείψουν οι αφορμές, ούτε ώρα. Ούτε στιγμή…
