Μπορώ να ζήσω χωρίς αλκοόλ. Έζησα τη μισή δεκαετία του ογδόντα, όταν χοροπήδαγε το στομάχι μου απ’ τη νεύρωση. Μπορώ να ζήσω δίχως αθλητικές εφημερίδες. Τις βαριέμαι από καιρού εις καιρόν και τις κόβω μαχαίρι. Μπορώ να ζήσω ακόμη και άνευ σεξ. Για λίγο, εννοείται, αλλά μπορώ. Δεν μπορώ όμως να ζήσω μακριά απ’ τη σοκολάτα. Μα κάθε μέρα, μα κάθε δυο μέρες, μα, στη χειρότερη, κάθε τρεις, όλο και κάποιο σοκολατοειδές θα συναντηθεί με τους σιελογόνους αδένες μου. Και θα ξεκινήσει το πάρτι για μια ακόμη φορά!
Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, μου ήρθε ταμπλάς (ή μήπως νταμπλάς;) όταν διάβασα την είδηση για ελλείψεις στην αγορά κακάο. Εντάξει, δεν μιλάμε για εδώ και τώρα, μιλάμε για το 2020. Και πάλι ωστόσο δεν είναι μακριά η ημερομηνία που θα πούμε αμάν ζαμάν για μια καλή πλάκα σοκολάτα. αποδειχθούν σωστές οι προβλέψεις των ειδικών και δεν πρόκειται για ένα ακόμη κόλπο προκειμένου να εκτοξευθούν οι τιμές. Διότι στον κόσμο που ζούμε ακόμη και η δόλια η σοκολατίτσα, γίνεται υποχείριο του κάθε Gordon Gekko στον αγώνα του για ατέλειωτα κέρδη…
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να μην μπερδευόμαστε. Όπως έγινε γνωστό μέσω των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων, υπάρχει ένα πρώτο θέμα με την αύξηση της ζήτησης για κακάο στις αγορές της Ασίας και της Νότιας Αμερικής. Ενα δεύτερο ζήτημα προέκυψε από τους φόβους για έλλειψη εργατικών χεριών και προβληματικές σοδειές στη Δυτική Αφρική, λόγω Έμπολα. Κι ένα τρίτο προβληματάκι το έχουμε με την απληστεία διαφόρων υπερπλουσίων που αφού κονόμησαν από τις διάφορες φούσκες (χρηματιστηρίου, ακινήτων και πάει λέγοντας) έχουν ρίξει ένα σωρό λεφτά στα commodities και περιμένουν να τα πάρουν πίσω πολλαπλώς. Όπου commοdoties μέταλλα, σιτηρά και βεβαίως και το ταπεινό κακάο που χαρίζει σε όλους μας τις θεσπέσιες σοκολάτες.
[fullimage]17822[/fullimage]
Παρότι λοιπόν βρωμάει ο τόπος από την υπερπαραγωγή κακάο ανά την υφήλιο, οι τρεις ανωτέρω παράγοντες συνέβαλαν τα μέγιστα στο ανέβη η τιμή του κακάο από τις 1.600 λίρες ανά τόνο στις 2.000 λίρες μέσα σε ένα έτος -άνοδος 25 % δηλαδή. Και έπεται συνέχεια, καθώς όλοι και όλες αγαπούν την σοκολάτα. Τη σοκολάτα και τα υπερκέρδη, μιας και όσο πιο σπάνιο γίνεται ένα αγαθό τόσο μεγαλώνει το περιθώριο εκμετάλλευσής του. Ακόμη κι αν αυτό το αγαθό παράγεται μαζικά σε ένα σωρό μέρη του κόσμου, όπως το κακάο. Σημασία έχει ότι βγαίνουν οι ειδικοί και λένε ότι το 2020, μπορεί η ζήτηση να υπερβαίνει την παραγωγή κατά 1.000.000 τόνους. Και συμπληρώνει ένας γάτος των αγορών: “Σε 20 χρόνια από τώρα, η σοκολάτα θα γίνει σαν το χαβιάρι. Θα τη γεύονται μόνο οι πλούσιοι και οι διάσημοι.”
Μπούρδες, λέω εγώ! Λογικό είναι να αυξάνεται η τιμή του κακάο, μιας και ανεβαίνει το βιωτικό επίπεδο δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην Άπω Ανατολή. Μην ξεχνάμε όμως ότι στα δικά τους τα στόματα η σοκολάτα είναι πολύ πίσω στον κατάλογο των γλυκών και δεν προβλέπεται να αλλάξουν οι γεύσεις τόσο σύντομα. Ακόμη πάντως κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, πώς διάολο μπορείς να συγκρίνεις τις ατελείωτες φυτείες κακάο με τους ολίγες χιλιάδες οξύρρυγχους της Κασπίας; Για κολπάκι πρόκειται, είναι προφανές, για μια ακόμη προσπάθεια κασαρίσματος εκ μέρους των έξυπνων πουλιών. Η καλή σοκολάτα θα είναι πάντα μαζί μας, έστω και κάπως πιο ακριβή. Αλλά και τώρα την πληρώνουμε, αν την θέλουμε πλούσια, απολαυστική, αιθέρια. Αν όχι, υπάρχουν και κάτι βαλκανικά παρασκευάσματα που τα είχα δει προ ετών στα περίπτερα να πωλούνται προς 60 λεπτά μια πλάκα σαν γατοκέφαλο. Χωρίς αυτή, παιδιά, μπορώ να ζήσω χίλια χρόνια!
