Σε πρωινή εκπομπή εμφανίστηκε σε σύνδεση με το εστιατόριο του, ο Λευτέρης Λαζάρου. Θέμα ήταν το γεύμα που παρατέθηκε από τον υπουργό Πολιτισμού στην Αμάλ Αλαμουντίν (aka κυρία Κλούνει). Μόλις τελείωσε το ρεπορτάζ, το συναίσθημα που με κατέλαβε ήταν η στενοχώρια. Με στεναχώρησε το ότι κάθε μέρα ακούμε τόσους πολιτικούς, και όχι μόνο, να μιλούν επί παντός με ένα λόγο ξύλινο, ευδιάκριτα αναληθή και με βασική στόχευση τα προσωπικά οφέλη που πιθανώς καταφέρουν να αποκομίσουν.
Εκτός από την αναφορά στην επίσκεψη της κυρίας Αλαμουντίν και, χωρίς να περιαυτολογήσει, σημείωσε την επιφόρτιση της ελληνικής γαστρονομίας και των Ελλήνων chefs στο να τονώσουν και να διαφημίσουν διεθνώς τον τουρισμό, πράγμα το οποίο και επιτυγχάνουν.
Τοποθέτησε στην σωστή και πραγματική διάσταση τέτοιας υφής επισκέψεις και τα οφέλη που προκύπτουν από αυτές, αφού είναι η αιτία να παρουσιάζεται η χώρα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης παγκοσμίως.
Με απλό και κατανοητό τρόπο αποκρυπτογράφησε εννοιολογικά ορολογίες της γαστρονομίας, που από κάποιους θεωρούνται ανούσια λεκτική επίδειξη.
Άδραξε την ευκαιρία να αναφερθεί στα υλικά που χρησιμοποίησε αναφέροντας τους τόπους παραγωγής τους από τα διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Υπερασπίστηκε την ελληνική κουζίνα λέγοντας ότι κάθε πιάτο της που σερβίρεται δίνει βοήθεια στην οικονομία και δουλειά σε κόσμο.
Τα συγχαρητήρια, εν κατακλείδι, αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ο Λευτέρης Λαζάρου επέλεξε να κάνει χρήση του χρόνου που του παρασχέθηκε. Ο λόγος του ήταν απλός, μεστός, περιεκτικός και με αυτοσεβασμό. Καμία φανφάρα, καμία προσπάθεια αυτοπροβολής και διαφήμισης.
Και πάλι συγχαρητήρια Chef!
