Με σημαίες, με σημαίες, με σημαίες και με τραγούδια του τύπου “ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά” αποχαιρέτησαν οι συνάνθρωποί μας τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο. Σχημάτισαν ουρά αλά μπλακ φράιντι, τύλιξαν τις ελληνικές σημαίες με τις κορώνες (αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην ΕΣΤΙΑ, πανέξυπνη κίνηση) γύρω από το κορμί τους, σκούπισαν με ένα μαντήλι τα δάκρυα που κύλησαν στα κουρασμένα από την αϋπνία μάτια τους και αναστέναξαν βαθιά.
Φυσικά και ήταν άυπνοι, τι ακριβώς σας κάνει εντύπωση; Από τα χαράματα βρέθηκαν στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών οι νοσταλγοί της μοναρχίας, ούτε σε φούρνο να δούλευαν. Και μπράβο τους. Οι μεγάλοι σε ηλικία είχαν τους λόγους τους, αυτό είναι οι άνθρωποι και δεν το κρύβουν. Βλέπουν σκήπτρα και γαλόνια και ανάβουν, θυμούνται τις ωραίες εποχές που πλήρωναν φόρους για τα νέα σερβίτσια της βασιλικής οικογένειας και βυθίζονται στη θλίψη.
Ο βασιλιάς που αν δεν ήταν βασιλιάς θα δούλευε σε μεταφορική που φημίζεται για την ταχύτητα που αδειάζει ανάκτορα, θα ήταν περήφανος με αυτές τις εικόνες. Η ουρά για το λαϊκό προσκύνημα έφτανε μέχρι την πλατεία Μοναστηρακίου, πώς να μη χαιρόταν ο έκπτωτος; Δεν έχουν δικαίωμα στη χαρά οι Δανοί, δεν κατάλαβα;
Αυτό που θα έκανε τις ρυτίδες του να ξεχειλώσουν από χαρά ωστόσο, θα ήταν τα νέα, γεμάτα όρεξη για ζωή άτομα που βρέθηκαν εκεί και ένωσαν τη φωνή τους με τους γερόλυκους νοσταλγούς της βασιλείας, φωνάζοντας “αθάνατος” και άλλα πολλά. Ναι, ναι, ήταν και ο Δημήτρης των 750 ευρώ εκεί που πριν από λίγες ημέρες έκανε κοινοποίηση μια φωτογραφία του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ στο Facebook με μια λεζάντα που μας άγγιξε. “RIP ΤΗΕ ΚΙΝG” είχε γράψει. Αχ, πόσο νέος και λαμπερός ήταν τότε. Και αυτή η λευκή στολή με τα χρυσά αξεσουάρ κουρτίνας ποσο του πήγαινε, ε;
Ο Δημήτρης, που λέτε, είναι 32 ετών, έχει θετική άποψη για τη βασιλεία στην Ελλάδα και συγκινείται κάθε φορά που διαβάζει για την ιστορία που θέλει τον Κωνσταντίνο να μουτρώνει στη φωτογραφία με τους συνταγματάρχες με σκοπό να προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό. Δηλώνει επίσης διαβασμένος και έχει απαντά με επιχειρήματα όταν τον ρωτάνε για ποιο λόγο σπαράζει για την απώλεια του έκπτωτου από τη στιγμή που, αποδεδειγμένα, δεν έχει προσφέρει τίποτα στην Ελλάδα. “Είμαι από τη Μάνη” λέει και η κουβέντα τελειώνει εκεί.
Η οικογένεια του Δημήτρη ζορίστηκε λίγο τον προηγούμενο μήνα γιατί πέθανε η γιαγιά του και το να πεθαίνεις είναι κάπως ακριβό. Αναγκάστηκε αυτός και η αδερφή του να κάνουν κάποια έξτρα μεροκάματα για να βοηθήσουν τους δικούς τους στα έξοδα της κηδείας. Βέβαια, με τη λογική να πρυτανεύει στην έδρα του σουρεαλισμού (η Ελλάδα είναι αυτή), ήταν υπέρ να ταφεί ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ δημοσία δαπάνη και όχι ως ιδιώτης.
Ο Δημήτρης ανεβαίνει τώρα στο λεωφορείο που μίσθωσε ο φιλοβασιλικός κύκλος της Μάνης και επιστρέφει σπίτι του. Δυστυχώς δεν του επέτρεψαν να σφίξει το χέρι των υπόλοιπων γαλαζοαίματων. Δεν πειράζει. Θα τη βγάλει με ψωμί και ελιές όσο βλέπει σε επανάληψη τα χάιλαϊτς της κηδείας για να ξεχάσει αυτή τη προδοσία.
